Huis Koop!

8 April 2022. Vrydag.

Ons maak 'n afspraak by 'n ander agent om vir ons nog huise te wys. Ons wil eintlik die Geelhuis hê, maar ek is baie nuuskierig hoe die ander huise lyk, al is dit nie presies wat ons wil hê nie. Sy sal ons Saterdag 10:00 gaan wys.

Vandag wil ons kyk of na ons Geelhuis toe kan loop van die hawe, want hy is nogal hoog op. Ons wil sommer vir 39 Steps gaan kyk. Archie is mos baie slim, hy het hoeka mos Gr 1 gespring. Hy het die huise geïdentifiseer op Google en nou is dit weer skattejag. Ons kry 39 Steps. Die huis is nie meer op die mark nie, maar hy is nie so mooi soos op die foto's nie. Ons kry die volgende huis met die banke op die stoep. Nee wat.

"39 Steps" huis

Ons kry die huis met die "attitude". Nee wat. Ons sien die huise net van buite af. Toe loop ons na die Geelhuis en kry hom later. Ek gaan sit buite op die ingang se trappies.

Huis met "attitude"

Ons huis

Ingang

En toe lui Archie se selfoon. Dis Mike. Hy het met Sue gepraat en sy aanvaar die aanbod. Ons is stomgeslaan en geskok. My mond word droog. Ons gaan 'n huis op Skopelos koop. Ons moet vir Mike die middag laat weet. Genugtig!

Ons loop terug hawe toe om 'n pad te soek wat na die huis lei. Onthou die Griekse choras is mos soos 'n doolhof. Klomp klein straatjies, trappe en verdwaal-stegies. Onder gekom, besluit ons ons gaan weer op loop om seker te maak dat ons weet om by huis te kom. Maar praat van die pad byster raak! dis ons daai.  Ons verdwaal in ons malle verstand in. Ons kom darem na 'n hele paar ompaaie daar uit en die Griekse ou tannie, ons nuwe buurvrou, kyk ons aan. Dis die tweede keer dat ons by haar verbyloop. Sy praat Grieks met ons, maar ons glimlag maar net vir haar, want dis Grieks vir ons.

Nuwe buurvrou

Ons stap weer af en kyk baie mooi hoe die pad lei en toe stap ons weer op. Díé keer loop ons sonder verdwaal na die huis wat ons so onwetend klaar gekoop het. Archie kanselleer ons afspraak met die ander agent en sê vir Mike ons koop die huis. Daai Geelhuis het al twee jaar terug met my gepraat. Praat nou nog. Ek is net bietjie geskok dat dinge so vinnig gebeur. Ons het skaars in Skopelos grond gevat, toe is ons al grondbaronne. 

Ons huis

Reis na Skopelos

7 April 2022. Donderdag.

Toe is ons reg om met die veerboot na Skopelos te vertrek. George van Sokaki Rooms, kom haal ons bagasie een vir een en ry dit met sy motofiets hawe toe. Baie gawe man. Die groot ou veerboot kom ingevaar en ek is sommer lus om 'n traan te pik. Die groot oomblik is hier. Ons wag al twee jaar om Skopelos toe te gaan om 'n huis te koop.

George op sy perd

"Marietjie surrounded by all her worldly possessions ...

Veerboot

Ons sukkel behoorlik om die tien ton bagasie aan boord te kry. Die veerboot vertrek. Skiathos word kleiner en 'n nuwe horison wag. Ons los wat agter is en kyk na wat voorlê. 'n Nuwe hoofstuk in ons lewe.

Tot siens Skiathos

Ons vaar verby die Mamma Mia kerkie wat nog steeds bewegingloos op sy rots staan en toe kom ons by Skopelos dorp.  Die dorpie is nog net so mooi soos altyd en wie weet, dalk word dit ons nuwe tuiste.

Mamma Mia kerkie

Skopelos

Die ou grote meer vas en dis weer ons en die tien ton bagasie. Gelukkig wag Mike en Safa ons in. Hulle is eiendomsagente wat vir ons huise gaan wys. Hulle ry ons aan na Karavos Apartment, ons verblyf vir die volgende negentien dae.

