Turkye. Eğri Baai.

23 Augustus 2014.  Saterdag.

Kara Eiland tot Eğri Baai

Wat 'n heerlike ankerplek! Die water is rimpelloos stil, die songloed op die land. Dis so sielsvekwikkend, dat ek my kaptein verras met koffie en dit op die dek drink en nie in die bed nie! Die water wemel van lewe. Silwer lyfies van visse is oral te sien. Hulle baljaar en spring baldadig uit die water.

Songloed

Weerkaatsing

Ons vertrek eers 10:00 na Eğri Baai (38°32.261 N, 26°22.591 O), want dis net 9.5 myl.

Oggendskoot - Vertrek

Die kaptein is besig om die nuwe motor in te loop. Dit mag nou skynbaar nie heeltyd teen dieselfde revolusies loop nie. Dan vaar ons 4.5 knope, dan jaag ons vir vyf minute teen 8 knope (topspoed), dan weer 6 knope, en so vaar ons voort. Maar Maja sukkel om 4 knope te vaar met nuwe motor. Dis te stadig.

Die kuslyn is mooi hier, baie bergagtig. Ons vaar verby 'n paar visplase. En toe sien ons hulle. 'n Klomp dolfyne wat naby die visplase roof-eet. Hulle vang al die visse wat wegkom. Ons vaar stadig en kyk hoe hulle ewe mak naby die werkers van die visplaas swem en vreet.

Kloofbyl

Roof-eet

Ons kom by Eğri Baai en gooi anker. Dis een van daai ankerplekke waar die anker nie byt nie. Wonder bo wonder byt ons anker sommer die eerste keer.

Naby Eğri ingang

Eğri

Nog 'n heerlike ankerplek wat ons geniet en ons eie maak.

Turkye."Away at last!"

22 Augustus 2014.  Vrydag.

Çeşme tot Kara Eiland

Dis vandag die dag van bevryding. Van hoop en wanhoop.

Die motor is in. Nou sukkel hulle met die instrumente se bedrading. Ek los dit vir die manne en gaan sit en wag op 'n klomp ou matte. Die man van die groot masjien staan ook al nader om Maja weer in die water te laat.

Instrumente word ingesit

Om 13:00 is dit sukke tyd. Bande omvou haar romp en Maja word water toe gery. Sy wieg liggies in die bande. Die hele span staan en kyk (en hou asem op, gaan die motor werk?).

Die span

Sy word stadig laat sak en toe word sy weer een met die klamheid van die water. Die druppels gryp na haar en sy gee haar oor aan die nat. Die bande sak en sy dryf.

Nuwe verf op romp

Water toe

Pens word nat

Ons klim. Ojan en sy mater klim. Die res staan langs Maja op die kaai. Jy kan die spanning aanvoel. Ojan skakel aan. Maja dreun saggies, geen harde geprrr nie. Sy het gevat! Maar daar kom nie water deur die verkoelingsisteem nie. Archie sê hulle moet eers die seewaterpomp "prime". Ou Slimjan is reg, want met die volgende aansluit, werk dit.

En daar trek ons met die seeproefrit. Hemel, en sowat van spoed! Ons vaar teen 7.6 knope. Sy klink so sag en ons is verlig. Die motor pas, dit werk, die instrumente werk en alles is hankiedorie! Wat 'n verligting!

Ons meer vas, laai die manne af en ons sit ons reis voort. Met 'n sagte, splinternuwe motor. Ons gaan weer na Kara Eiland (38°25.884 N, 26°21.067 O), dieselfde baai waar die motor die gees gegee het. Dis net 10 myl tot daar. Ek is bietjie benoud, veral as ek dink aan ons angs van 'n week gelede. En die ankers byt ook mos nie hier nie. Archie tru, ek gooi en na die derde probeerslag byt daai anker met mening. 

Kara Baai

Die spanning dreineer uit ons lywe en ons raak rustig. Na soveel drama, kan ons ons vanaand oorgee aan die luukse van 'n vreedsame aand op anker.

Çeşme. Kasteel.

21 Augustus 2014. Donderdag.

Vandag gaan ek die kasteel besoek. Vier manne én Archie woel en werfskaf in Maja. Die nuwe Volvo motor word ingesit.

Çeşme Marina kantoor

Die kasteel op die waterfront is in die 14de eeu gebou en in 1400 is dit deur Beyazit 1 verower. Die kasteel het die hawe en die Turkse vloot beskerm. In 1770 is die Turkse vloot deur drie Russiese bateljonne aangeval en verwoes. Die Russe het toegang van die Swart See tot die Mediterreense See verkry.

