Yenifoça.

01 Julie 2016. Vrydag.

Bademli tot Yenifoça

Yeni beteken nuwe en Foça beteken rob. So dis ons bestemming vir vandag, Yenifoça, 38°45.006 N, 26°50.074 O, 17.2 myl. En ons het ’n afspraak met Zafer en Nuran. Ons gaan hulle 15:00 by die houthuisie met die baie vlae ontmoet. Ons hoop net hulle gaan opdaag en nie soos Nick, die Griekse Suid-Afrikaner van verlede jaar, vir ons laat wag en wag en toe nooit opgedaag het nie.

Ons gaan deur die vlak suidelike uitgang en vat die pad. Later gee die kaptein die opdrag om die seile te span. Vele hande, ligte werk en ons seil. Die kaptein en Deon glimlag breed. Dis vir hulle lekker om te seil. Ons motorseil vir 30 minute en seil vir 45 minute. Die seile pryk wit teen die blou lug en Maja lyk baie professioneel. En die bemanning lyk soos ervare seilers.

Visplaas

Seilers

Gus begin te waai en die deinings rol in. Die baai gee heerlike beskerming en ons anker stewig. Daai anker byt dat dit bars. 

Yenifoça

Yenifoça Baai

Deon en Ryna gaan land toe en later, toe dit tyd word, gaan ek en Archie ook vir die groot weerontmoeting. Gaan hulle daar wees!?

Ons loop na die afgespreekte plek en voor ons daar kom, kom hulle in die pad afgeloop. Ons waai soos windmeulens. Ai die vreugde om hulle weer te sien! Ons gaan drink koffie en gesels daaroor en dat. Nuran kan nie eintlik Engels praat nie en Zafer sukkel ook maar. Ons gesels land en sand en lag en verduidelik en sukkel soms om mekaar te verstaan, maar ons kuier heerlik. Hulle het 500 km gery om ons te sien. Yenifoça was op hulle reisplan, maar hulle sou eers oor ’n dag of drie hierheen gekom het. 

Archie, Nuran en Zafer

Reünie

Ons kry vir Deon en Ryna by die supermark en die twee gawe Turke stap saam. Hulle koop vrugte en ek en Nuran val mekaar om die hals en staan in die winkel in ’n koeksistergreep. Ons het mekaar lief.

In die supermark

Hulle stap saam met ons na Dinkie toe en ons neem weer hartstogtelik afskeid. Di twee figure bly op die kaai agter, terwyl ons drie na Maja toe roei. Ryna swem sommer soontoe. Ek gaan staan op Maja se snoet en waai gou vir oulaas en hulle verdwyn uit ons lewens. Miskien sien ons mekaar eendag weer. Koebaai, altyd koebaai!

Ons kuier gesellig op Maja se dek en nog ’n seildag saam met Deon en Ryna is te gou verby.

Bademli.

30 Junie 2016. Donderdag.

Ayvalik tot Bademli

En daar vertrek ons. Op Deon en Ryna se nooiensvaart. Elkeen kry hul werk, ons maak los en weg is ons na Bademli, 39°00.966 N, 26°48.283 O, 25 myl.

Die kaptein wil net hê dat Gus moet waai dat hy kan seil. Hy wil seker so bietjie met sy ou Majatjie spog. Ons vaar op die blou see en die gaste geniet dit vreeslik. Hulle oo en aa.Hulle speel model op Maja terwyl sy rustig voortvaar. Hulle glimlag breed, van oor tot oor. 

Nooiensvaart

Noois

 
Later, so tussen die gesels, kom Bademli nader. Hier is vlak water en Archie hou by sy GPS se pers lyn van twee jaar gelede. Die baai is nog leeg en ons kan kies en keur. Ons gooi netjies anker, hy byt en ons drink ons koue drankies om Deon en Ryna se eerste anker te vier. 

Bademli Baai

Olyfboord

Dis ook nie lank nie, of die klere waai en ons betree die koue, bloue water. Dis hulle eerste swem en dis heerlik. Deon, as diepseeduiker, lyk soos die Gemaskerde Wonder met sy snorkel. Hy moet hom wat verbeel om saam met twee sulke gawe meerminne te swem.

Gemaskerde Wonder en sy meerminne

 
Later durf hulle vir Dinkie en die roeispane aan en sit voet aan wal en stap die wêreld plat. Bly vreeslik lank weg. Ek en Archie bly tuis en werk so tussen deur die swem. 

Land toe met Dinkie

 
Ek en Ryna vertel so om die beurt grappies en ons kraai van die lag. Tot die mans dink ons is snaaks! Deon vertel een grappie en Archie geen grappie.

