Koiladia Baai.

22 Mei 2016. Sondag.

Nafplio tot Koiladia

Niemand wil hier op Nafplio bly nie. Die jagte vertrek een vir een. Voordat die Noordewind kom en ons teen die kaai vasdwing. Ek het nooit die pragtige mure van die kasteel gaan loop nie!

Ons kies die hasepad na Koiladia, 37°24.987 N, 23°07.925 O, 20.4 myl. Dit het “all round shelter and excellent holding". Op so ’n plek kan ons maar wag dat Gus sy blaas klaar blaas.

Ons seil vir twee ure en twintig minute. Chris sou daarvan gehou het. Koiladia Baai is maar goed winderig en Gus hardloop oor die water en dan spin ons in die rondte. Maar ons weet ons anker gaan hou, ek het gesien hoe byt hy.

Kollig

Dit was nie ’n lekker nag nie, want die ankerketting het geraas en toe kon ek nie slaap nie. Gus het toe maar vroegoggend gaan inkruip en toe kon ek ook gaan slaap.

Nafplio. Wat ’n gedoente!

21 Mei 2016. Saterdag.

Vandag voorspel hulle reën. Dit is bewolk. Ons sal nie vandag die 999 trappe na die ou fort en kasteel kan klim nie. Ons sal net halfpad kom, dan reën ons nat. Dis miserabel. Archie gaan vinnig LIDL (wonderlike supermark) toe. Ek bly op Maja want ek is nie lus vir nat word nie.

Fort - 999 trappe lei soontoe

Die middag word dit beter. Alles lyk altyd beter as die son skyn. Ons besluit ons sal Sondag die kasteel en fort aandurf. Hulle voorspel son vir môre. Ons gaan stap in die dorp rond. Dis weer Elize se tipe dorp. Mooi straatjies, toeriste wat ronddwaal en oral sit mense in straatkafees en eet en drink. Ek koop ook vir my twee dogters, Michelle en Roelien, hulle geskenke.

Oudorp straat

Koop geskenke

Natuurlik kom ons ook op ’n “big fat Greek wedding” af met ’n vreeslike maer bruid. Hulle trou in ’n mooi wit kerk. Ons is in vervoering oor die mooi dorp. Passasiersbote stop hier, so gewild is dit. 

Trou kerk

"Hier kom die bruid …"!

“Meanwhile, back at the ranch …”

Ek sê vir Archie ek wil terug Maja toe. Hy soek eintlik nog ’n sekering (fuse) wat hy geblaas het, maar ek wil Maja toe. Archie besluit hy los die sekering en kom saam na Maja. Ons stap verby die groot boot wat ingkom het en verbeel ek my of wip hy vreeslik. Ons kyk na die baai en dit is net seeperde.

By die kaai is almal hot en haar op hete kole voor by hulle ankers. Die spanning hang voelbaar in die lug. Die jagte hop op en af en heen en weer. Die dorpskaai is bekend daarvoor dat ’n anker deur die slapperige modder kan los ploeg. Gelukkige het ons mos so baie ankerketting uit dat ons op die tou is.

Dis toe al 18:00. Ons val amper in toe ons oor die plank loop om op Maja te kom. Archie het al gister twee sy toue (“spring lines”) uitgesit en hy sit toe nog ’n tou aan die stuurboord kant waar die wind vandaan kom. Ons bure se jag is so skeef, sy agterent stamp al amper teen die kaai. Hulle gee Archie se ekstra toue ’n kyk en sit toe ook spring lines uit. Die gevaar daarvan as ’n jag teen ’n kaai vasgemeer is en heen en weer gewaai word deur ’n sterk wind, is dat die anker loswikkel. Veral in ’n snotterige modder.

Ons bure kyk die spul aan

Toe begin die chaos. Een jag se anker het losgekom en hy vaar uit. Die wind waai hom en hy haak aan sy buurboot se anker vas en trek hom los. Nog ’n boot vaar uit en ’n ander een vaar net daarna. Wat eintlik gebeur het, weet ons nie, want dit was ’n ent van ons af. Ons hoor net benoude uitroepe, bevele en gille. Vier jagte het anker opgetrek.

'n 3-boot drama

’n Dinghie kom daar aangejaag en hulle probeer die ankers ontkoek. Gus waai dat dit bars. Na ’n gesukkel is die ankers vry. Die een jag vaar uit die baai, ’n ander een anker onwettig in die baai en die ander twee probeer weer ankergooi en vasmaak. Almal help. Heelwat later kom die ander boot ook in en maak vas. Ou Maja en al haar ekstra tou se anker lyk goed.