Çeşme Kasteel

Hoë mure

Gang

Trappe

Amphora uitstalling

Umur Bey Toring uitstalling

Ek dwaal alleen in die kasteel rond en verbeel my dit is my blyplek lank lank gelede...

Uitsig oor marina

Turkye. Hoog en droog.

18 - 22 Augustus 2014. Maandag - Vrydag.

Ons is hoog en droog in Çeşme. Die Volvo enjin is met 'n kraan uitgelig en ons kry hopelik môre die nuwe enjin en dit sal teen Donderdag in wees. Vrydag sal ons weer te water gelaat word en dan seil ons verder.

Daar gaan hy

Enjin uitgehaal

Intussen is die penthouse nog ons woning.

Turkye. Op droë grond.

Setur Çeşme Marina tot Çeşme Marina (Oranje lyn)

15 Augustus 2014. Vrydag.

Ek hoop vandag is goeie Vrydag.

Dis vroegoggend. Die see is doodstil, so ook die swemkaai en alles rondom ons. So ook Maja se enjin. Selfs die restaurant het verdwyn.

Nou is Archie die wagtende kaptein. Ons wag op die reddingsboot om ons te kom tou. Ojan, die meganiese ingeneur, en die kaalkop, wat gister sy tong so geklik het, daag op met die nuus: "Die reddingsboot sal enige oomblik kom".

En hy daag op, so 11:00. Hulle kry ons weg van die kaai, maak die tou aan Maja se snoet vas en daar trek ons, hulle voor en ons agterna. Ojan vaar saam met ons en die viermanskap op die reddingsboot laat waai. Maja het nog nooit so vinnig gevaar nie, 9 knope. 

Daar trek ons

Ons ry dat die water spat. Die seemanne weet presies waar om te ry, hulle baan hulle weg deur die riwwe en vlak water. Ons is sommer gou by Setur Çeşme Marina.

Riwwe en vlak water

In die marina word Maja "alongside" aan die reddingsboot vasgemaak en hulle neem ons na die uitligdok waar Maja uitgelig gaan word. Die manne weet wat hulle doen. Hulle bestuur sekuur, dis toue orals, afstoters en helpende hande. Selfs die manne van die marina op hulle dingy verleen hulp. En ons is in die uitligdok.

Alongside aan reddingsboot

Die volgende stap is dat Maja, soos Moses van die Bybel, uit die water gehaal moet word. Die groot boothyser kom nader en staan wydsbeen oor die uitligdok. Die operateur sit die bande (slings) onder Maja se romp, meet en pas en kyk en balanseer en stadig maar seker en sekuur word sy uitgelig. Dis iets om te sien.

Uit die water gehaal

So vaar sy op en hang sy daar met die breë bande onder haar romp in die lug. Die boothyser ry met haar na die sementblad waar sy met brute fors skoongespuit word. Jy sien net seediertjies en plantjies trek. Silwerskoon is sy.

Romp word skoongespuit

Toe kom 'n ander kontrepsie, wat vanself ry en stoot die "cradle" onder haar in. Dit ry na haar nuwe staanplek op droë grond, die kontrapsie ry weg en daar staan sy, op haar cradle. Veilig in die lug. Die mannetjie bring vir ons 'n leer en ons klim op. Ons bly nou in die penthouse.

Maja word geneem na staanplek

Veilig op cradle

"Penthouse"

Ojan en sy werktuigkundige spring aan die werk en na 'n uur is die enjin gereed om uitgelig te word. Môre kom 'n hyskraan om die taak te verrig. Dan sal ons weet wat die skade is.

Ojan en werktuigkundige maak enjin los

Dit voel of Maja heeltyd heen en weer beweeg soos op die water...

Turkye. Ag nee, wat nou?!

14 Augustus 2014. Donderdag.

Hoteleratan tot Çeşme via Kara Eiland

Vandag gaan 'n luilekker dag wees. Ons gaan na Kara Eiland (38°25.300 N, 26°20.700 O), en dis net 6 myl en dan is ons daar by die baai waar ons moet anker. Ek wil net 'n bietjie rustig wees en asem skep na ons laaste kuiergaste, Gerrie en Ansu.

Ons vertrek 11:00 en Gus waai van voor. Die baai is redelik smal en daar is reeds 'n paar bote geanker. Die motorboot voor ons, trek anker op en soek ander plek, want sy anker het nie gebyt nie.

