Varkos Baai.

1 September 2017. Vrydag.

Kalamos tot Varkos Baai

Ons trek benoud die anker op, want hierdie is gekruisde anker area. Maar die geluk is aan ons kant, ons trek sonder probleme op. Geen ander anker of ketting sit aan ons vas nie. Kalamos lyk pragtig in die oggend en ons vaar na Varkos Baai,13.5 myl. Hier in die Ioniese see is bote vir Afrika. Ons is nie meer gewoond aan soveel seiljag verkeer nie.

Die hoofland se berge lê blou op die agtergrond. Oral om ons is land. Dis pragtig hier. Elize sal baie van die Ioniese See hou. Voor ons lê Varkos Baai. Maar bedrieg my oë my? Dis net bote waar jy kyk op anker. Die boek sê dis ’n gewilde baai vis swem en snorkel. Wel, ek glo hom! Gelukkig is dit ’n groot baai en ons kry ’n plekkie, gooi anker en vas is ons. 

Hoë berge agter Mitaka

Mitaka dorp

Mense op die Cat langs ons is toe sowaar o.a. Suid-Afrikaners van Johannesburg. Hulle swem en skree vir ons: “Dis lekker by die see!” Dis so lekker om van ons eie mense op ’n vreemde plek te sien. Hulle swem net en vertrek.

Die jagte kom en gaan hier. Hulle swem en vaar verder. Later die middag kom daar twee groepe flotilla bote in en oorstroom die baai. Dis lewe in oorvloed hier by Varkos. Ons swem en kyk vir die ander seilers. Beter as TV.

Die aand hou albei die flotilla groepe ’n strand partytjie. Hulle klap hande en sing en lag en braai. Dis seker hulle laaste aand van charter en dis die afsluiting. Dinghies vaar heen en weer van die strand na die jagte met figure as silhouette op die maanverligte water.

Laatmiddag by Varkos Baai

Varkos met sy turkoois water, sal my gewis weer sien.

Kalamos Eiland. Kalamos.

31 Augustus 2017. Donderdag.

Marathia Baai tot Kalamos

Anker op en weg is ons. Vandag is dit Kalamos, 10 myl. Dis heerlik windstil en ons seil glad niks. Ons sit en redekawel oor of ons moet anker of kaai toe gaan. Ons albei besluit dat ons liewers wil anker.

Hier is lewe op hierdie waters van die Ioniese See. Dis net seiljagte oral waar jy kyk. Sommige van die charter bote se bemanning probeer seil in die ligste briesie. Dis nou wat ek noem, hardop vir seil. Nee wat, ek is heel tevrede om te prrr.

Naby Kalamos is daar omtrent bedrywigheid. Die charter bote kom een na die ander uit die hawe uitgevaar. Ons gooi anker in die baai. Toe Archie gaan kyk of die anker gebyt het, sien hy dat dit pragtig gebyt het, maar ontdek ’n rots onder die water wat in Maja se swaai sirkel is. Die blerrie rots is 1.5m onder die water en ons kiel is 1.65m diep. 

Op pad

Kalamos

Hoofland berge

Ons trek toe maar anker op en gaan kaai toe. Archie kry ’n plek en tru en ek gooi die anker. Die buurvrou is gereed om die toue te vang en vas te maak en siedaar! Ons is vas. Die hawe is nog taamlik leeg en ons maak ons tuis in Kalamos.

Toe begin die jagte in te kom. Die een na die ander. Ou George, wat die onoffisiële hawemeester is, help almal in. Hy is ook die eienaar van die taverna in die dorp. Hy laat die jagte buite die hawe wag en laat hulle dan een vir een inkom. Sowat van effektiwiteit het ek lanklaas beleef. Hy stoot hulle in die regte rigting met sy dinghie, hy sê presies waar hulle die anker moet neersit en dan jaag hy kaai toe, klim uit en help hulle met die toue.

George aan die werk

Hy werk onverpoos voort. So maak hy seker dat 51 jagte veilig in al wat obskure plek moontlik vas is. Ten minste drie charter boot maatskappye se flotillas (’n groep bote wat saam seil) is hier vasgemeer. Dan ook ander huurbote en ook ons privaat outjies. Dit verskaf kykgenot soos min. Ons en die Duitsers langs ons, geniet die skouspel terdeë. Soms is dit amper soos ’n riller.

Kalamos hawe

Waar is Maja?

Ons stap in Kalamos rond en daar is nie veel te sien nie. Hierdie dorp se lewensaar is George en sy taverna en die seilers wat hierheen kom. Hy is seker ook die burgemeester (as die Grieke so iets het). Ons geniet die vriendelike plek met al die seilers verskriklik baie. Almal is vriendelik en ontspanne, sodra die adrenalien van die vasmeer eers uit die lywe uitgesypel het.

Mooi nooi op mooi trappe

Kontras

Romanties

Ons gaan stap die aand weer en sien dat al wat leef en beef by George se taverna eet. Sommige omdat hulle baie honger is en ander uit dankbaarheid oor George hulle so mooi gehelp het.

Terloops, ons het nie van George se hulp gebruik gemaak nie. Ons was te vroeg daar en het maar op eie stoom ingekom. So, ons eet maar vark wat ek self gaarmaak op Maja en drink "gin and tonics" uit die wynglase wat Till en Andree vir ons gegee het. Cheers julle.

Op Till en Andree

Marathia Baai.

30 Augustus 2017. Woensdag.

Petalas Eiland tot Marathia Baai

Vroegoggend is dit pragtig hier in Petalas. Die son breek uit sy donker jas en strooi ons met sy glans. Nog ’n nuwe dag word in die hemelruim gevier.