Goeie Samaritane kom red

Amper los

Gus is moeg van al die moles wat hy gemaak het en rus ’n bietjie. Dit trek mooi oop en die wind word stil. Almal is verlig en die mense begin optert vir uiteet. Gus ontwaak en verras ons met nog ’n windvlaag, ’n bui reën en donder en bliksem. Ek sug maar net.

Later het hy gaan lê en die bootmense het baie verlig in die bed geklim. Hulle voorspel sterk Noordewind vir môre en dan waai die jagte teen die kaai vas. Hier kan ons nie môre bly nie!

Nafplio.

20 Mei 2016. Vrydag.

Roete tot op datum

Drepanou Baai tot Nafplio

 

Hemel, maar dis koud. Gus is beswaarlik ’n briesie, maar daai briesie het hy in die Noordpool gaan haal! Dit voel soos winter. Waar Gus ’n gaatjie kry, klim hy in. Ek maak my met ’n kombersie (wat nog deur Elize en Annette geskenk is) toe dat net my oë uitsteek. Selfs die kaptein het ’n kombersie oor die knieë. Die son is verskuil agter die wolke.

Sjoe, maar dis koud

Ons is op pad na Nafplio, 37°34.068 N, 22°47.970 O, 10.1 myl. Ons het vroeg begin vaar, want ons wil vandag na die Teater van Antieke Epidauros gaan. 

Ruwe kuslyn

Naby Nafplio is die ou stad se kasteel van die see se kant af te sien. Die mure word een met die berg en die kasteel staan trots op die ander koppie. As die weer dit toelaat, wil ons dit graag besoek. Die ingang van die hawe word versier met ’n nog ou fort op sy eie eiland.

Palamidhi Fort

Eiland Bourtzi se fort

Almal is die hawe is alongside vasgemeer en ons kry vinnig die toue reg. Twee helpers staan klaar op die kaai gereed om die toue te vang. Een van hulle is die Engelsman wat saam met ons by Korinte en Korfos was. Hy glo vas ons agtervolg hom. Die toue word gegooi en vasgemaak. Baie maklik, daar waai geen wind nie.

Vandag is net gedeeltelik bewolk, so ons klim die 10:30 bus die Antieke Epidauros. Dit was na bewering die beste sentrum van gesondheid in die antieke wêreld. Hier het hulle die gode van gesondheid  in die pre-historiese tydperk en daarna aanbid.

Na sowat ’n uur se ry is ons daar. Dit wemel van toeriste. Die weer is dik en die wolke laag. Ons gaan eerste na die alombekende teater, wat die mees perfekte monument van sy soort is. Die akoestiek is besonders, dis elegant met pragtige simmetrie. Daar word gereeld uitvoerings in die teater gehou. ’n Toeris sing ’n stuk van O Solo Mio en die skare gee hom ’n dawerende applous. 

Teater

Wag vir Ansu om te sing

Die teater is so vol gepak soos 'n ANC Indaba

Daarna is dit museum toe. Daar is baie oudhede uitgestal wat uit die Romeinse tyd kom. Ek kyk na die beelde sonder koppe. Dis jammer dat die koppe altyd eerste verweer en afval.

Moenie kop verloor nie!

Die banketsaal is oorspronklik 300 v.C. gebou. Dit was ook in latere jare weer herbou.

Banketsaal

Daarna kyk ons na die Abaton. Hier is die siekes eers gereinig. Daarna het hulle offerande gegee en dan moes hulle gaan slaap dat die gode in ’n droom aan hulle verskyn en hulle gesond kan maak. Of aandui wat se behandeling hulle moet ondergaan.

Die Abaton (kyk die verspotte hoed)

Daar was ook ’n stadion wat 180 m lank en 22 m breed was. Hier het die gesondes resies gehardloop.

Die Stadion

Die beste deel van die baie duur uitstappie (€12 per persoon toegang, amper R400) was die Teater, die res was meestal net klippe wat rondlê. Ons stap 1.5 km terug waar die bus ons oplaai en ry terug na Maja. Daar is net twee bote alongside, die ander staan almal gatkant kaai toe.

Dis al amper skemer, toe daar ’n harde klop aan ons venster is. Dis die hawe polisie. Hy sê ons moet skuif, want daar kom ’n groot boot. Ek is dadelik de moer in. Nou waai Gus, dit reën saggies en ons moet skuif. Ons maak toe maar los en kry die anker en alles reg. Op die kaai staan die helpers gereed vir toue vang. Archie tru, ek gooi anker. Maar o wee! Te vêr van die kaai en ons het nie genoeg ankerketting nie. Weer anker optrek. Die kaai helpers hou ons met ’n arendsoog dop. Ons gooi weer en die keer daarin net-net genoeg ankerketting. Wanneer gaan ons leer om afstand  korrek te skat?

Hulle voorspel reën vir môre.