Wonderwerk. Dag 90

26 Julie 2013. Vrydag

U. Lemes tot Rogoznica

Vandag gaan ons Primosten toe. Ons gaan vasmeer op die dorpskaai. Ek gaan heerlik stort en hare was en blaas en in die dorp rondflenter, saam met 'n menigte ander mense. Ek verlang na mense. Al kan ek net vir hulle kyk!

Ons vertrek 09:00 en dis nóg 'n pragtige dag. 'n Dag van swem en sonneskyn én seil. Archie is in sy noppies, want ons seil vir 'n lang tyd. Ek is in my noppies, want Gus is net 'n ligte bries en ons seil net rustig.

"We are sailing .."

"... we are sailing"

Ons nader Primosten, met 'n wind wat al hoe sterker waai. Ek bekommer my al klaar oor vasmeer in die wind. Dit lyk goed, die dorpskaai lyk leeg.

Primosten, hier kom ons!

Voor ons kom 'n superjag by die kaai aan. Hy meer vas en gebruik twee plekke. Ons vaar nader. Daar is baie oop plekke, maar by almal staan "reserve". Die bote wat vasgemeer staan, is omtrent almal superjagte. Die man op die kaai wys hulle is vol. Die blêrrie superjagte. Hulle neem nou vir Primosten ook oor.

Ons anker toe. Maar ek is bemoerd. Die boek sê die baai kan ongemaklik wees as deinings in die baai inkom. En die deinings kom in. Ek wil nie heeltyd sit en op en af en heen en weer ruk nie. Ek wil stort en dorp toe. Ek braak gal by Archie en sê al wat superjag is, sleg. Archie luister maar geduldig en kry my jammer, want hy sê ek is só intens.

Hy vra wat wil ek doen. Ek sê: "Ek wil Primosten se kaai hê. Ek wil nie op anker sit en wieg nie, ek wil nie nou in die wind op die see wieg nie. Al wat ek wou hê, is die dorpskaai!" Minder intens en meer nugterdenkend as ek, besluit Archie ons gaan nog 4 myl verder (omtrent 'n uur se vaar) na Rogoznica (43º 31.585 N, 15º 58.137 O).

Ek is nog steeds moerig. Ons kom by hulle dorpskaai aan. Die vasmeerman wag met die tou. Die wind waai. Ek haak die tou met die boothaak. Ek gryp die tou, maar daai tou is so swaar, ek kry dit nie eers uit die water getrek nie. Hy gee 'n ander tou. Teen hierdie tyd, het Gus vir Archie totaal van koers af gewaai. Gelukkig is daar net een boot naby, waarheen Gus ons natuurlik waai.

Die man gee bevele, Gus waai, ons sukkel, totale konsternasie. Uiteindelik is ons vas, die man tevrede en ons uitasem.

Rogoznica is stil. Daar's nie baie bote in die kaai nie. Die strate is byna mensloos. Die plek het nie atmosfeer nie. In die verte is Marina Frapa, 'n peperduur ★★★★★ Marina. Ek verlang na Primosten!

See van maste by Marina Frapa

Toe gebeur dit. 'n Wonderwerk. Die seiljagte begin instroom. Ek weet nie waar kruip almal uit nie, maar die strate word propvol. Dis bootmense en gewone dorpsmense. Dit pomp (soos ons vriend Chris sou sê). Dit lewe en kry atmosfeer, beter as by Primosten.

Rogoznica kaai

Rogoznica kry lewe

Toe gebeur nog 'n wonderwerk. Ek sit langbeen op Maja en hoor die klank van 'n panfluit. Ek spits my ore. Ek ken daai deuntjie. Dis die Rooi Indiane wat in Italië in Florence op 'n plein gespeel het en my absoluut betower het. Ek verlaat Maja daar en dan en drafstap in die rigting van die meesleurende musiek. Dis wraggies hulle, vere en al. Ek luister en drafstap terug, gryp Archie se beursie en gaan koop 'n CD.

