Hvar. Dag 51

U. Stipanska tot Hvar Dorp (Ligte blou lyn)

Vandag gaan ons weer kyk of daar plek by Hvar se kaai is. Ek wil graag hê Elize en Fanie moet die pret van 'n gratis fliek, terwyl jy langbeen sit en vir die mense kyk, op Hvar beleef.

Ons eet eers pannekoek wat die kaptein vir ons bak vir ontbyt. Ons trek anker op en vaar hoopvol na Hvar (43º 10.291 N. 16º26.471 O). Dis net 1.7 myl tot daar en ons wil ook nie te vroeg daar aankom nie, want die mense verlaat 'n kaai normaalweg nie voor twaalf nie.  Ons beplan om so 11:30 daar aan te kom.

Ons kom nader en nader. Almal se oë soek vir 'n gat langs die kaai waar Maja kan inpas. Dit lyk nie goed nie. Daar is nie plek nie. Teleurstelling pluk aan ons. Maar wat 'n geluk! 'n Boot trek uit en die vasmeerman wink vir ons.

Verkeersknoop in Hvar hawe

Parallel parkering nagmerrie

Almal is op hulle poste. Arch agter die stuur. Elize grootoog-gereed agter by die swart tou. Ek staan gewapen met die boothaak om die tou op te raap en Fanie gereed om dit by my oor te vat en vorentoe te gaan om dit vas te maak. Dis hulle eerste vasmeer saam met ons en daar is 'n effense onsekerheid en spanning in die lug

.

Die vasmeerman staan met die tou vir ons en wag. Ek haak die tou en gee vir Fanie en hy draf flink agtertoe. Die kaaiman het vir ons die tou aan die port kant aangegee, maar hy wil hê ons moet dit aan die starboard kant vasmaak.

Hoe dink hy moet ons dit ruik.  Maja pyl op die bure af. Archie skree. Fanie los die tou en gaan stoot ons weg van die ander boot af. Die tou val terug in die water. O f@#! Ek hardloop agtertoe, gryp die boothaak en haak die tou weer, hardloop met die tou vorentoe. Ek trek so hard as wat ek kan om die boot in posisie te kry. Waar my ou Archie so skielik vandaan kom, weet ek nie. Hy is net skielik daar om die situasie te red. Hy vat die tou na die starboard kant en hy en Fanie maak dit vas.

Elize het die fort agter gehou met die toue en ander dinge daar. Na al die miernes-bedrywighede op Maja word  al die toue vasgemaak, ons vee die sweet van ons voorkoppe af en wag vir die applous van al die omstanders wat die komedie so onbeskaamd gadegeslaan het. (Ons is toe die gratis fliek).

Ons is in Hvar. Ons drink koue verversings en sit lekker langbeen en ontspan. Vergete is al die stres van vasmeer. Die mans maak die dek sorgvuldig skoon en ons meisies skrop en "polish" binne. My ma sal trots wees op haar twee dogters!

Ek in die "head"

Elize in die "saloon"

Die manne doen ook hulle deel

Dit is baie warm en ons wag vir die son om minder fel op ons neer te brand en toe gaan ons dorp toe. Hvar is hierdie keer mooier as die vorige keer, want die son skyn, dit reën nie. Ek en Elize gaan loop in die stegie op. Bo word ons beloon met die mooiste uitsigte. Ons sien die dorp wat bak in die namiddagson en omring word met blou. Die see is doodeenvoudig blou. Blou, blouer, blouste. Die dorp is doodeenvoudig mooi. Mooi, mooier, mooiste.

Uitsig oor Hvar

Dorp en kaai

Hvar se piazza

Twee gesigte met glimlagte kom na Maja toe aangeloop. Hulle stop voor ons en groet. Hulle is van Suid-Afrika. Dis lekker om van ons mense te sien. Hulle kom aan boord en stel hulself voor. Hulle werk op Sea Dream Yacht Club. Christiaan en Corika is twee pragtige jongmense. Hulle gesels spontaan vriendelik met ons. Dis asof ons mekaar jare ken. Maar weereens kom die koebaai te gou.