Mike en Archie besluit om sommer dieselfde middag na ons gunsteling huis te gaan kyk. En ek dog ons gaan eers Maandag ons soektog na 'n huis begin. 14:30 tel Mike ons op en daar trek ons. Op pad kyk ons na 'n ander huis met 'n pragtige uitsig en toe is dit sukke tyd. Ons kom by ons "Geelhuis", wat lankal nie meer geel is nie. Op die webwerf is dit geel, al is hy intussen spierwit geverf. Maar ek en Archie praat nog steeds van die Geelhuis.

Ek ken díé huis se foto's uit my kop. Het dit oor en oor gekyk. En ons word nie terleurgestel nie. Dis presies wat ons in 'n huis wil hê, tuin en al. Twee slaapkamers en badkamer onder (sodat ons gaste nie onder ons voete is as hulle kom kuier nie). Middelste vloer het kombuis en sitkamer en die wonderlikste terrasse. Tot 'n braaiplek by kombuis waarvan ons nie eers geweet het nie. 

Daar is 'n tuin met grond, wat baie raar in die Griekse dorpies is. Rose en wit irisse groei welig in die tuin. Laventelbos én 'n suurlemoenboom met regte egte suurlemoene. Ek is behoorlik in my noppies en wil dadelik 'n roosmaryn plant. En kruisement, oreganum en pietersielie. Archie keer net.

Ons suurlemoenboom

Braaiplek

Ons tuin

Ons sal bietjie werk aan die huis moet doen. Maar die prys is te hoog. So ons sal maar moet sien. Die uitsig van die terrasse én van ons balkon op die boonste verdieping, is pragtig en ek is in ekstase.

Uitsig oor die baai

Uitsig oor die dorp

Uitsig na Alonnisos 

Uitsig uit ons kamervenster

Mike vat ons terug na ons apartment toe en ek en ou Arch bespreek die huis. Maar ek wil graag na ander huise ook gaan kyk, alhoewel ek weet dat dit nie aan al ons vereistes voldoen nie. Ek het al daai huise op internet bestudeer.

Mike bel die aand en sonder dat ons dit eintlik besef, maak ons 'n offer heelwat laer as verkoopprys. Archie het eintlik net vir Mike gevra of Sue, die eienaar, so 'n offer sal oorweeg. Ons eet heerlike pasta en pesto en gaan slaap.

Pasts en pesto

 

 

Skiathos

6 April 2022. Woensdag.

Daar is vandag veerboot stakings, so ons vertoef maar nog 'n dag in Skiathos. Staan lekker laat op en dwaal in Plaka rond. Dis die deel waar ons belanggestel het om 'n huis te koop. Maar ons het eintlik daarteen besluit. 

Sokaki Rooms

Church of the Holy Trinity

Ontbyt by die hawe

Skiathos

Ons begin soek na huise wat ons op die internet gesien het wat te koop was en spoor sowaar drie op. Dis amper soos skattejag. Ja nee, ons wil nie in Skiathos koop nie. Baie van die huise hier het nie see-uitsig nie. 

Hou amper van hierdie huis

Archie gaan Germanos toe en gaan koop Griekse lugtyd en internet. Dit is nogal 'n tydsame proses. Nou is ons weer op die lug. Ons eet ons eerste gyros, heerlike Griekse straatkos.

 

Die lang reis

4 en 5 April 2022. Maandag en Dinsdag.

" Nou is dit weer tyd om te groet. Tot volgende jaar, wanneer ons die volgende seiljaar aanpak". So het ek so ewe in September 2019 gesê. So asof dit vanselfsprekend is. Min het ek geweet wat voorlê. 'n Nare, vreemde virus, wat die wêreld en die volheid daarvan, verander het. Covid het 'n bangmaakwoord geword. Selfs mense wat ek ken, is dood. En die meeste mense wat ek ken, het die virus gekry. Ek en ou Arch is dit gespaar (tot dusvêr).

