Itea.

8 September 2015. Dinsdag.

Ormos Isidoro tot Itea

Ek dog vandag is Woensdag. Maar jy weet wat het dog gedoen?! Dog het gedog dit is ’n groot gebakte volstruiseier, toe is dit al die tyd ’n jellievis. Dis amptelik. Vandag is Dinsdag.

Itea, 38°25.817 N, 22°25.214 O, hier kom ons. Dis amper 20 myl tot daar. In hierdie geweste is baie erge rukwinde. As Gus die dag lus is, ruk hy jou seile uitmekaar. En dis nie ’n jok nie. Ons het verlede jaar met ons eie oë gesien hoe lyk ’n seiljag waarvan die hoofseil en die genoa flenters deur Gus geskeur is. (Blog, 21 Junie 2014, Galaxidi). Gelukkig is daar in die deel van die wêreld vandag net ligte briesies met effense plukwindjies.

Ons trek anker op en vertrek. Gus is van agter en ons span die genoa. En so seil en motorseil ons vir ’n groot deel van die pad. Later gaan die hoofseil op en ons seil verder. 

Ormos Vereses - verlede jaar se windbaai

Kaptein

"Chris, ons seil"

Itea is nie ’n mooi dorp nie, dis sommer net ’n dorp. Ons gaan in die onklaar marina alongside vasmeer. Dis ’n hele doenigheid. Fenders word aan die stuurboord kant ingeryg. Die vet fender word aan die snoet vasgemaak. ’n Ander lang maer een agter on Maja se agterstewe te beskerm. Lang toue word gereed gekry. Die meerpale (bollards) is vêr uitmekaar. Strategie word bespreek. Daar is nie helpers nie en Archie moet by die kaai afklim. Alles is gereed en die oomblik van waarheid breek aan. Arch stuur in die spasie. Ek neem die helm met benoude boude oor. Ek moet na genoeg aan die kaai kom dat hy kan afklim en sonder om Maja moer toe te ry. Sukses, hy klim af en maak die middelste tou vas. Nou is ons redelik veilig. 

Itea

Alongside

Na ’n vorentoe geskuif en toue wat vasgemaak word, is ons veilig vas. Welgedaan Kaptein en First mate. Toe drink ons koue drankies.

Ormos Isidoro

7 September 2015. Maandag.

Ag. Ioannou tot O. Isidoro

Na ons terleurstellende braaivleis, is ons vandag op pad na Isidoro Baai, 38°21.725 N, 22°37.245 O, 23.1 myl om te gaan.

Dis ’n grou Maandag. Die dag is dof en deinserig. Ek verlang vandag huis toe. Na my mense, my kombuis, my tuin, my toilet, my stort. (Ek dink dit is daai braaivleis se skuld.)

Ons pak die langpad, groupad, bloupad aan. Dis bedompig warm. Alles word in ’n deinserigheid weggesteek. Berge en grysheid word een. Ek voel so alleen.

Groupad, bloupad

Ons gooi anker in die mooi baai en hy byt dat dit bars. Dis nog steeds bewolk.

Ormos Isodoro

Die Golf van Korinte is die blyplek van die Cotylorhiza tuberculate jellievis. Hier is inligting oor die gedierte. Ek is bloot te lui om dit in Afrikaans te vertaal.

Description

Cotylorhiza tuberculata is a species of jellyfish, also known as the Mediterranean jelly or Fried egg jellyfish. Commonly found in the Mediterranean Sea, Aegean Sea and Adriatic Sea it can reach up to 35 cm in diameter. It seems that this jellyfish's sting has very little or no effect on humans but it is better not to touch it and it is probably harmless also for most fishes. Just as for Rhizostoma, it is often associated to young fish that use it as a shelter. It is an endangered species.

Identification

One of the most beautiful jellyfish of the Mediterranean Sea. The umbrella can measure 35 cm in diameter. It is very rigid and roundish in its centre, where it has a reddish or yellow color. The external part of the manubrium is motile and pulsates vigorously. Under the umbrella, the manubrium resembles a bouquet of flowers, with blue-purple buttons, inserted into stout arms. Some tentacles, also terminating with blue buttons, are inserted on the manubrium.
 Cotylorhiza can have symbiotic microalgae that live in its tissues, just as those of tropical corals. Functionally it is a “plant”, even if it can feed on zooplankton.

Ek weet nie mooi van bedreigde spesie nie, want hier is honderde in die water.

Ag. Ioannou - Braaivleis.

6 September 2015. Sondag.

Ag. Ioannou

Ek proe dit al! Ek ruik dit al! ’n Sappige, geurige stuk braaivleis. Lamtjops, t-been, solank dit net rooivleis is en deur die hartstigting as ongesond verklaar is. Ek kan my lus nie hou nie.

14:00 sit ek en Archie opgetof by die taverna waar ons vir Nick moet wag. Die afspraak is eers 15:00, maar ons vat nie kanse nie. Ons monde water vir daai braaivleis. Archie wil vir ons iets bestel om te drink terwyl ons wag, maar die taverna se mense sê ons moet net ’n bietjie wag, hulle eet nou. Toe wag ons ’n bietjie.

Archie bestel ’n bier vir hom en vir my ’n glasie wyn, want ek is nie lus vir Fanta nie. Die kelner sit die bier voor my neer en die beker wyn voor Archie. Dis nie ’n glas wyn nie, dis 500 mℓ wyn. Archie bied vir die mense langs ons wyn aan, maar hulle lag net, wil nie hê nie. Ek begin toe met ’n moedige poging om die wyn op te drink. Archie help waar hy kan. Behulpsame man, die Archie.