Dagbreek

Dis nou net vir anker optrek en dan vertrek na Marathia Baai, 9 myl. Wat kan nou eenvoudiger as dit wees!

Ek sit agter die helm en Archie trek die anker op. Maar dit sukkel. Wil nie op nie. ’n Tou wat aan die anker vas is, kom te voorskyn. Archie sê hy het iets beet. Daar is ’n kleipot aan die tou. Hy trek en trek. Nog ’n kleipot kom te voorskyn. Toe kom ’n plastiese pot te voorskyn en toe nog een. Almal is vasgemaak aan die lang tou. Daar is seker nog ’n klomp potte aan. Archie stuur my om ’n mes te gaan haal en ek sny die tou. Hy sny die tou wat om die anker vasgehaak het, ook af en ons is vry. Archie gooi die potte terug in die water. Dit was seker die vissermanne wat iets wou vang met die goed. 

Eerste pot

Trek en trek

Wil nie ophou nie

Toe is ons gereed om te vertrek. Soveel dae, soveel dinge. Ons verlaat die heerlike beskutte baai en nou waai Gusvan voor af. Later waai hy oor die 20 knope. Die wit perdjies dans op die deinings. Archie vleg deur die visplase en vaar na ons baai. Die see beweeg in die baai. Hier gaan ek nie rus vir my siel kry nie!

Op pad

Daar staan reeds een ander seiljag in die baai. Die arme drommel dans in die wind. En ons dans saam. Die anker byt goed en ons is vas. Gus waai darem later bietjie ligter en nog later waai hy vanuit die suide. Toe rol die see in ons baai en ons wieg in die wind.

Marathias Baai

Gus gaan lê en die deinings versag en dit word rustig in ons baai. Op die land is ’n kampterrein waar mense visvang, braai en rondsit. Vier varke wei tussen die karavane.

My genot hang van Gus af. As hy sterk waai, verdwyn my vreugde en as hy gaan lê, verskyn dit weer!

Petalas Eiland.

29 Augustus 2017. Dinsdag.

Patras tot Petalas Eiland

Toe breek die oomblik aan. Ons moet uit ons benoude spasie kom. Ons bespreek strategie. Maar verniet bekommerd. Archie hanteer vir Maja meesterlik en ons is maklik uit die marina en op pad na Petalas, 37.6 myl. Ons is nou in die Ioniese see.

Die see is kalm en geen wind waai nie. Maja vaar vorentoe, altyd vorentoe. Sy prrr ritmies voort na ons nuwe, onbekende bestemming. Ons sien twee dolfyne, maar eintlik net die vinne. Geen gespring met sierlike boë uit die water nie.

Oggendskoot - Berge

Oxia Eiland lê voor ons en na Archie al die vlak water omseil het, vaar ons tussen Oxia en die hoofland deur. Die see in die geweste is baie vlak, want daar vloei baie riviere in en dit slik toe. Ons moet ’n vêr ompad vaar en toe is die opening van Petalas voor ons. Dis my tipe baai, want die skuiling is oraloor goed en die houkrag uitstekend. 

Uitsig van Oxia Baai

Ons gooi anker en nadat dit ’n entjie gesleep het, byt dit met mening. Die bodem is taai modder met fyn slik bo-op. Nou kan wind uit enige rigting maar waai, ons is veilig. Dis ’n groot, vlak baai en 11 seiljagte oornag hier. Almal voel veilig en ingeburger. Dit is baie bewolk. Die wolke lyk swaar.

Petalas Baai

Uitsig van Petalas Baai

Na ’n heerlike aandete van vark, aartappels, sampioene en spinasie is dit al laat en dis tyd vit droomland.

Patra.

28 Augustus 2017. Maandag.

Trizonia tot Patra

Patra, 20 myl. Ons ken die dorp so goed. Maja het twee keer hier oorwinter. Ons vertrek vroegoggend vanaf Trizonia. Die dorpie lyk pragtig in die warm gloed van die vroeë oggendson.

Trizonia

Dis ’n reguit pad en ons vaar en vaar en vaar. Gus lê en dis warm. Naby die Rion Andirrion brug roep ons getrou die beheerkamer om toestemming te vra om onder die brug deur te vaar, maar puur verniet. Ignoreer ons totaal. Toe vaar ons sommer toestemming in elk geval onderdeur die brug.

Rion Andirrion brug

Patras of Patra (ek weet nie wat die plek se naam eintlik is nie) lê doodgewoon bekend voor ons. Archie roep op die radio vir ’n vasmeerplek en ou George is nog stééds daar. Hy wys ons in die rigting van so ’n benoude ou plekkie, maar Archie tru meesterlik daarin. Hoe ons môre daar gaan uitkom, is natuurlik ’n ander storie. 

Uitsig op die Golf van Patras

Ons gaan koop voorrade by ons gunsteling supermark, die LiDL. Nou is ons spens weer vol. Ons sien ook weer vir Benito, die man wat altyd na Maja kyk as sy in Patra oorwinter en ons omhels mekaar omtrent soos familie. Dis lekker om hom weer te sien.

Later kom daar sowaar nog ’n groot boot oorkant ons alongside en ons spasie word nog benouder! Maar dis môre se bekommernis (wat my wel in die nag van my slaap beroof het).

Archie bestel diesel by dieselfde man wat altyd daar is. Hy lyk amper of hy familie van Kabouter van Idhra kan wees. Hy gooi nou diesel in met ’n elektriese pompie wat hy by die kragboks inprop. Die man is baie blou. Maja drink haar pensie vol en ons is reg vir die res van die seilseisoen.

Reg om te pomp

Diesel dude

Die son gaan rooi onder en ons eet heerlike vis wat in die pan gebak is. ’n Heerlike rustige dag in die amper lelike Patra.

Aandete

Son sak agter die breekwater