Geveerde Rooi Indiaan

Wonderwerk!

Ek betaal en hy gee kleingeld. Sy beursie lyk presies soos Arch s'n wat hy in Bolivië gekoop het. Ek wys vir die man na die beursie en sê: "Bolivië". Hy wys na sy beursie, kyk my in die oë, glimlag en sê: "Bolivië." Ek luister nog 'n ruk en stap dan tevrede terug na Maja. Ek hou baie van Rogoznica.

Ons stap rond. Oral is musiek by die eetplekke. Daar is die Harpoon Blues Band op die verhoog en die Rooi Indiane speel nog oorkant Maja. Ons kom by 'n regte egte vistrailer wat alle seediere verkoop. Die vrou het baie aantreklike kurwes wat uithang en veral onder die mans verkope bevorder. Ons koop prawns wat vars uit die see kom.

Vangs van die dag

Haal uit en wys!

Ons stap terug na Maja met die heerlike stink prawns. Ons drink eers 'n glasie wyn, maak die prawns gaar en eet op die dek, met agtergrondmusiek van die Rooi Indiane. Ek hou baie baie van Rogoznica.

"Life is great"

Ek kyk vir Archie en sê: "Life is great!"

Published with Blogger-droid v2.0.10

Dolfyndag. Dag 89

25 Julie 2013. Donderdag

Van U. Hiljaca tot U. Lemes

Nog 'n windstil spieël oggend. Ons laat U. Hiljaca, op Zut-eiland agter en vaar na U. Lemes, op Kaprije Eiland (43º 40.766 N, 15º 53.256 O), 23 myl.

Die Kornati-eilande lê in 'n bad vol blousel water aan die regter kant. Voor ons is nog blousel see en nog eilande aan ons linker kant. Dis net onse Maja  wat rustig, met haar statige kameelperdloop, die seemyle een vir een aflê.

Kornati Eiland

Blousel see

Ek sê vir Archie dit lyk vir my na dolfynwater. Ek kry mos 'n aanvoeling oor dolfyne. Nie lank daarna nie, bewys ek my aanvoeling as die werklikheid en die bekoorlike gediertes wys vir ons hulle gladde lywe. Daar is 'n hele klomp van hulle. Hulle duik hier en dan daar. Ek staan gereed met die kamera, maar hulle speel woer-woer met my. As ek die kamera in dié rigting hou, spring 'n ander een in daai rigting. Ek sien een baie naby aan Maja totaal en al sierlik uit die water duik (baie sierliker as Arch se duik). Te laat met die kamera!

Ons besluit toe maar om saam met ons see-vriende te swem. Dit was ongelooflik, om in 80 m diep blousel-blou water te swem en te weet dat nie te ver van ons af nie, swem die dolfyne. Ons kan sien hoe hulle uit die water duik en dan weer in die water verdwyn. Hulle swem al verder en verder van ons af weg...

Hoe blou is die water

Ek en Archie gaan sit op Maja se snoet om droog te bak, terwyl Maja haarself op "auto" bestuur. Ons hou darem 'n oog op die pad, maar niemand is in sig nie.

So by my kool, later sien ek nog dolfyne, maar hulle is verder weg. Ai, maar Archie se aftrede is lekker!

Gus steek liggies op, en ons span seile. Ons seil te heerlik vir omtrent 40 min. In 'n baai sien ons 'n seiljag met 'n SA-vlag. Ons vaar soontoe en Archie skree: "VRYSTAAAAAT!" Hulle kyk soos een man om. Ons groet en gesels. Hulle kom van Plet, Durban en Bloemfontein. Wie hulle is, weet ek nie, maar soos gewoonlik in seilers se lewe, kom die koebaai te gou.

Ons vaar verby interessante klipmure op die eilande en ons bespiegel waarom iemand soveel moeite sou doen om mure daar te bou. Ons kry nie 'n antwoord nie, maar ek is seker as ons vriend, Deon van Aliwal-Noord se wêreld, dié lees, sal hy uitvind en ons inlig.