Dis 15:00. Enige tyd nou. En ons wag. Hulle het nie presies geweet waar om ons te kom oplaai nie, so ons wag geduldig. En ons wag en wag. Ons wag nou nog. 

Moeg gewag

"All dressed up and nowhere to go!"

 

Braaivleis?! NOT!

Ek wonder waar was Nick ...

Ag. Ioannou.

5 September 2015. Saterdag.

Daskalio tot Ag. Ioannou via Alyki

Twee salige dae by Daskalio. Dit was heerlik. (Ons het later by Nick verneem dat die eiland bekend is vir aardbewings!)

Toe is dit weer anker op en ons gaan eers na Alyki om voorrade te koop. Soos ek gister vir Chris gesê het, ons staar skeurbuik in die gesig. Ons sal vars produkte moet koop. Ons eindbestemming vir die dag is Ag. Ioannou, 38°12.858 N, 22°57.648 O, 11.6 myl. 

Alyki

Ons is sommer gou by Alyki en soek ankerplek om tydelik te stop. Die dorpie is nie eintlik geskik vir oornagverblyf vir seiljagte nie. Ons gooi anker en maak vir Maja aan ’n boei vas dat sy nie rondswaai nie en klim in Dinkie. Gus lê, so dit is baie stil. Ons roei kant toe en sien ’n man kom na ons toe aangeswem. Ek en Archie het dieselfde gedagte – hy gaan sê ons mag nie die boei gebruik nie. Sy eerste woorde aan ons is: “Are you from South Africa?”

Dis toe Nick, ’n Suid- Afrikaanse Griek wat ’n vakansiehuis in Alyki het. Hy nooi ons toe vir koffie onder die strandsambreel en sy vriend, Nick, kuier saam. Laasgenoende kan glad nie Engels praat nie. Nick laai ons in sy kar en daar trek ons na sy huis, waar hy vir ons Coke en vrugte voorsit. Ons kuier so ’n ruk en toe neem hy ons terug na Dinkie. Hy nooi ons vir ’n Sondagbraai by sy huis. Nick en sy vriend, Nick, sal ons môre, 15:00 by ons ankerplek kom oplaai. So, ons sal sien of dit regtig gaan gebeur.

Nick (die Suid-Afrikaner), Archie en Nick (die Griek)

Ons gaan terug na Maja en vaar vêrder na Ag. Ioannou. Dis ’n klein gehuggie (hamlet). Daar is ’n klein hawe met lokale bote en permanente boeie vir die plaaslike bevolking. Geen plek vir ons nie. Hierdie is een van daai ankers met ’n lang landlyn. Die baai is diep en ons moet in 22 m anker. Ek gooi en Archie tru. Die anker sleep en ons trek op. Ons gooi by ’n ander inham en dieselfde gebeur. Daai anker wil nie byt nie. Die derde keer sleep hy weer en in die sleep byt hy. Ons is te na aan die land en ek sukkel om die anker op te kry. Ek roep vir Archie, want hier is ’n slang in die gras. Archie sukkel. Die anker het iets beet. Die anker wil nie op nie, ons is vas. Maja gaan agtertoe en weer vorentoe. En skielik is ons los. Archie vermoet ons was aan ’n rots vas. Genadiglik is ons los. 

Ag. Ioannou hawe

Archie sê ons moet weer gooi en ek is moerig. Ons gooi en die *@#$% anker wil nie byt nie en ek trek weer op. Toe skree ’n man van die land af: ”Take the yellow bouy!” En ek skree: ”Thank you!” en haal dadelik die boothaak uit. Archie dink nog aan nog ’n probeerslag ankergooi, maar ek is klaar agter die stuur, gee die boothaak vir hom, want hy is die sterk een wat die boei moet gryp en ek begin na die boei toe vaar. Archie gryp toe maar die boei en vas is ons!

Ons gaan land toe om te hoor vir wie of wat ons moet betaal vir die boei. Die taverna man is die eienaar van die boei, maar hy verstaan nie wat ons sê nie en hy roep iemand in wat Engels kan praat. Die boei is gratis en ons hoef nie by die taverna te eet nie. Maar hy sê toe ook ons moet liewers die wit boei gryp, want die gele is nie so sterk nie. Ek wonder toe hoekom het hy dan gesê ons moet die geel boei gryp. Ons drink iets by sy taverna en gaan terug na Maja en kry die wit boei. Toe ontspan ons heerlik.

Maja aan die boei

Ons sal sien of Nick ons môre hier kom oplaai.

Daskalio

4 September 2015. Vrydag.

En my wens is bewaarheid. Dit is ’n heerlike sonnige dag. Die water is helder blou, met net hier en daar ’n jellievis. So ons swem maar met oop oë.

Vandag gaan ons op die eilande rondstap. Ons klim in Dinkie en gaan eers na Zoodhochos Eiland toe. Ons het so paar dae gelede daar geanker. Dis tussen die steekbos op boontoe. Die uitsigte is pragtig. Maja lê so te sê roerloos in die windstilte. Dit voel of ons die enigste mense op die planeet aarde is.

Blou

Maja in Daskalio Baai

O verre berge

Ons gaan ondersoek die verlate klooster en kyk na die grasgroen motorwrak. Af stap ons terug na Dinkie en roei terug na Maja. 

Wrakkie

Later gaan roei ons na Daskalio Eiland toe en ek kyk in vervoering na die blou, stil baai waar Maja nou ’n buurvrou gekry het. Ons is toe nie die enigste mense op planeet aarde nie. Daar is ’n snorkelaar en nog ’n klein vissersbootjie. 

Ons en Maja

Maja

Dis so warm hier dat ons elke nou in dan ons lywe in die see dompel net om bietjie af te koel. Zané sou die ankerplek vreeslik geniet het.