Kalambata. Meteora.

25 en 26 Julie 2017. Dinsdag en Woensdag. 

Ons is nogsteeds in Khalkis Marina. Vandag is ’n dag vir wonderwerke. Gister het Archie die dag op die internet deurgebring om te probeer om sy verlore kaarte te stop. Gerrie, my ou staatmaker broer in Suid-Afrika, het ook ingespring en gehelp met die stoppery.

Ek por vir Archie aan om by die polisiekantoor verby te stap as hy gaan treinkaartjies koop. Net miskien is die wallet daar. Hy is baie skepties, maar doen dit tog. En die wonderwerk gebeur, die wallet is daar! Met al die kaarte! En die helfde van die geld. Geseënd is hy wat vir Archie die helfde én al die kaarte gelos het! “Suid-Afrika, leer bietjie ’n les!" Iemand het die beursie by die polisie gaan inhandig!

Archie was nooit regtig lus vir die Meteora nie, maar om een of ander duistere rede het hy gesê ons moet gaan. Toe word die apatiese ek jou wrintie so bietjie opgewonde. Ons pak klein dagsakkies en ons is reg vir die avontuur.

Ons klim die 14:25 trein en daarna nog twee ander treine en na ’n baie mooi treinrit, kom ons 19:05 by Kalambata aan. Ons hotel, Ailos Star Hotel, is ’n aanganame verrassing. Dis so sentraal en pragtig. Die rotsvingers troon bo die dorp uit. Dit streel my seer siel en raak my aan. Ons gaan eet ’n gyro by Greek Taverna.

Rots torings

Die volgende dag, Woensdag, is ons 08:30 gereed vir ons bespreekte staptoer, saam met die stapgids, George en nog vier ander stappers.

George (links) se stapgroep

Ons val die pad. Ek hoop my knieë hou, want dit is 7.5 km. Die rotswoud is pragtig. Dit staan soos vingers wat opwaarts wys en die paadjie kronkel tussen hulle. Dis maklike stap en heerlik.

Val in die pad

Uitsig

Ek by baie ou plataan boom (ek staan links)

Ons sien ruïnes van lank vergane kloosters en toe ons om die hoek kom, sien ons ’n versteekte klooster. Dit hang as’t ware teen die rots. Ypapady is ’n pragtige klooster en dit is net vir stappers beskore om dit te besoek. Ons voel baie geëerd, want ons is van die eerste stappers wat die klooster kan besoek. Ons word welkom geheet met Griekse Turkish Delight en glasies water. Die kerkie van die klooster is pragtig. Dubbele bonus wat ek vandag kry – ek is kerkmens én stapper! En ek ervaar albei vandag sommerso saam. Salwing vir my siel!

Ypapady - "Hiddden Monastary"

Ypapady

Archie en ek by Ypapady

Ons sien nog ou ruïnes van vergete kloosters. 24 kloosters is vanaf die 14de eeu op die rotspilare gebou. Dis net ongelooflik as mens probeer dink hoe hulle dit reggekry het om die kloosters op dié onmoontlike plekke te bou. En dit net om hulle te beskerm teen vyandelike aanslae. Daardie monikke moes gesoute rotsklimmers gewees het!

Ruïnes van vergete kloosters

Ses is tans nog werkende kloosters, vyf vir monikke en een vir die nonne. In elke klooster bly daar nie meer as tien inwoners nie. In die verlede het sommige van die kloosters tot honderd inwoners gehuisves.

Ons sien die Holy Trinity, Varlaam en die Great Meteoron wat baie naby mekaar gebou is. Laasgenoemde is die een wat ek, saam met baie ander toeriste, gaan besoek. Eers moet ek die ongeveer 300 trappe opklim. 

Great Meteoron klooster

Holy Trinity (agter) en Varlaam kloosters

Die skedels van die monikke is in ’n kamer en staar my sonder oë en oopmond aan. Vir my is die kerk die mooiste. Dit stimuleer al die sintuie. Ek hoor die musiek, ruik die wierook en sien die mooi muurskilderye. Dan is jy veronderstel om die brood te neem en te eet. Maar vandag is ek maar net een van die baie toeriste wat nuuskierig rondkyk. Die binneplein is kleurvol versier met plante. Ek geniet die kombuis baie. Al daai ou kombuisware is vir my as kok baie interessant om te sien.

Skedels

Binnehof

Ons stap verder en sien die kloosters wat naby mekaar gebou is. Elkeen staan rotsvas gevestig op sy eie rotspilaar. Wat ’n gesig! Sommige van die uitsigte kan jy net kry as jy stap. Ons toergids, George, stop elke dan en wan sodat ons die kloosters kan bewonder.  

Laaste blik op klooster

Langs die pad is daar ook heelwat skilpaaie wat die pad saam met ons loop of kruis. Wat ’n heerlike stap! Dis nog net die laaste af af af en toe is die staptog klaar. Mensig, maar ek het dit geniet. Moeg, maar tevrede klim ons in die bussie en ry terug na Kalambata.

Ons klim die 17:32 trein en kom eers eers 00:15 terug in Khalkis. Wat ’n lang lekker dag!