Vreemde klipmure

Vreemde klipmure

Ons vaar om die punt van Kaprije Eiland na die ankerplek. Geen ankerplek nie, net restaurantboeie. Ons het geen keuse as om 'n boei te gryp nie. 

Uvala Lemes

U. Lemes met Matteo Restaurant

Archie klim in Dinkie en gaan kyk na die spyskaart. Dis gewoonlik peperduur, maar die pryse is billik en hy bespreek 'n tafel vir twee.

20:00 is ons gereed vir ons ete afspraak by Matteo. Ons roei kant toe in 'n papperige Dinkie. Ons klim op die rotse uit en moet as't ware rotsklim na die paadjie. Ons tafel is gereed met die naam Maja op die kaartjie.

Ons bestel. Ek besluit op die huis spesialiteit, lam en geroosterde groente. Die kelner praat onduideliker as Mr. Bean op die TV-reeks, hy antwoord iets. Hulle het "no peka". Wat beteken dit? Ek bestel toe maar kalf met groente. Hy mompel weer iets en sê: "No peka!". Toe bestel ek vis met groente. Hy mompel en beduie en sê baie ongeduldig: "No peka!!" Ek probeer mossels en hy skryf. Mossels het seker nie peka nodig nie. Archie bestel "meat grill".

Restaurant Matteo

Wel, ek moet sê, ek is honger huis toe en Archie sê dis van die smaakloosste restaurant kos wat hy nog geëet het. Restaurant Matteo is nie aan te beveel nie!

Published with Blogger-droid v2.0.10

Lucina en Hiljaca. Dag 87, 88

23, 24 Julie 2013  Dinsdag en Woensdag

Luka Premuda tot Uvala Lucina

'n Heerlike dag van motor en seil, 'n pragtige vlak baai met deursigtige water. Ek moet oppas, ek kan gewoond raak aan die sorgelose dae met nuwe bestemmings, ligte winde en mooi eilande  rondom jou.

Ons kry 'n boei in 'n groot, beskutte baai by Lucina op die eiland Otok.

Rimpel-dimpel-diamant

Skildery

Duikboot loots

Aand op Uvala Lucina

Uvala Lucina tot Uvala Hiljaca

Die volgende dag is dieselfde. Hoe kan roetine so bevredigend wees? Vaar, seil, anker. Vandag was 'n bietjie navigasie deur die netwerk van klein en groter eilande nodig om by die bestemming, Hiljaca, te kom. Alweer anker!

Oggend spieël op U. Lucina

Dorpie Savar 

Savar

Oppad na  êrens

Visplaas

Published with Blogger-droid v2.0.10

Altyd anker. Dag 86

22 Julie 2013 Maandag

Van Mali Losinj tot Luka Premuda

Diesel-ingooi-dag. Vandag was dit amper so maklik soos: "Maak vol asb!" Daar staan reeds 'n boot by die pomp, maar voor hom is nog 'n spasie vir ons. Archie peil op die pomp af, snoet eerste en stertswaaiend. Hy het gister gekyk hoe 'n pro op 'n alongside kaai afpeil en vandag doen hy dieselfde. Ek waarsku en vermaan en gee raad, bang ons ry die Ina (petrolstasie) om, maar hy peil doelgerig op die pomp af en swaai die stert effektief in die regte plek waar die joggie wag om die tou te vang. Ek gooi mooi en tref hom nie in die gesig nie en ons is vas. So maklik. Archie grynslag tevrede met homself. 

Maja sluk en ons vaar rustig na die swaaibrug, wat 09:00 oopmaak en jou deurlaat na die see. As jy nie van die brug gebruik maak nie, moet jy 'n ekstra 8 myl vaar. Ons is tweede in die ry om deur te gaan. Ons swaai toe maar daar rond terwyl ons wag. Na wat soos ure gevoel het (toe hulle oopmaak wou dit eers nie oopgaan nie), gaan die brug oop en 'n baie ongeduldige man blaas die fluitjie op ons omdat ons nie met die spoed van lig deurjaag nie. Die simpel, kan hy nie sien arme Maja het 'n topspoed van 6 knope nie!