Naby Kara Eiland

Ons gooi anker en dit byt nie. Ek trek op, dis vol seegras. Ek soek 'n kol wat lyk na sand en ek gooi. Archie tru en skielik stop hy. Ek kyk na hom en hy sê sy enjin het net gevrek.

Nou is die anketketting op die bodem, maar ons is nie regtig geanker nie. Archie gee die opdrag dat ek nog ketting moet uitlaat, in die hoop dat die swaar ketting se gewig sal help om ons geanker te hou.

'n Ander klein motorboot trek sy anker op en gooi sy anker weer, so half oor ons s' n. Gelukkig waai Gus net liggies. En daar sit ons in 'n smal baai, effens geanker met 'n vasgeslaande enjin. Archie sê ons moet wag dat die enjin afkoel, miskien sal dit dan weer draai.

Hy probeer, maar daai enjin is rotsvas. Maja sê net "klo". Dis toe al 14:30 en die enjin is kaput. Ag nee, wat nou?! Ons moet daar uitkom voordat dit donker word en na 'n marina seil. Vir die volgende twee dae word daar geen wind voorspel nie, so ons kan nêrens heen seil nie. Ons moet nou na Setur Marina seil.

Die probleem is hoe seil ons uit hierdie smal baai?! Archie begin die anker met die hand optrek, want ons moet ons huisbatterye spaar, want ons het geen motor om dit te laai nie.

Die kaptein van die motorboot kom staan op sy dek, want hy besef sy anker is bo-oor ons s'n. Ek pols vir Archie om hom te vra om ons uit die baai te tou. Teensinnig vra Archie en die Turk, Mr. Mustafa, sê hy sal ons tou. Ons gooi vir hulle 'n tou tou en al die bote se mense in die baai skuif reg om die skouspel te sien. 

Hulle maak die tou aan hulle boot vas, begin te draai in die smal baai. Maja is willoos, sy volg nou waarheen sy gelei word. En so word die Suid-Afrikaners-, sonder enjin, deur die weldoener, veilig uit die baai getou. (Ek wonder of die skare gejuig het...). Mr. Mustafa sê hy sal oor twee, drie ure kyk of ons veilig is. Sy boot bly in die marina waarheen ons gaan.

Maja word uitgesleep na die ope see

Toe moet ons seil. Gus waai nie sterk nie, so tussen sewe tot elf knope direk van agter. Dit is eintlik 'n baie ligte wind, veral as dit van agter waai. Ek was nog nooit so gretig om seile te span nie. Ons span die hoofseil en die genoa. Ons seilspoed wissel  tussen twee tot vier knope. Ons seil meer as drie ure aan 10 myl.

Onder vol seil

Twintig minute van die marina roep Archie die marina op die radio en verduidelik die situasie. Die marina sal ons moet kom tou, want as die seil af is, dobber ons, het ons geen beheer nie. Ons hoor iemand anders ook oor die radio praat. Dit was Mr. Mustafa wat gehoor het ons roep en toe die saak in Turks aan die marina verduidelik.

Die marinamanne kom toe in hul dingy en help ons om "alongside" vas te maak langs die swemkaai. Die kaai lê propvol bruin lywe van die "rich and famous" van Çeşme-Altinyunus. Hulle verkyk hulle aan die opwindende kykgenot wat ons gratis aan hulle lewer.

Maja teenaan die swemkaai (volgende oggend)

Die fenders is almal te hoog vir die lae kaai en ek maak dit inderhaas met bewende hande langer. Archie gooi toue en die marinamanne stoot Maja met die dingy in die regte rigting. Twee jong seuns vang die toue op die kaai en maak onhandig vas. Toe is ons darem veilig.

Mr. Mustafa daag daar op en gee vir ons nommers van helpers. Die marina vrou het 'n werktuigkundige gebel en toe hy opdaag en sien hoe vas die enjin is, toe klik hy sy tong en neem net foto's. Hulle kan ons nie help nie. Ons word môre getou na Çeşme, waar ons twee dae gelede was.

Die aand verander die swemkaai in 'n restaurant met drie kunstenaars wat sing. Ons eet ons eie kos op Maja se dek en roofluister na die musiek.

Vasgemeer op die restaurant se voorstoep (volgende oggend)

Turkye. Hoteleratan Strand.

13 Augustus 2014. Woensdag.

Çeşme tot Hoteleratan Strand

Vandag is Gerrie nie hier om sy kop te stamp nie. Inteendeel, ons is nou "home alone".