Christiaan en Corika

Hvar is 'n lawaaierige ou plekkie met baie atmosfeer. Té veel lawaai en ek sukkel om te slaap.

Published with Blogger-droid v2.0.10

Dubbeldag. Dag 50

U.Luka tot U Stipanka (Wit lyn)

Uvula Luka lê vroegdag roerloos-lui en blink in die môreson. Alles vreedsaam en nog loom na die nag.

Ons begin vroeg, want dit is 'n lang pad (23 myl) na Uvala Manastir waar ons weereens die anker gaan gooi. 

Vroegoggend Korcula

Korcula dorp

Die water is seepglad. Dit blink in die son. Son is mos somer, soos Archie gesê het. Ons besluit dis tyd vir lyf natmaak in die Adriatiese see. Die swem is verfrissend en verkwikkend. Veral Elize en Fanie geniet die swem. Elize se oë rek met die besef dat die see eintlik 80 m diep is waar ons swem en sy maak 'n punt daarvan om nie te sink nie.

Daar is geen wind nie en die motor prr heeltyd. Die nie-steurende geluid maak ons beurtelings lomerig en ons knip om die beurt 'n uiltjie.

Om 13.00 kom ons by Manastir, maar die kaptein sê hy dink ons moet aanstoot na Hvar. So gesê so gedaan. Hy ís na alles tog die kaptein en 'n goeie een daarby. 

Herstelde kaptein na baardsny

Ons motor verder.  Dis warm.

Hvareiland kuslyn

Kransige kuslyn

17:00 kom ons by Hvar aan. Dis bedrywig daar. Dit lyk erger as by Cavtat. Ons hou duimvas dat ons 'n vasmeerplek op die kaai kry. Maar nee, die jagte staan kant aan wal. Nie 'n plek vir 'n muis nie.

Omdraai is ons voorland. 

Propvol Hvar hawe

Ons vaar na 'n ankerplek toe, maar die baai is te klein en ons gaan na die volgende baai, Stipanska (43° 09.535 N,  16° 25.326 O,  37 myl), waar ons ankergooi. Fanie is al baie bedrewe met die anker.

Fanie het 'n Vadersdag bestelling vir hoender ingesit en Elize het dit dadelik beaam. Wie is ek om te stry?

Ons smul heerlik aan die gebraaide hoender en gebakte aartappels. Die afvalbrokkies word Meeutjie, ons eie seemeeu, gevoer sowel as 'n klein vissie wat Fanie gevang het.

Gelukkige Vadersdag Pa

Meeutjie

Gelukkige Vadersdag aan al die vaders en 'n spesiale goeie wens vir my pa.

Ek hoop ons kry môre 'n plekkie langs die kaai by Hvar...

Published with Blogger-droid v2.0.10

Visvang. Dag 49.

Lastovo tot Korcula

Lekker bly Lastovo, ons gaan nou! Die anker klakkediklak op tot in sy lêplek en motor prrr uit die baai. Ons laat net rimpels agter. Dis asof ons nooit daar was nie. Dis deel van die verlede en ons vaar na die hede.

Die water is sag en soepel en spoel klots-klots teen Maja. Daar is harmonie tussen boot en baai. Vier mense stil nadenkend oor die wonder van die lewe.

Archie in beheer, helm in die hand. Fanie, hoopvol wagtend met die visstok. Elize, op die oog af gedagteloos, maar dankbaar oor die lê-wind en die kalm see. En ek is maar net die seilende sigeuner.

Ons moet oor die groot stuk see vaar na Korcula (42º 57.175 N 17º 08.392 O). Dit is 23 myl tot daar. Archie het gister gesê dat die son voel soos somer en die wind soos winter. Vandag is hier min wind, so dit is somer. Die son kleur die water blousel-blou en bak ons warm. Ons koel ons lywe af in die blousel en swem rondom Maja. Die stilte is welkom na die lang gelykmatige geprrr van die motor.

Elize

Fanie

Ons bak voor op Maja se snoet en die warm son lek al die waterdruppels van ons lywe af. Ons kry warm en gaan swem weer. Elize loer skelm oor haar skouer net om seker te maak daar is nie 'n honger haai in die omgewing nie.