Die tasse is gepak en dis baaaie tasse. Die familie het afskeid geneem en Francois, my oudste seun, neem ons en die magdom bagasie, lughawe toe. Hy laai ons sommer net af, ons groet en ons reis na die bekende onbekende begin. Eers is dit die rapid antigen covid toets, wat die Grieke vereis. Ons slaag die toets! Dis net papiere, covid toetse, vaccine sertifikate, paspoorte, boarding pass. Ons moet kophou om niks te verloor nie.

Archie, ekke, Michelle met Mia, Johan, Roelien met Olivia, Francois en Pa

Die vlug van Qatar is met 'n uur vertraag. Ek aard na my oorle ma en ek wonder al klaar of ons betyds gaan wees vir ons volgende vlug na Athene vanaf Doha. Ons het net 1h15min om die volgende vlug te kry en die blerrie vliegtuig is klaar 'n uur laat! Donnerdag, kan alles maar nie liewer glad verloop nie!?

Ons sit heelagter in die vliegtuig. En as ek sê heelagter, bedoel ek héélagter. Teen die agterse muur. Dit beteken ons gaan lank vat om uit die groot voël te kom. Die lugwaardin verseker ons dat hulle bewus is van die situasie en die vliegtuig sal vir ons wag. Toe voel ek beter.

Die vliegtuigkos is die slegste wat ek nóg geëet het. Hondsleg. Ek sluk dit af met 'n glasie rooiwyn (ek het eintlik vir wit gevra). Die Afrikaanse jongman wat langs my sit, sê sy meisie in Amerika is nog 'n "virgin" en hy is spyt hy is nie meer 'n "virgin" nie. En ek wonder hoekom hy dink ek moet dit weet.

Op Doha gekom, is ons amper laaste uit die vliegtuig, en ons ander vlug vertrek amper. Archie is vlugvoetig voor en ek met my bilaterale knieë, gee my beste en ons wedloop na die regte hek begin. Op 'n stadium is daar iemand wat sê:"Athens", en in 'n rigting wys. Ons kom oop en toe by die regte hek aan, gaan deur (ek dink ons het in ons haas voor 'n paar mense ingedruk wat nog besig was om te "board").  En ons is op die vliegtuig. Daai vlug is toe ook vertraag, want hulle moes ons bagasie van die ander vliegtuig kry. Wel, ons is toe verlig, doodmoeg en uitasem op die vliegtuig oppad na Athene. Langs Archie sit 'n Thailandse vrou wat niks Engels verstaan nie en sy staan toe op toe ons besig was om te land, tot Archie en lugwaardin se ontsteltenis. 

Toe ons op die lughawe in Athene kom, is ons altwee seesiek. Alles voel of dit beweeg. Na 9 ure op Athene se lughawe, vlieg ons uiteindelik Skiathos toe in een van daai vliegtuigies wat nog propellers het. Dit voel mos altyd vir my of hulle graag in die see wil val. Ons kom 22:00 in Skiathos aan. Doodmoeg. Ons is Maandag 14:30 by die huis weg en dis nou Dinsdag, 22:00. Lang reis!

George, van Sokaki Rooms, staan so ewe daar met 'n naambord en ons en die baie bagasie word aangery na ons blyplek vir twee dae in Skiathos, voordat ons Skopelos toe gaan vir die groot huiskoop.

Die aarde draai en my kop draai en ek en Archie draai saam. Alles beweeg, behalwe die bed en toe maak ons daai bed seer.

 

Seiljaar 2019.

So ja. Die seilende sigeuners het nog 'n jaar aangepak, geleef en beleef en is verby. 'n Unieke jaar. 'n Jaar van kuier en lag, kuier en huil. 'n Jaar van seil en skuil. 'n Jaar van hereniging met ou vriende. 

Ons het 1300  seemyl geseil in die seisoen, 300 in Turkye en 1000 myl in Griekeland. Ons het 20 eilande in Griekeland besoek. Nuwe en ou plekke.

Turkye.

 

Sehir Adalari

 

Mooi ou Turkye, wat ons nou al so goed ken. Stil kalm water, met salige ankers in die suide en dan die noorde, waar die wind altyd waai.  "Hy waai my hier, hy waai my daar, hy waai ou Maja sommer deurmekaar!"

