Serçe

12 Mei 2019. Saterdag.

Çiflik tot Serçe

Çiflik lyk pragtig in die oggend en Sullivan verfraai die loopplank. Archie gaan koop heuning by die restaurant en hy betaal 40 lire vir die pot. Die vorige aand het Ali gesê dit kos 35 lire. Archie dog maar ons het verkeerd gehoor en betaal dit maar. Bietjie later kom Ali  en sê hy het die vorige aand vir ons gesê dit kos 35 lire, al is die prys eintlik 40 lire  en hy gee vir ons die 5 lire kleingeld. Sowat van eerlikheid het ons lanklaas gesien. Tien uit tien vir Ali. Hy help ons losmaak en ons vertrek na Serçe, 15.6 myl. 

Sullivan

Gus waai liggies en vriendelik en ons span die seile. Ou Sullivan is oudergewoonte agter die helm. Hy stuur te lekker met die seile wat wit en groot teen die hemele afgeëts is. Die kaptein is trots op sy seile en sy makker ook. Sullivan stel later baie nuuskierig ondersoek in en bekyk die seile van naderby.

Stuurman

Bekyk seile

"Old man of the sea"

So seil ons die hele pad. Vorentoe, altyd vorentoe. Die makkers geniet die seil omtrent baie. Dis eintlik heerlike lekker ligte seil met 'n ligte wind wat net reg waai en ons spoed is so 6 knope. Van sukke seil hou ek ook.

Serçe kom nader en daar is 'n ander boot op ons plek, maar gelukkig vetrek hy en ons gooi anker. Ons toets, maar iets is snaaks en anders. Toets die anker weer en ons is so half en half tevrede.

Archie en Sullivan wei die splinternuwe Dinkie in en sy het haar nooiensvaart. Archie sit die swembril op en Sullivan roei en as 'n span ondersoek hulle die anker. Toe kom hulle met die nuus dat ons anker aan 'n groot ankerketting vasgehaak het. Ons moet optrek en weer gooi. En natuurlik trek ons die ander ketting op, want hy sit vas aan ons anker!

Nuwe Dinkie gaan water toe

Ondersoek anker

Archie doen sy touding en bevry ons anker van die ankerketting. Altyd opwinding. Ons gooi weer anker, hy byt en toe kon ons ontspan. 

Bevry anker

Serçe is 'n pragtige baai en ons gaan land toe en stap. Die makkers ribbok boontoe en kry pragtige uitsigte oor die baai. Ek stap op my eie rond, herenig met die manne en ons roei terug na Maja. Die manne kry warm en durf die koue water aan. Archie spring eerste in en toe Sullivan. Die eerste swem van die seisoen!

Serçe Baai

Ou Marieks op nuwe Dinkie

Serçe Baai

Serçe Baai

Arch en ek

Roei terug

Eerste swem

Eerste swem

Ons geniet die baai en Sullivan merk op hoe mooi die baai vir hom is.

Çiflik

10 Mei 2019. Vrydag.

 

Eerste dinge eerste. Archie en Sullivan trek die genoa op. Die swartwater moet uitgepomp word. Ons roep die marina om ons uit te kom help en pompstasie toe te neem. Archie maak solank die swartwatertenk oop. Maar o wee, dit wil nie oop nie. Toe is dit "hamer, spyker, slaan die spyker op sy kop", maar puur verniet. Die ding wil nie oop nie! Met behulp van 'n klomp verskillende gereedskap en twee perdekrag, weier daai silwer propding nog steeds om oop te gaan.

 

Dis na 'n behoorlike gesukkel en kragvertoon deur die twee makkers, wat simbolies op hulle knieë is, dat dit genadiglik oopgaan. Die propding het behoorlik vasgeïets gedurende die winter. Toe maak ons los, verlaat ons huis op die India kaai en vaar na die uitpompstasie toe, waar die pomper die nodige pompwerk doen. Toe vertrek ons na Çiflik, 11.9 myl, waar ons na Mehmet se restaurant kaai toe gaan.

 

Genoa is op

Sukkel met swartwatertenkprop

Pomper pomp

Swartwatertenk

 

Van seil is daar geen sprake nie, maar van reën wel. Die son kruip al weer weg, die wolke het die oorhand. So vaar ons voort, met Sullivan agter die helm. Hy is mos hoeka met die helm gebore, kan sy hande nie daarvan afhou nie.

 

Sterre in die oë

 

Çiflik kom nader en ek dink onwillekeurig aan Francois en Roelien, wat verlede jaar saam met ons hier in Ciflik by Mehmet's Place was. Lekker tye daai.

Ons man waai op die kaai en ons mik soontoe. Dis tradisie dat ons na Mehmet toe gaan. Jaar na jaar. Archie tru meesterlik, Sullivan vat die snoettou vorentoe en Ali help vasmaak. En ons eerste vasmeer van die seisoen loop goed af. Sullivan maak maar vir ons warm drankies, want dit is lekker koud. Te koud vir "cold beverages". Ail, die nuwe tipe van bestuurder kom stel homself aan ons voor. Hy is Mehmet se suster se dogter se man.