Na die water-baljaar is ons weer op koers. Skielik raas Fanie se visstok en daar is geweldige aksie aan boord. Fanie spring amper bo-oor die helm om aan te slaan. Archie verminder spoed (nou nie dat ons vinnig ry nie). Ek kry die kamera en Elize kyk trots toe hoe haar man woel en werskaf om die slagoffer aan te keer.

Archie skep die vis in die emmer en Fanie se bors swel van trots. Daar word bespiegel dat dit 'n tuna is, maar Archie is nie 'n man wat van bespiegelings hou nie en Elize word aangesê om die seil handboek te kry. Dis inderdaad 'n tuna.

Fanie slag die arme ding daar en dan en Tuna word geïdentifiseer vir aandete. Ek bêre dit in die yskas vir die aand.

Fanie se vis

Na al die opwinding is daar skielik twee visstoklyne in die water!!

Archie begin al hoe meer na 'n bosman lyk (volgens Michelle) en ons besluit eenparig dat sy baard gesny moet word. Maja wieg net liggies heen en weer en dis veilig om die snywerk te doen. Gewapen met die kam en skêr pak ek die taak aan. Oeps!

Oeps!

Na ses uur se vaar, kom ons by Korcula.  Elize vergaap haar aan die mooi ou dorpie vanuit Maja. Ons gooi anker, trek aan en gaan dorp toe. Hierdie keer is daar meer mense in die dorp en die plek het dadelik meer atmosfeer.

Eiland klooster uit 14de eeu oppad na Korcula

Korcula omring met sy muur

Fort

Ingang

Ons loop op en af en Elize neem meer foto's as selfs die Japanese. Ons gaan Konzum toe en koop voorrade vir die volgende twee dae. Ons geniet dit in Korcula en gaan later terug na Dinkie en ons en die inkopies word in twee sarsies aangery terug na Maja toe.

Dis 'n heerlike aand en ons sit langbeen op die dek. Ons lag en skerts. En toe word ons honger. Gelukkig is daar vars vis in die yskas en Fanie sny dit in netjiese stukke.

Tuna en inkvis

Ek braai die vis saam met 'n pakkie inkvis en ons smul. Dankie Fanie!

Published with Blogger-droid v2.0.10

Luka Polace na Uvala Zaklopatica, Eiland Lastovo. Dag 47 en 48

Polace tot Zaklopatica

Polace is so 'n pragtige en gewilde baai. Ons besluit om nog 'n dag te bly. Ons gaan vandag die bosse invaar en na die soutmere toe stap. Dis 'n heerlike koel paadjie deur die bosse. Ons stap soos Livingstone, die ontdekkingsreisiger van ouds, deur die bosse.

Blaarvlinder op distel

Ons stap eers na Pomena. Dit is 'n vakansierige dorp langs die see. Daar heers 'n lekker ligte vakansie atmosfeer in die plekkie.

Pomena hawe

Die honger bekruip ons en ons eet ons heerlike toebroodjies wat Fanie gemaak het. Ons sit sommer langs die straat onder 'n boom en eet asof dit 'n gourmet ete is.

Smul aan Fanie se toebroodjies

Die roete langs die soutmere waarlangs ons stap, is pragtig en menige mense kan die versoeking van die koel blou waters van die mere nie weerstaan nie en orals word daar geswem. Ons wens natuurlik ons kan deel word van die menigtes, maar helaas, ons swemklere is veilig in ons kaste in Maja.

Ons pak die terugtog op 'n ander roete aan en verdwaal so effens. Na 'n stuk terugstap op ons ou spore is ons weer op koers na ons baai. Ons kom moeg en warm by ons baai aan en ons klim oorvol in Dinkie en ry terug na Maja.

As jy warm is, moet jy afkoel en ons maak toe ook so. Ons baai ons moeë en warm lywe in die koele lafenis van die blou water. Na 'n lekker lang swem en 'n baie kort buite-stort-afspoel, kan ons weer die lewe vierkantig in die oë kyk.

Ons slaap vroeg, want daar is geen belangstelling  vir my voorstel dat dit sang-aand is nie.