Vir aandete eet ons pangebraaide vis, slaai en sulke heerlike vetkoek brood wat Deon by die dorpie gekoop het. ’n Goeie manier om die dag mee af te sluit. Goeie kaptein, goedige Maja, goeie kos en goeie vriende.

Pangebraaide vis

Die dag is verby

Ayvalik. Dag 2

29 Junie 2016. Woensdag.

My dogter, Michelle verjaar vandag. Baie geluk Michelle!

Ons gaan vandag die dorp op horings neem. In die marina kyk die manne en Ryna hoe haal hulle ’n boot uit die water en ons dink terug aan Cesme, twee jaar gelede, toe hulle ons uit die water gehaal het. Ek kry so klein koue rilling.

Deon kyk hoe boot gelig word

Nuuskierige agies

Op pad dorp toe

Ayvalik

 
Ayvalik is anders as twee jaar gelede. Dit neem ’n ruk voordat die dorp weer met my praat. Ons verkyk ons aan die mense wat phyllo deeg maak. So asof dit maklik is. Ek begin aanvoeling vir die plek kry. Ayvalik is ’n werkende dorp. Almal is aan die gang, produseer. Hulle bak en brou, maak skoene. Die manne hou hulle besig met houtwerk en staalwerk. Flukse ou klomp. Die perd staan en eet lustig aan sy voer.

Straat toneel

Straat toneel

Perdekar

Maak phyllodeeg

Archie stap in so nou straatjie in en ek stap agterna. Ons kom op Violetta, ’n klein ou winkeltjie af. ’n Baie vriendelike vrou help ons. Sy sê ons is haar eerste klante van Suid-Afrika. Ek koop die mooiste geskenkie vir ’n baie spesiale persoon in Suid-Afrika. Dis alles handgemaakte produkte. 

Violetta se winkel

 
Deon en Ryna is terug by die boot toe ons daar aankom. Sit en eet te lekker. 

Ons gaan vanaand Turkse kos eet. Ryna is vreeslik lus vit uitlandse smake en kosse. Ons tert op en weg is ons, na dieselfde restaurant waar ons in 2014 geëet het. Dis ’n plek waar plaaslike inwoners ook eet.

Ons gaan kies vir ons kos en ons besluit op gevulde courgette blomme en kofta. Dáárby saam ook gevulde soetrissies, beesvleis en ’n hoenderbesigheid. Maar my maggies, is dit lekker. Elke kriesel word opgeëet en die brood word in die sous gedoop en hulle vee die borde skoon met daai brood. Te gou is die kos op. 

Turkse feesmaal

 
Ons stap terug na Maja en eet vrugte as nagereg aan boord. Dis ons laaste aand in die marina van Ayvalik. Môre is dit Deon en Ryna se nooiensvaart.

Ayvalik

28 Junie 2016. Dinsdag.

Roete tot op datum

Mytilini tot Alibey

Vandag verruil ons lande. Ons, oftewel Archie, die kaptein, gaan klok uit. Hulle het mos net oë vir die kaptein. Ek wag op die boot. Voor ons staan ook ’n jag wat moet uitklok met ’n passasier op die dek. Toe kom die groot veerboot en hy moet sy boot agtertoe skuif.  Daai ou grote draai baie naby hom. Die kaptein kom terug en hulle vaar met ’n spoed weg. 

Groot veerboot soek ons geselsskap

Archie kom terug en ons pak die tweede been van ons seilseisoen aan. Ons vat die pad Turkye toe. Na Ayvalik, 39° 18.785 N, 26°41.165 O, 17.8 myl. Ons ken die pad, want ons was in 2014 ook daar. Deur die nou, vlak kanaal, verby Alibey en daar is Ayvalik. 

Turkse eiland met Lesvos in die agtergrond

Alibey

Ons gooi diesel in en die vasmeerman met sy dinghie wys ons die pad aan. Hulle help ons, gee toue aan en vas is ons. Maja is pragtig skoon, ek maak boontjiebredie en ons is reg vir ons gaste, Deon en Ryna, van Aliwal-Noord se wêreld. Die kaptein vat die pad met al sy papiere om te gaan inklok. Ek hoef nie saam te gaan nie, want hulle het mos net oë vir die kaptein. Hy gaan herwaarts en derwaarts en uiteindelik, na drie ure is al die papierwerk gedoen en ons is wettige toeriste.