 

Mehmet's Place

Archie en Ali

 

Na 'n heerlike middagete, gaan stap ons en Çiflik bly maar mooi. Daar onder wag Maja, langs haar Duitse vriendin, op ons terugkeer.

 

Uitsig oor baai

Uitsig

 

Ons gaan stap verder, die vallei op. Die berge troon bo ons uit en ek besef weereens dat Turkye 'n baie mooi land is. Ai, dis so lekker om hier te stap. Langs die pad is 'n fontein waar jy kan stop en water drink. Bekertjie en als. Jy kan die fontein in die water proe. Pure "Turkish delight"!

 

Ons gaan stap

Drink water langs die pad

 

Ons eet so bietjie wit moerbeie langs die pad. Ou Sullivan was eers baie skepties oor of die moerbeie ryp is, maar toe proe hy die heerlike soet op sy tong. Te lekker!

 

Na 'n heerlike stort is ons aldrie skoon en pragtig en ons stap na Mehmet se restaurant vir ons aandete. Dis darem sukke gawe mense hier. Mehmet het afgetree en sy suster en dié se dogter met haar man, Ali, is nou aan die stuur van sake. Hulle maak tot vir ons 'n vuur. Te gesellig. Dis nogal koud hier in die geweste as die wind van die see se kant af waai.

 

Gaan uiteet

Op die kaai

Mehmet se mense

Kaggel-koud

Sullivan, Ali, Koray en Archie

 

Ek eet gebraaide seekat, Archie kies 'n geurige hoender kasserol en Sullivan eet Levrek (vis). Ons smul behoorlik! "Dankie Sullivan, dit was heerlik"! Ons kuier behoorlik lekker in die huislike restaurant en dit word 'n besonderse aand, wat afgesluit word met 'n bord vars vrugte. Wat 'n voorreg om hier te kan wees. Veral vir Archie, want dis kosbare oomblikke saam met Sullivan, sy ou skoolmakker.

 

Levrek

Marmaris Yacht Marina. Hier kom hy!

9 Mei 2019. Donderdag.

Vandag is die dag! Ons eerste kuiergas kom. Dis nou Archie se ou skoolmakker, Sullivan. Maja is silwerskoon en reg vir hom. Nou is dit die groot wag.

Ons kry die boodskap dat hy met 'n taxi vanaf die busstasie af vertrek. Nou is dit net so tien minute, dan is hy hier. En daar kom die geel taxi aangery met een kop voor en een kop agter. Dit moet hy wees. En hier is hy, spierwit hare en stokkiesbaard.

Die twee makker val mekaar om die hals en groet soos vroumense. So bly om mekaar te sien. Sullivan is hier vir sy tweede seilervaring. Maar daai tas? Ek wou sê dit lyk soos 'n doodskis, maar dan verlang ek te veel na my ma. Nou sê ek maar dat dit lyk of hy die hele seisoen gaan bly!

Ons stap na die India kaai en hulle stoei die tas op. Dié groot gedoente kry, toe die seilklere uitgepak is, lêplek in Martie (stoorkamer) se kajuit.

Dawid en Jonathan

India kaai (links)

Sukkel aan boord

Ons geniet iets nat en droog en klim die dolmus dorp toe. Nou is ons toeriste. Ons stap langs die see en kyk na die interessante standbeelde.

Seekat

Toe stap ons na die kasteel toe en geniet die mooi straatjies getooi met helder blomme. Pienk en pers en pragtig. Die makkers hou hul lywe modelle en poseer vir die fotograaf. Hulle lyk so seksie vir my, al dans hulle nie (verwys na 'n liedjie).

Blommetjie stegie

Stokkiesbaard

Mooie meisie

Daarna drink ons ook 'n koffie by Panorama koffiekroeg, die hoogste uitsigpunt in Marmaris. Ons kyk uit oor die baai en doer vêr is Yacht Marina. Die groot geel verkyker bring alles nog nader.

Panorama

Kasteel

Marmaris baai en kaai

Soek vir Maja

Ons koop lekker magnum roomys en sit op 'n bankie en eet. Pure toeris! Toe is dit terug na die dolmus en Maja verwelkom ons met ope arms. Terwyl ek 'n vroeë aandete maak, gaan stort die makkers. Ons het 20:00 'n koffie afspraak by Trevor en Leslie.

Sullivan sit met sy Magnum in sy hand

Die aandete is heerlike hoender, sampioen en houterige aspersies. Heerlik. En toe stap ons na Azuria, ons vriende, Trevor en Leslie, se catamaran.

Ek en Archie drink van die koffiemasjien se koffie wat Trevor maak en die Kapenaars drink wyn. Kuier heerlik en toe is dit weer sukke tyd. Koebaai-sê. Ons vertrek môre en dan skei ons paaie. Ons gaan die kuiers mis.