Die volgende dag staan ons vroeg op (05:00), want ons moet vroeg wikkel. Die pad na die eiland  Lastovo is ver en lank. Ons kry ons kapteins-koffie in die bed, maar my oë wil nog steeds nie oop nie. Ons vertrek voor hanekraai (06:00). Die water is glad en blink soos 'n spieël.

Vroegoggend in Polacebaai

Die manne span seile en ons seil vir 'n lang ruk, totdat die wind nie meer wil saamspeel nie en ons motor die pad verder. Dit is 25 myl tot daar. Ons sien die eiland in die verte en hoop dit kom gou nader, maar dit sukkel. Dit voel of die plek op dieselfde plek bly, inteendeel, dit voel of dit verder raak.

Na, wat soos 'n ewigheid voel, (sewe ure) nader ons die nou ingang tot die baai.  Jy moet in die middel van die ingang vaar, anders is dit te vlak. Archie hou presies koers. Ons kry 'n ankerplek in die baai van Zaklopatica (42° 46.376 N, 16° 52.534 O) en die anker raas af bodem toe, trek stokstyf  en ons is stewig vas.

Maja op anker in Zaklopatica Baai

Zaklopatica hawe

Ons maak klaar om dorp toe te gaan. (Ons gaan mos altyd dorp toe). Weereens in Dinkie, oorvol en ons sit haar so plat, dat ons broeke nat word. Dit word gelukkig gou droog in ons lang staptog padlangs na die dorp van Lastovo.

Lastovo 

Die dorpie is in terasse gebou en lyk prentjie mooi van bo af. Dis warm (was ons broeke nat?) en ons voel effe uitgeput. Ons bekyk die dorp, koop goedjies in die klein supermark en stap toe boslangs terug na ons ankerplek Zaklopatica.

Die paadjie deur die bos is heerlik koel en ek geniet die aarde se reuk, se klank, se voel. Ek geniet die droë grond onder my voete na die lang dag op die water.

Ons eet gebraaide hoender en aartappels vir aandete.

Maja se bemanning

Waai Wind. Dag 46

Ston tot Luka Polace (Groen lyn)

Ons trek met grasie by Ston se kaai weg. Niks gaan verkeerd nie. Die wind waai en ons vaar tussen die bakens deur die nou kanaal. Kaptein sê : "Span die seile!" Fanie is oorgewillig en ons span dadelik. Ons seil totdat ons deur die volgende nou kanaal moet gaan.

Deur die nou kanaal

Hulle geniet dit vreeslik dat Gus (die wind) so erg waai. Nie gevaarlik nie, net sterkerig. Ek het al vantevore gesê dat ek meer van 'n lê-wind as van 'n waai-wind hou.

Ons kom by die oper see en daar is meer golwings.

Kranse by oper see

Gus is baie wispelturig, hy wissel tussen sterk en sterker. Heeltemal veilige seiltoestande, maar Maja lê te skeef na my smaak. Archie en Fanie is in hulle element met die gelêery. Elize weet nie eintlik wat aangaan nie, want sy skuil agter haar lap. Ek dink haar oë en Gus kom nie so goed klaar nie.

Elize en haar lap

Ons seil lekker en maak goeie spoed. Die spoed raak te goed en na 'n ernstige aanmaning van my kant af, maak ons die seile kleiner ("reef").

Maja kan 'n seilspoed van tot sewe knope goed hanteer, daarna raak dit te veel om die een of ander tegniese rede wat ek nie verstaan nie. (Fanie ook nie, want hy wil net vinniger seil). Op 'n stadium seil ons teen agt knope. Dis die gevaar van 'n rukwind. Hy gaan lê en ruk dan onverwags op en ruk en pluk aan die seile. Dan moet jy hou wat jy het of Maja wil skuins lê.

Die omgewing om ons is baie mooi en daar is redelik baie seiljagte op die water.

Party span seile ...

... party nie

Ons trek die seile in, want die wind wil nie meer saamspeel nie.  Lekker is nou ook nie meer lekker genoeg nie en ons motor verder tot by Luka Polace.

Die manne se lus vir seil is darem goed bevredig met vandag se seil. Hulle sug van tevredenheid en daar is genoegdoening op die gesigte.