In Turkye het dierbare ou Sullivan weer vir ons kom kuier. Weereens het dit gevoel of hy op Maja hoort. Altyd gereed om te help. 'n Juweel! "Dankie dat jy ons weer kom beteer het met jou sjarmante persoonlikheid."

 

Sullivan by Okluk Koyu

In Turkye het ons ook saam met Trevor en Leslie gekuier. Heerlik, soos ou vriende. En Leslie voel vir my soos 'n suster. Altyd lekker om hulle te sien.

 

Archie, Leslie en Trevor

 

Zafer het ons kom besoek in Ayvalik. Dit was heerlik om hom weer te sien. Met die sukkelende gesprekke, handgebare en skaterlag as woorde wegraak, het ons die kuier baie geniet. 

Archie en Zafer

 

Griekeland

 

Mourtzeflos Baai

 

Hierdie jaar het ons die noorde van Griekeland aangedryf. Snaakse plek, die noorde. My gunsteling plek vir hierdie jaar in Griekeland, was die seil om die derde vinger met sy sewentien kloosters. Vir Archie was die eiland, Limnos, die hoogtepunt van Griekeland.

Ons moes dié jaar twee keer vir lang periodes skuil. Eerstens, saam met Elize en Martie in Chios vir 'n week. En toe vir 12 dae in Myrina, op Limnos Eiland. Gus was op sy stukke in die seiljaar.

 Al ons seilplanne vir die jaar het verander toe ons besluit het om Maja in Lesvos te laat oorwinter, in plaas van Marmaris. Toe moes ons in die noorde bly, want as jy suid gaan, wind-af, sukkel jy om terug noord, wind-op, te gaan. Al wat ek kan sê, is die blêrrie Gus!

Paddy en Mary-Jane het vir ons kom kuier en hulle het in Datça op  Maja geklim. Hulle het toe van Symi tot Kos daam met ons geseil. Die twee het vir baie pret gesorg. Ons het hul kuier baie geniet.

 

Paddy en Mary-Jane by Kos

 

Elize en Martie het kom saam seil van Patmos tot Chios. Die twee musketiers se kuier is kortgeknip deur Gus en hulle het by Chios, in plaas van Lesvos afgeklim. Hulle het ook die stormsee saam met ons beleef.

 

Martie en Elize by Patmos

 

Pierre en Annatjie het vir ons kom kuier, maar Gus het ander planne vir ons gehad. Hy het ons vir die tweede keer op Limnos vasgevang, en hulle het toe nie eintlik baie saam met ons geseil nie. Hulle het egter hul kuier op Limnos baie geniet. (Daar is mos baie koffie winkels vir 'n ou koffietjie).

 

Annatjie en Pierre by Limnos

 

Ons het heerlik saam met Neil en Sandi by Limnos gekuier. Ons was 'n paar dae saam op die eiland. Dit was die eerste keer toe ons op Limnos was, en ook geskuil het teen Gus.

Sandi en Neil by Limnos

 

Vir Hentie en Diana het ons baie gesien in die jaar. Ons was vir drie dae saam in Thassos en toe vir 12 dae saam op Limnos. Hulle is jou waarlik van die gasvryste mense wat ek ken.

 

Diana en Hentie

 

Wat 'n vreemde jaar. Ons het altyd gehoor dat Gus vir twee weke aanmekaar kan waai en die jaar het ons dit beleef. Ons het hierdie jaar so seil-sel, skuil-skuil en kuier-kuier verby gekry. 

 

Nou is dit weer tyd om te groet. Tot volgende jaar, wanneer ons die volgende seiljaar aanpak.

Tot siens

Roemenië. Sinaia. Peleş Kasteel.

26 September 2019. Donderdag.

 

Vandag is ons laaste uitstappie in Roemenië. Môre klim ons die trein na Bucarest en dan 12:00 klim ons die oornagtrein na Istanbul. Ons kom Saterdag so 7:00 in Istanbul aan en vlieg Saterdagmiddag 18:35 na Kairo, land 19:50. Ons vlieg dan vanaf Kairo 23:05 huis toe. Land Sondagoggend 7:10 op ORT.

Die opsomming van die blog sal eers beskikbaar wees as ons tuis is.