Die brug is nog toe

Die opening is 3m diep en 6m wyd. Maja is 3.6 m dik, so daar is net so meter weerskante. Dis maar nou! Ons gaan sonder stampe of stote deur.

Die brug swaai oop

Maja is nog wyer

Gus het gisteraand glad nie gaan lê nie. Hy het geblaas en geloei en gestoei en gehuil en gekerm. Hy lê nog steeds nie. Toe ons uit die beskutte hawe van Losinj is, sien en voel ons hoe hy die see skommel en klits. Dit roer en rumoer. Hy ontstig en die see is onthuts. Geen rimpel-dimpel-diamant vandag nie. Eerder rompel-dompel-deinings!

Die dorp Veli Losinj met sy bos

Ons vaar duin op en duin af. Toe gaan Gus lê en die see ontspan en word kalm. Die wind waai net liggies van voor en ons motor vir 18 myl na Luka Premuda (44º 19.584 N, 14º 37.277 O).

Simfonie in blou

Ons gooi anker en soos ons anker gooi, baklei ons. Ons gooi drie keer voordat ons tevrede is met die anker, maar vies vir mekaar. Maar ons maak altyd weer op. Archie swem 'n tou land toe en gebruik sy nuwe ketting om die tou aan die rots vas te maak. 

Dis 'n baie mooi baai met besondere helder water. Jy kan alles op die bodem sien. Wat 'n heerlike swem.

Die baai van Premuda

Terloops, ons sit ons ankerlig aan, want dit werk! Na al die moeite wat Arch en Michelle gehad het om die mas te klim, puur verniet, het Archie die fout gekry. Aan die ONDERPUNT van die mas was daar 'n elektriese kabel wat weggeroes was. Hy het net 'n nuwe stuk kabel ingelas, toe werk die lig. (Nota vir Fanie - Onthou jy wasmasjien op die rommelhoop by Ston???)

Werkende ankerlig

Published with Blogger-droid v2.0.10

Losinj. Dag 84, 85

20, 21 Julie 2013 - Saterdag en Sondag

L. Balvanida tot Mali Losinj

Ons is oppad na Mali Losinj (44º 31.965N, 14º28.038 O). Baie van die dorpies hier in die noorde is maar net gewone dorpies. Niks besonders nie.

Drie berge

Windskeef

Ons nader die Marina van Mali Losinj en hoop daar is 'n vasmeerman, veral met net die twee van ons aan boord. Ons is vreeslik verlig toe ons die winkende hande van die man sien en motor gretig na die aangewysde plek. Ons meer foutloos vas en ons is binne-in die dorp.

Ons nader die hawe

Die hawe

Kleinboot hawe

'n Huisvrou se werk is nooit klaar nie (Archie se gesegde) en ek begin dadelik vuil wasgoed was en hang dit al rondon Maja op. Hierdie warm son sal dit vinniger droogmaak as 'n tuimeldroër!

Ons is aangenaam verras met die dorp. Dit het 'n "vibe". Daar is baie mense. Almal lek aan roomys en toe lek ons maar saam. Die bootmense is bedrywig. Dis wasgoed was en boot skrop en honde ontvlooi en proviand koop en lag en gesels.

Kleurvolle geboue

Archie is net so besig. Hy haal die enjin battery uit om te laat toets, maar die toets sê die battery is dooddollies. Toe maak hy die terminale van al drie batterye, alternator en die knormoer (en ek verwys nou nie na sy skoonma nie) skoon. Toe is al daai goed skoon, maar hy is toe baie vuil.

