Kaş. Bayındır Limanı

29 Junie 2015. Maandag.

Ons gaan noord. Ons Turkse reis is amper verby. Ons is nou op pad terug na Marmaris, waar ons Turkye gaan verlaat en oorsteek na Rhodes, Griekeland. So, vandag is die bestemming weereens Kaş, 36°10.561 N, 29°38.667 O, 16.8 myl. Ons is eintlik op pad na Bayındır Limanı, waar ons gaan anker.

Ons trek anker op en Sandi steek haar kop by die deur uit om te groet en weg is ons.

Ons vaar die helfte van die pad en seil die ander helfte. Gus waai van skuins agter en dis ’n heerlike seil. Gou is Kaş voor ons en na die gewone ontduiking van klippe en rotse, trek ons in die baai in. Ek sien weer ’n vlieënde vis. Nee Leon en Dirk, Archie het dit nie gesien nie. Daar is ook waterskilpaaie wat die hele baai vol swem.

Oggendskoot

Kaptein

Kaş

Dis ’n diep baai en ons sukkel om ’n geskikte plek te kry. Gelukkig is die baai groot en ou Archie spoor ’n geskikte plek op en ons gooi suksesvol anker.

My gunsteling dogter, Michelle, verjaar vandag. Ons dink terug aan 2013 in Kroasië toe sy saam met ons geseil het en by Manastir verjaar het. Ons het toe gaan uiteet by die klein restaurant, want ons het hul boei gegryp. 

Verjaarsdag 2013

Baie geluk met jou verjaardag en ons wens jy was vandag hier by ons op Maja. Hier is vir jou ’n tuin vol blomme vir jou verjaardag. Liefde. Mamma.

Gelukkige verjaarsdag, Michelle

Kekova. Üçağiz. Afspraak.

28 Junie 2015. Sondag.

Finike tot Üçağiz

Dis reg,ja. Ons gaan vandag terug na Kekova en weer na Üçağiz, 36°11.638 N, 29°50.617 O, 18.4 myl, want ons het ’n afspraak, ’n ete afspraak met Niel en Sandi van Rensburg. Ek voel nou behoorlik soos ’n sosiale vlinder.

Die see van Finike na Kekova is vandag plat. Die deinings is maar effentjies en Gus waai nie eintlik nie. Ons vaar heerlik en ons is weer by die Kekova eiland en vaar in die vlak waters na Ücagiz. Die baai is vol jagte op anker, maar ons kry ’n plek langs Wilson, die Van Rensburgs se jag.

Drie keer gooi ons daai anker voor die blerrie ding eers byt, maar toe hy eers byt, doen hy dit behoorlik. Niel en Sandi is sonder ’n dinghy, want hulle is besig om ’n oortreksel vir sy dinghy te maak in Marmaris. Hulle wil gou dorp toe en gebruik sommer vir Dinkie. Dis vêr om te roei, maar Niel hou vol dat dit nie nodig is on die motor op te sit nie. Hulle sal sommer roei. Hulle sukkel met die spane en ek hoor hoe lag die twee.

"Looking good"

Toe begin Gus te waai. Ons weet nie hoe gaan hulle wind-op geroei kry nie. Gus waai sy hart uit. En hier kom die twee terug in ’n ou skuit wat eintlik ’n watertaxi is, met Dinkie wat agterna gesleep word. By Wilson stop die skipper en toe kom Dinkie se tou in die skuit se enjin se propeller. Konsternasie. Niel duik in en maak die tou los, bevry die propeller en Sandi en haar inkopies klim uit. Niel swem Dinkie terug na ons toe.

Watertaxi

 

Ons afspraak is weer om 19:00. Ons bring die wyn en nagereg en hulle braai weer in die Weber. Ons voel soos ou vriende. Daar is ’n kameraadskap tussen die Suid-Afrikaners wat in die verre Turkye, tussen die mooi berge en ruïnes, kuier-kuier een word met die baai, terwyl die donker ongesiens die dag in aand verander. Rimpelloos en magies.

Die meisies

Die manne

Die braaier

Die kos

Dankie vir heerlike kos en nog heerliker geselskap!