Ons het 'n klomp besigheid om in Çeşme te doen voordat ons kan vertrek. Dorp toe gaan is ons voorland.

Ons vertrek 13:30 na Hoteleratan Strand (38°29.244 N, 26°218.983 O), 11 myl, nadat ons diesel ingegooi het. Gus waai liggies en die see is nie groot nie. Ons ry 'n hengse draai om 'n rif te vermy en toe ons Meltie van agter kry, span ons die genoa. En sowaar, ons kry dit alleen reg, sonder die helpende hande van 'n groot bemanning. Ek moet sê, dit voel snaaks om weer alleen te seil.

'n Berg van 'n molshoop maak

Ons seil rustig en stadig, maar daar's geen haas nie en ons kom by Hoteleratan Strand aan, gooi anker en daar sit ons, net ek en my ou Arch, lig-draaiend op ons eie Maja.

Uitsig van Maja

Die strand digby speel die hele middag sulke harde musiek, dat die hele Turkye dit kan hoor. Die musiek speel tot die volgende môre. Die nagmusiek nog harder as dié van die dag. Ek dink die Turke is 'n dowe nasie. 

Lawaaistrand

Dit klink nie soos musiek in my ore nie.

Griekeland! Chios.

12 Augustus 2014.  Dinsdag.

Vandag gaan ons saam met Gerrie en Ansu met die veerboot Griekeland toe, elkeen op sy eie missie.

Sak en pak

Gerrie kry in Chios hulle veerboot na Athene. Ons moet Turkye verlaat, na 'n ander land gaan en dan weer terugkom om 'n nuwe 30 dae visum vir Turkye te kry. Toe besluit ons sommer ons doen dit saam met Gerrie en Ansu.

Veerboot na Chios

Ons veerboot vertrek 09:20, maar ons moet reeds 08:30 daar wees om deur die doeane te gaan. Ons wag vir ons veerboot en so ouerige veerboot maak sy verskyning. Hulle sukkel om in te kom en vas te maak.

Ons klim en wag om te vertrek, behalwe dat ons nie vertrek nie. Die enjin stop. 'n Man kom sê in Turks dat die enjin stukkend is en hulle moet dit eers regmaak. Ons was lus en stuur die swaers enjinkamer toe om te help. Hulle kan mos alles regmaak. Ons hoor net hoe val gereedskap daaronder. Ons vertrek 'n uur later op  n rowwe see na Chios, dankbaar toe die veerboot beweeg.

Chios, Griekeland

Ai, en voel ek tuis in Griekeland! Dit is nou nadat die doeaneman eers lelik gefrons het, want ons het nog net twee dae op ons Schengen visums oor. Ons verseker hom dat ons nog dieselfde dag teruggaan na Turkye. Toe is hy tevrede.

Chios

Ons dwaal amper doelloos in Chios rond. 17:00 stap ons na die hawe en toe is dit tyd vir afskeid neem. Ons groet vir Gerrie en Ansu.

Tyd om te groet

Gerrie

Gerrie is 'n werktuigkundige van formaat. Hy en sy swaer Archie, het omtrent goeters reggemaak en wonderwerke laat gebeur. Hy het sy kop  en lyf presies 100 keer gestamp (hy het getel). Met die seilery het hy vinnig agter die kap van die byl gekom en toue én knope vinnig onder die knie gekry. Voorwaar 'n aanwins vir Maja!

Die plek wat hom oorrompel het, was Efese in Turkye. Dit was "mind blowing". Dan staan Santorini ook nie terug nie. Dit het ook sy asem weggeslaan.

Efese

Santorini

Die hele Maja-seilervaring het hy intens beleef en geniet. Van katskietwater tot spieëlgladde see. Anker, vasmeer, seilspan, aksie en addrenalienbelaaide oomblikke. Die sigeunerlewe, elke dag op 'n ander plek.

Skeeflê

Ansu

Ansu het gou geleer hoe die toue werk en het glad nie lyf weggesteek nie. Sy het die heerlikste koue drankies gemaak en was voortreflik agter die kospotte. Nie 'n lui haar op haar kop nie.

Efese het ook vir Ansu betower. Sy sal graag weer eendag soontoe wil gaan.

Efese

Naby Levitha Baai, na 'n dag op rowwe see en 'n baie seer mond, het 'n dolfyn uit die water gespring en net Ansu was so gelukkig om dit te sien. Dié ervaring was baie spesiaal vir haar.

Naby Levitha

Koebaai julle, geniet Athene.