Trevor maak koffie

Leslie poets glase

Kuier lekker saam

Ek het my stortgoed saamgebring en spring gou by die stort naby Azuria in. Snaakse stort dié, dit klink of dit sparks maak. Ek kyk agterdogtig ba die stortkop. Klaar gestort en toe ek uitstap, hoor ek nog meer sparks. Wonder wat dit kan wees. Toe loop ek terug na Maja.

Ons sou later uitvind dat net toe ek weg was, het daar 'n elektriese brand uitgebreek en die groot buite geyser van die stort waar ek nou gestort het, het ontplof en uitgebrand. Trevor het die hoë vlamme gesien en dadelik gehardloop om te kyk of ek nog daar is. Sjoe, wat 'n noue ontkoming! Die personeel was dadelik op die toneel om die brand te blus. Soveel dae, soveel dinge.

Uitgebrande geyser

Marmaris Yacht Marina. Water toe.

7 en 8 Mei 2019. Dinsdag en Woensdag.

Vandag gaan ons uiteindelik water toe. Wel, ons het nou al lank genoeg hoog en droog op die land gesit. Ek word nou ook al moeg vir trappies op en trappies af. Ons kan ook nie eintlik water hier in die hoogte gebruik nie, want dit val alles onder die boot op die sement én dit is nie goed vir die romp se verf nie.

Archie pomp die nuwe Dinkie op en monteer dit voor op Maja. Dit is bietjie groter as die vorige een. Nou gaan ons al te lekker land toe ry! En ek was gou vir oulaas die vuil fenders.

Pomp Dinkie op

Maak fenders skoon

En toe wag ons. Maar daai trekker kom nie. Ons maak tee, met die hoop dat dit hom lok. Gewoonlik werk dit mos so dat as jy net die tee klaar gemaak het, kom hy. Maar niks! Later stap ek soontoe en die man sê nog twee ure. Dan sal hy 16:30 hier wees. Dit begin reën en 16:30 kom en gaan. Niks trekker nie!  Ek brei toe maar 'n ry of twee. Skielik hoor ek hoe die houtstut val en skrik so groot vir die lawaai, dat ek vyf steke op een slag verloor. Hulle is hier! Die aksie begin!

Die trekker ry met Maja watersloot toe. Die groot blou masjien kom haal haar en die bande word onder haar romp gesit en word sekuur in die water gelaat. Uiteindelik voel Maja weer die water voel-voel aan haar seksie agterstewe. Sy is weer waar sy hoort, in die water! Met dié kom Trevor en Leslie daar aan. Ons het hulle mos verlede jaar by Marmaris ontmoet. So bly om hulle te sien. Dit groet en waai en lag en gesels. Toe wag ons vir die marinero om ons na ons staanplek in die marina te vat. Hulle vat omtrent hulle tyd en toe vat hulle ons na die India kaai toe en help vasmaak. Dis lekker om weer in die water te wees.

Water toe

"Hitchhiker"

Sak Sarel!

Marina

Trevor en Leslie kom ook daar by ons nuwe blyplek aangestap. Hulle het ons sweerlik agtervolg! En kom aan boord, ons eerste kuiermense vir die splinternuwe seisoen. Die weersiens is gelaai met blydskap en vrolikheid en hartlikheid.

Trevor en Leslie kom kuier

Die aand gaan eet ons almal by die marina se restaurant en die kos en geselskap was heerlik. Ek en Archie eet vis.  Die borde geurige kos word behoorlik verslind. Sjoe, ons was eintlik baie honger na die wagdag.

Uit gevat

Leslie en ek

Archie en Trevor

Levrek

Woensdag gaan ons dorp toe om voorraad te koop vir Sullivan se kuier. Hy kom Donderdag en ons sien baie uit na sy kuier. Archie gaan ook na die hawemeester om vir Sullivan op die transitlog te sit. Dit vat nogal lank en die agent bied vir ons 'n heerlike ontbyt aan. Gawe mense die Turke.

Ons en die Koekemoers gaan eet die aand Turkse huiskos by die kantien. Nederige kos, geurige boontjies, rys, brood en jogurt in 'n varkpan. En elkeen kry 'n lekker appel. Ag, maar dis te lekker! Dit voel of ons in die hart van Turkye is as ons so saam met die werkers eet. Hulle verdien omtrent so 'n lekker bord kos na hulle daaglikse harde werk.

Kantien ete

Dis nog vroeg, want die kantien is net oop van 18:30 tot 19:30. Die son probeer nog skyn en daarna trakteer die Koekemoers ons op hulle catamaran. Koffie met hul nuwe koffiemasjien en 'n Magnum roomys. "Dankie julle vir 'n heerlike aand".

Gaan kuier by Koekemoers

Trevor

Leslie

"In the lap of luxury"

"n Koue wind waai op die kaai. En ons gaan snoesig slaap.