Ons kry ankerplek op omtrent dieselfde plek as verlede keer toe ons hier was. Dis 'n mooi baai en baie bote staan hier geanker. Die water wink en ons gaan in. Ons swem lank en lekker.

Ons swem ...

... tot ons bene jellie word

Fanie gaan stap en ons gaan natuurlik  dorp toe om 'n ou ietsie te koop. Al drie van ons is in Dinkie en ons meisies se broeke word papnat. Nou voel ons soos ou vrouens met nat broeke.

Die skemer daal en ons voel 'n kalmte na 'n baie woelige dag. Uitgeput, maar tevrede, tref ons koppe die kussings en ons seil droomland binne.

Ston. Dag 45

Dubrovnik tot Ston (Wit lyn)

Vandag is daar hande. Hande om saam te werk. Maar nee! Archie sê ek en hy moet alleen probeer uitkom by die Dubrovnik Marina. Ons moet kwansuis oefen vir die tye wat ons alleen is. Wat gaan aan met die man? Hier sien ek vir weke uit na Elize en Fanie se kuier, nie net omdat ek verlang nie, maar dat hulle kan help!

Elize en Fanie is toe op roep, in geval van nood. Ons kom maklik uit ons nou vasmeerplekkie en vaar na die petrolstasie toe. Ons moet  "alongside" vasmeer (en ons moet dit weer alleen doen om kwansuis te oefen.) en ek en ou Archie stry en baklei so met die vasmeerdery, dat ons arme gaste seker dink ons huwelik is op die rotse.

Ons gooi diesel in en met 'n lekker vol tenk brandstof, vaar ons weg uit Dubrovnik met al sy mure en toeriste na die onbekende (vir ons nuwe lammers tot slagting).

Ons gaan vandag na Ston (42° 50.073 N  17° 41.811 O). Dis 26 myl soontoe. Die see is nie rof nie, daar is net gemaklike deinings wat nie vir Fanie sal seesiek maak nie. Fanie kan nie wag om seile te span nie en Elize sit daar met 'n onpeilbare uitdrukking op haar gesig. Elize en Fanie kwalifiseer darem hierdie keer om te help. 

Die wind werk in Fanie se guns en kort voor lank kry ons die opdrag van die kaptein: "Span die seile!" Hulle kry hulle lesing. Dis die "mainsail" en genoa en "topping lift" en "boom" en toue en "tack" (dis as jy wind-op seil en jy verander van rigting). Die keer is dit nie my kop wat draai nie, maar hulle koppe draai.

"Span daardie seile!"

Hulle leer vinnig en ek en Fanie "tack" en Elize gee katrolslingers aan en bêre dit weer sorgvuldig, vat die helm en bestuur die boot. Dit is te wonderlik met al die bekwame mense op Maja en ons seil vir die vale.

Elize agter die wiel

Archie is in sy noppies, want dis die eerste keer in 'n lang tyd wat die wind reg is vir seil. Ek en Elize noem die wind "Gus", want die weervoorspellings sê altyd die windspoed is 10 knope "gusting to" 14. Dis hoe die wind "Gus" gedoop word. Gus het later te sterk geword en toe "reef" ons die seile. Dis as jy die hoofseil en die genoa kleiner maak, sodat die boot nie te skuins lê nie. Fanie bluf homself deur te dink hy gaan visvang en maak die lyn nat. Niks gevang nie.

Visserman

Ons nader die nouer gedeelte van Stonski Kanal en die seile moet af. Al die nuwelinge help gretig. Ons vaar verby Broce na Ston en meer "alongside" vas. 

Broce dorp

"Alongside" Ston kaai 

Almal mag weer help. Ston is 'n mooi klein dorpie en ons loop ook na Mali Ston. Daar is ou mure om die dorp wat hulle besig is om te restoureer.

Ston se fort

Ons by Mali Ston

Mali Ston se hawe

Ons braai 'n lekker vleisie op die kaai met Bushy se braai. Ons eet te heerlik. Dankie Bushy.

Braai-broers

Kaai braai

Published with Blogger-droid v2.0.10