Ons stap 17:30 hek toe en wag vir Deon en Ryna. Ons wag en wag en ons wag nog ’n bietjie. Hulle kom 18:45 hier aangejaag in ’n taxi. Die buswaard het nie vir hulle gesê hulle moet afklim nie en hulle ry toe ewe lekker verby Ayvalik, op pad na Izmir. Toe hulle dit besef, met die hulp van ’n vrou wat kan Engels praat, het die busbestuurder vir hulle op ’n ander busmaatskappy plek sit gemaak om hulle terug te neem na Ayvalik. Wat ’n gedoente. Ons was so bly om hulle te sien. Hulle was so bly om ons te sien. Ons groet innig.

Wag en wag …

Ontmoet vir Ryna vir die eerste keer

Ryna, Deon en Archie

Deon herken vir Maja, want hy is mos ’n getroue blogleser. En hulle kom aan boord. Eers Deon en toe Ryna. Daar word toe op groot skaal glasies geklink en vrugte geëet. Ons is so bly om hulle te sien. 

Soek vir Maja

Deon kom walsend aan boord …

… maar Ryna is meer statig

Verwelkomings drankie

Later smul ons aan die boontjiebredie. Daar is weer lewe op Maja.

Deon is te lank vir Maja.

Mytilini. Lesvos Eiland.

26 Junie 2016. Sondag. 

Kaloyerou Baai tot Mytilini

 
Vandag gaan ons na die hoofdorp van Lesvos, Mytilini, 39°05.862 N, 26°33.449 O, 10.5 myl. Hier gaan ons twee dae bly en ook uit Griekeland klok. Deon en Ryna ontmoet ons in Turkye.

Ons vaar rusig, want daar is nie haas nie en sommer gou-gou lê die dorp voor ons. 'n Pragtige kasteel pryk bo-op die heuwel.

Oggendskoot

Mytilini se kasteel

Mytilini

 
Ons vaar by die groot hawe in en vind ons weg na die Setur Marina waar ons gaan oornag. Die vasmeer is ’n nuwe ervaring vir ons in Griekeland, want hulle het vinger pontoons. Dis pontoons wat soos vingers uitsteek en jy maak langsaan vas, met snoettou en al. Ons is nie onbekend met die vasmeer metode nie, want in ons kursus in Durban het ons dit so gedoen.

Vinger pontoon

 
Die marinaman help ons met die toue en ons is vas. Dis ’n pragtige nuwe marina. Ek was eers gou wasgoed en toe gaan ons dorp toe. Mytilini is, nee was ’n toeriste-aantreklikheid.

Ons stap dorp toe en word talle kere gekonfronteer met kinders wat bedel. Gypsie kinders. Hulle vat nie nee vir ’n antwoord nie, totdat die juffrou stem sê: “NO!” Daarna is dit weer ’n seuntjie wat saam loop en hy hy net oë vir my kamera. Sy handjie kom na my toe, maar ek stoot dit weg en sê vir hom nee. Dit laat my soos 'n skurk en die vark in die verhaal voel.

Ons loop verder en mense, wat lyk soos Siriërs (ek weet nie eintlik hoe lyk Siriërs nie, maar hulle is nie Grieke of gypsies nie) val ons weer lastig en geld vra. Toe lyk almal vir my verdag. Elke mens op straat is ’n potensiële vlugteling en ek is ook lus om te vlug.

Ons stap in die oudorp rond. Dit is nou wel Sondagmiddag, maar dit lyk soos ’n spookdorp, ’n droewige dorp. Ek voel net so “sad” soos die dorp. Wat eens 'n besige, polsende toeriste dorp was, is depressief en dood. Baie straatkafees is toe. Die ander se stoele en tafels is uitgesit, maar dit staan leeg. 

Op die kaai

 
'n Siriër pa met ’n kleintjie in ’n stootwaentjie volg ons by ’n winkel in, al vraende vir geld. Die eienaar verwilder hom. Die hele dorp lei onder die vlugteling krisis. Toeriste kom nie meer na Mytilini toe nie. Wie wil nou heeldag met ’n skuldige gewete in ’n dorp rondloop omdat jy nie al jou skatte aan die armes wil uitdeel nie. 
 

Ons kyk darem na twee kerke. Die kerk van St Therapon is een van die mooiste kerke wat ek nog op die Griekse eilande gesien het.

Kerk van St Therapon

Binne

 
Ons stap terug marina toe en vermy die bedelaars. Pizza Fan verlei ons tot ’n pizza, wat goedkoop is en ons smul op Maja se dek. Een van die lekkerste pizza wat ek in ’n lang tyd geëet het.

’n Skielike wind- en reënstorm jaag ons in, koel die wêreld af  en in ’n japtrap is dit verby en die aand neem rustig by die dag oor.

Môre is dit boot en wasgoed was en skrop en polish vir ons gaste Deon en Ryna, van Aliwal-Noord se wêreld, wat Dinsdag by ons aansluit.