Maar hy is nog lank nie klaar nie. Weg is hy na die winkel en koop ketting wat nodig is wanneer ons anker en 'n tou land toe moet vat en aan 'n rots moet vasmaak. Hy vra of hulle seëls het vir die waterpomp wat onlangs begin lek het en wat Mr. Fix-It wil regmaak. Die man sê hy het, maar hy wil die waterpomp sien. Uit met die pomp en terug na die winkel. Maar dit is puur verniet! Niks gekry nie! Toe sit hy die silikoon "gepatchte" waterpomp terug. Dit doen hy alles terwyl ek in die dorp rondloop op soek na rokkies. Niks gekoop nie.

Hier is geweldig baie Italianers, mens sou dink jy is in Italië. Hulle is luid en rumoerig en passievol besig om te lewe. Die tradisionele kleredrag hier is jou bikini en speedo, vir oud en jonk! Ons bure is ook Italianers en ons gesels lekker. Hulle hond is ook aan boord.

Ons loop die aand on die dorp rond. Dit wemel van mense. Daar is straatmusikante en vuurvreters en balgooiers. Almal eet by restaurante en drink koffie en natuurlik ietsie sterker ook. Dis "magic".

Dis so lekker hier, ons besluit ons bly sommer nog 'n nag.

Die volgende dag loop ons op na die kerk toe. Dis hoog en moeg en warm tot daar. Ons verken die dorp en koop natuurlik ook kosvoorraad (ek weet nie wie eet so baie nie).

Nr. 50

Mali Losinj is 'n aangename en aantreklike dorpie met uitstekende fasiliteite. 

Published with Blogger-droid v2.0.10

Balvanida. Dag 83.

19 Julie 2013. Vrydag.

L. St. Ante tot U. Balvanida

Vandag gaan ons na nóg 'n ankerplek toe. Dit lyk vir my dis al wat ons deesdae doen. Ons soek 'n anker in ons lewe. Iets waaraan ons vas kan hou.

Die Seilende Sigeuner

Die anker waarna ons soek, is by U. Balvanida (44º 29.463 N, 14º 30.217 O). Dis so 17 myl om te vaar. Oppad stop by Silba, op die eiland Silba, vir proviand. Ons stop deesdae elke dag by 'n dorpie om iets te koop en die dorpies te verken. Die huise langs die see by Silba laat my aan Plet dink, waar my vriendin, Rika, bly. Ek verlang toe sommer dadelik na Rika en Esther. Ons drie was onafskeidbaar by Sonlandpark Primary.

Silba

Paadjie langs die see oppad na dorp

Dis 'n tipiese vakansiedorpie. Mense swem en laat hul bruin lywe nóg bruiner brand. Dié mense is gewis sonliefhebbers. As ons in SA so sonbaai, sal ons sonbraai totdat daar net as oorbly.

Uitkyktoring, gebou deur Kaptein Petar Marinic, in die 19de eeu

Dakloos?

Maja lê rustig op anker vir ons en wag. Ons koel eers gou af voor ons vaar. Dorp toe gaan is harde werk en maak jou baie warm.

Maja lê rustig

Ons vaar tussen die eilande Ilovik en St Petar deur. Dit is baie na aan mekaar en word net met 'n nou kanaal van mekaar geskei. 

Dorpie langs die kanaal tussen O. Ilovik and O. St Petar

So 16:00 kom ons by U. Balvaida aan. Ons gooi anker en Archie duik met 'n sierlike boog in die water in om  'n tou land toe te vat en aan 'n boom vas te maak. Daar is nie plek vir die bote om rond te draai op anker nie en die tou verhoed jou om te draai. Ons stop langs dieselfde mense wat langs ons op Muline gestop het. Ons knoop eers geselsies aan en kyk saam toe die Italianer daar aankom. Hy sukkel in die wind om in die noute in te kom en sy anker só te gooi dat dit nie oor ons s'n is nie. "Never a dull moment"

Ek staan die nag net een keer op om ankerkykdiens te doen.

Published with Blogger-droid v2.0.10