Kalamata

25-26 Mei 2018. Vrydag en Saterdag.

Petalidhion tot Kalamata

Die son bring die nuwe dag as 'n geskenk vir ons om voort te bestaan. Archie trek die anker op en soos wat verlede jaar ook met ons gebeur het, trek hy ook 'n tou met met voerplekke of iets op. Hy sny dit maar later met 'n mes, want dit hou nie op met kom nie. Toe is ons vry om te gaan en om voort te bestaan. 

Sukkel met ou vislyne

Ons vat die pad na Kalamata marina, 9.3 myl. Die marina man wys ons plek en Archie tru pragtig, ek gryp die snoettou en die marina man maak agter vas. Hier gaan ons vir twee dae bly.

Die dieselman met sy trokkie is dadelik daar en ons gooi in. Archie vra vir een van die ander helpers waar is die wasmasjiene en hy sê sy vrou doen wasgoed vir €15 vir 9kg. Dis duur, omtrent R200.00. Ek wou sommer self was, maar die man vat nie nee vir 'n antwoord nie. Ek kry toe maar alles bymekaar. Dis Sullivan se beddegoed, ons beddegoed, al die handdoeke, kussingslope, klere. 'n Groot bondel. En hy is toe vort met die goed.

Archie besluit ons kort nuwe huis batterye, want ons oues kan nie die yskas oornag aan die gang hou nie. Hy doen navraag by die marina kantore vir ’n geskikte batterywinkel en ’n man van marina daag by Maja op om ons te help. Hy laai Archie agterop sy bromponie en weg is hulle batterywinkel toe. 30 minute en €580 later kom hulle terug. Die batterye kom later met ’n motor aan. Die marina man hulp om die nuwe batterye op Maja te bring en die oues uit te haal. Hopelik is ons nou reg vir die volgende paar jare.

Ek en Archie stap vêr LiDL toe, so 1.7 km en koop te lekker. Ons dra swaar aan al die heerlikhede wat ons aangeskaf het. Toe is ons spens weer vol. Winkels is nie volop in dié geweste nie. As daar ’n LiDL is, moet jy koop!

Die volgende dag stap ons weer vêr na die ou dorp toe. Die roete neem ons deur die park waar die spoorwegmuseum is. Ou lokomotiewe en waens staan swaar en trots op ou spore, sierlike bewyse van vergange se dae. Hier is baie kwekerye en die lenteblomme is in volle blom. Dis behoorlik ’n skouspel van kleure. Dit laat my aan my ma dink.

Gaan dorp toe

Spoorwegmuseum

Dink aan my Ma

Saterdag is markdag en dit wemel van kopers en verkopers. Plomp tamaties, vars appelkose. Én dis kersieseisoen! Groente, vrugte, vis, vleis en alles waaraan jy kan dink. Te veel om te koop. Mens móét in die dorp met die naam, Kalamata, olywe koop! Toe koop ons maar!

Boeremark

Dit wemel

Ons stap kasteel toe. Die beste deel van die kasteel, is blykbaar sy hek. Ons kyk na die mure en die hek en stap verder. Daar is ook ou en minder ou kerke in die dorp en ons bekyk alles. 

Kalamata se kasteel

Kasteel se hek

Kasteel se mure

Ypapanti Katedraal

Ou kerkie

Af af af, terug na ou dorp en ons stap heerlik rond. Ek pas blou broeke aan en ou Archie wag maar geduldig. Ek kry niks en die een waarvan ek hou, kos €60. Dis R900.00. Veels te duur vir my.

Terug op Maja, sien ons Sakari en Riitta, met hul jag, Belle amie, het ook gekom. Ons wuif. Gus begin waai en die Engelse wat inkom, het die een probleem na die ander.

Hulle kry nie hul hoek reg om in die nou spasie in te draai nie. Gus waai hulle teen die ander bote vas. Almal help wegstoot. Die landlyn kom in hulle rudder. ’n Ander tou kom in die propeller. Die marina se bootjie help. Die vrou langsaan gooi 'n tou, dié val in die water. Toe hulle eindelik vas is, is ek uitasem en dis net van kyk! Arme drommels. Ek kry hulle altyd so jammer, want sukke goed het al met ons ook gebeur.

Marina se bootjie sit hand by

Toe kom my wasgoed. Die man sê ek moet my wasgoed kom uitken, want sy vrou het bietjie deurmekaar geraak. So worstel ek deur ander mense se onderbroeke en kouse en klere. Kry toe al my goed. Ek sê toe duidelik vir die man dat ek glad nie van die situasie hou nie. Ek is skoon bemoerd! 

Sowat van kreukels het ek lanklaas gesien. Dis nie ordentlik opgevou nie. Die wasgoed het ook sukke wit strepe op. Seker nie goed uitgespoel nie. Volgende keer doen ek verseker my eie wasgoed!