Ons stap busstop toe om die bus te klim na Sinaia. Archie weet die groot bus kom daar verby van Braşov af. So staan ons en wag vir die groot bus. Archie stap 'n entjie om iets te kyk en ek is by die busstop. Toe kom die minibus na Sinaia daar aan. Archie is moerland toe (soos my ma altyd gesê het). Gelukkig klim baie mense daar af en 'n klomp wil opklim. Ek roep vir Archie, maar hy stap net verder weg. Hy is mos doof, hoor my nie. Toe roep ek soos 'n straatvrou, maar hy hoor nie. Ek sê vir die busbestuurder hy moet asb net een minuut wag. Toe roep ek baie hard. "People stop and stare ..." Toe draai hy om en hardloop terug. Nodeloos om te sê dat ek hoogs de moer in was. Maar ons klim, almal kyk ons aan en ry toe na Sinaia.

Dis baie bewolk, maar ons wil graag Sinaia se Peleş Kasteel sien. So ons begin maar die 1.7 km stap na die kasteel. Dis soos gewoonlik op opper opste. My knieë en voete en rug begin al protesteer teen elke dag se baie loop. Maar ons kom bo. Die weer is dik.

 

Peleş Kasteel

 

Prins Carol 1 is in 1866 van Duitsland gebring om in Roemenië te regeer tot 1914. Die kasteel is gebou van 1873 tot 1914. Dit is nie op een slag gebou nie. Vanaf 2007 is die kasteel die eiendom van die Roemeense Koningshuis en is oopgestel as 'n publieke museum. Dit was reeds in 1953 'n privaat museum en het 'n groot verskeidenheid pragtige stukke. Daar is oral pragtige matte, daarom moet ons almal sukke hospitaal teater lapskoene aantrek om dit nie vuil te maak nie.

 

Die kasteel is ten volle gemeubileerd en is iets uit 'n ander wêreld. Dis maar moeilik om foto's te neem, want daar is miljoen toeriste. Al wat ek weet, is dat van sowat van prag en praal, het ek lanklaas gesien. Weelderige houtsneewerk, marmer tafels, glas van Murano in Venesië. Skilderye, goud en silwer. Net geskik vir die koninklikes wat hier gebly het. Ons vergaap ons aan al die  mooi. Te veel om in te neem.

 

Binnehof

Argitektuur van binnehof

Krygstuig

Loodglas vensters

Houtdeur

Kas

Wagkamer

Eetkamer vir 36 mense

Turkse Kamer

Teater

 

Die tuine is ook pragtig. Bome, struike en blomme. Veral die bome is hierdie tyd van die jaar pragtig omdat die blare begin verkleur. Daar is 'n reuse standbeeld van Koningin Elizabeth, eggenoot van koning Carol 1 van Roemenië in die tuin. Lyk my sy was 'n handige vrou, want sy sit en naaldwerk doen.

 

Koningin Elizabeth

In dieselfde tuin, omtrent 100m hoër op, is die Pelişor Paleis. Koning Carol het dit vir sy neef, (en toekomstige koning) Ferdinand (1865 - 1927) en sy vrou, Marie gebou. Sy het glad nie so goed met Koning Carol oor die weg gekom nie en sy is later in een van die boonste verdiepings se kamers oorlede. Die paleis was glad nie so luuks soos die kasteel nie.

Selfs die ou hekhuis het nie 'n tekort aan luuksheid nie en is 'n baie mooi gebou. Dit verleen tot vandag toegang tot die kasteel. 

Ou hekhuis

Pelişor Paleis

 

Ai, toe stap ons twee gewone mense maar in die ligte reën, gewapen met ons reënbaadjies, terug dorp toe en gaan eet  ciorba de borşa (afval sop) en Archie eet mamaliga, dis mieliepap, suurroom en 'n tipe ricotta kaas by Irish House. Geen koningsmaal vir ons nie.

 

Mamaliga

 

Die ligte reën raak net 'n sagte misreën en ons klim die minibus huis toe. Klaar gekasteel en klaar getoer.

Dan groet ons maar vir eers tot omtrent 2 Oktober, wanneer ons die seiljaar van 2019 sal opsom.