Ons gaan kuier by ons Finse vriende. Hulle gaan uiteet, maar ons het vis om te braai en kan hulle nie vergesel nie.

Dit was 'n heerlike twee dae hier by Kalamata.

Petalidhion

24 Mei 2018. Donderdag.

Koroni tot Petalidhion

Ons wou vanoggend dorp toe om Koroni te gaan verken, maar toe waai Gus so dat ons nie lus is om in Dinkie te klim en land toe te roei nie. Die kaptein bak die eerste pannekoek van die seisoen en dis heerlik.

Pannekoek bak

Toe net anker op en ons vertrek sonder om by Koroni voet aan wal te sit na Petalidhrion, 10.5 myl. Ons motorseil 'n ruk, want Gus waai maar floutjies. Die kaptein hou hom besig met verstellings op die genoa. Ek weet nie eintlik wat hy doen nie. Dis kapteinsdinge.

Werk aan genoa

Die baai is mooi, maar die dorp is maar lelik. Ons gooi anker en hy byt dat dit bars. Gus waai vanuit die suide, maar toe draai hy en waai vanuit die noord-weste. Die swerkater waai tot 25 knope. Hy hardloop van die berg se kant af en spring in die see. Ons word omtrent hot en haar gewaai. Al wat 'n tou aan Maja is, tril en jil soos Gus waai.

Petalidhion vissershawe ingang

Later kom nog 'n jag in en hy kry die laaste stuk van sy genoa nie ingetrek nie. Die arme vrou gooi  maar anker so rondom die wapperende seil. En Gus waai verwoed verder. Hulle maak toe die laaste stuk seil met toue vas dat dit nie so moet waai nie.

Sukkel met genoa

Gus bedaar bietjie na vyf ure se erge gewaai, maar lê gaan hy nie vanaand nie. 

Dis eintlik mooi met die groot berge daar oorkant by Kalamata se wêreld. Ons sien dit eers toe ons dit kan waag om op die dek te sit vir aandete. Ek sal hierdie plek onthou as 'n windbaai.

Verre berge

Koroni

23 Mei 2018. Woensdag.

Methoni tot Koroni

Vroeg uit die vere en ons vat die pad. Poseidon het geel winde (Beaufort skaal 5 en 6) voorspel vir 9:00. Dis so tussen 20 tot 25 knope. Nou dié briesie waai reg van voor en die golwe en deinings word iewers in Afrika vervaardig. So teen die tyd dat hulle hier aangerol kom, is hulle al taamlik groterig.
 

Ons gaan na Koroni, 19.1 myl. Ons vaar uit die baai met Gus reeds al waaiende op Maja se snoet. Darem nie te erg nie. Hoe later hoe kwater, en ons spoed verminder, soos wat Gus sterker begin waai. Ons vaar amper drie ure aan 8 myl. Maja en haar kaptein vaar vorentoe, deining vir deining altyd vorentoe. 

Die Peloponnisos het drie vingers waarom jy moet vaar om by die Saronic See uit te kom. Ons moet vir Elize en Fanie by Monemvasia ontmoet. Vandag is dit die eerste vinger, Kaap Akritas. Gus waai tussen 15 en 25 knope van voor. Ons beur vorentoe. Baie stadig kom ons kaap nader en ons vaar tussen hom en die eiland verby. 

Kaap Akritas

Toe waai Gus ligter, maar daai golwe kom van die kant af en rol ons die kant toe en daai kant toe. Dis nogal vermoeiend.

Al hoe rollende

Om die draai sien ons die mure van Koroni se kasteel. Die dorpie staan trots langs die mure. Die boek sê mens moet die anker versigtig gooi, want hier is verskuilde rotse. Ek gooi 'n sandkol sekuur raak en die anker byt. Archie toets dit en ek ruik lont. Die Kaptein gaan kyk met die snorkel en sien ons ankerketting lê so tussen die rotse. Hy trek dit versigtig op en elke nou en dan sit die ketting aan die rots vas. Vaar bietjie vorentoe en bietjie agtertoe ry, bietjie trek en bietjie los en uiteindelik is die anker op. Wat 'n verligting! Ek wil nie eers dink wat sou gebeur het as ons anker aan 'n rots vasgehaak het nie. Altyd dankbaar vir klein genades!

Kasteel en dorpie

Koroni se waterfront

Dorp en kerk

Ons soek 'n ander, minder rotsagtige, plek en gooi toe suksesvol anker. Toe is ons vas en ek is moeg en verlang toe vreeslik na my ma.

Die dorpie is mooi en ons anker heerlik aan die voet van Koroni en sy kasteel.