Adhamas. Milos Eiland.

29 Junie 2018. Vrydag.

Rivari Baai tot Adhamas

 

So skuil ons vir drie dae en drie nagte op anker in een van die baaie in Ormos Milos. Oral in al die baaie wat veilige skuiling bied vir suid-weste wind, skuil Maja en haar susters in verdrukking. Almal hoop op dieselfde ding - die anker moet hou! Die wind moet gaan lê.

 

Rivari Baai

 

Die berg agter ons het nog stééds sy hoed op en die Groot Griek (dis nou ons ander pilot boek) sê die wind sal nie gaan lê voordat die wolk weg is nie. En dis toe wraggies die waarheid. Eers die die wolke opklaar en die lug weer blou word, gaan lê Gus.

Donderdagnag begin Gus bedaar en die storm is verby, tot almal se groot vreugde. Dit waai nog, maar nie so sterk nie. Die Vrydagoggend is daar weer beweging in die seiljaggemeenskap. Almal kruip uit hul gate uit en sit hul roete voort. Ons roete lei na Adhamas 3.2 myl, die hoofdorp van Milos Eiland en is ook in Ormos Milos. 

 

Adhamas

 

Ons maak aan die suidekant van die kaai vas. Dis die kant wat meer oop is vir suid-weste winde. Die noordekant, wat baie meer beskut is, is nog vol jagte wat hier teen die wind geskuil het. Tydens die storm, was die suidekant baie gevaarlik. Almal wat daar vas was, het die kaai verlaat en gaan anker. Vas is ons en ek hou die wind en see maar met 'n houtoog dop. Bang die see word weer groot.

 

Suidekant van die kaai

 

Later vertrek baie jagte en ons trek anker op en meer net aan die anderkant van die kaai vas. Baie goeie besluit van die kaptein. Nou staan Maja heerlik stil en ek het rus vir my siel. Later die middag begin die middagbries te waai en die arme bote waar ons eers gestaan het, dans en bons behoorlik op daai kaai rond. So dankbaar dat ons geskuif het. 

Dis tyd vir wasgoed was en Maja se drade pryk met silwerskoon wapperende wasgoed. Archie lag altyd vir my (en Elize) as ons die wasgoed so deeglik vaspen. Dis altyd gereed om die ergste wind te kan trotseer. Ons wasgoed sal nie in die see beland nie! Ek sê altyd: "Maak altyd reg vir wind en reën!"

 

Adhamas hawe

Reg vir groot wind

 

Adhamas is 'n tipiese Cyclades dorp met 'n vreemde bekoring. Wit huise op 'n barre eiland. Ons stap rond en geniet die dorp. Kerkmens wat ek is, stap ons natuurlik weer al die trappies op na die groot wit kerk. Al die gestap maak ons honger. En daai gyro was heerlik. Dit was die moeite werd on hierheen te kom, te sterk wind te trotseer en kaai toe te kom. Om weer op land te kom. Om weer bietjie sorgvry te wees.

 

Eet gyros

Trappe na die kerk

Kerk

 Die aand slaap ons kommerloos, sonder die geloei van Gus in ons ore. Vas en veilig.

Milos

27 Junie 2018. Woensdag.

Rivari Baai. Milos Eiland.

26 Junie 2018. Dinsdag.

Koutala Baai tot Rivari Baai

Dis ook al wanneer ek die son sien opkom. Dis nou as ons so vroeg vaar. Dis heerlik stil in die baai. Anker op en ons laat spaander na Rivari Baai, 27 myl, op Milos Eiland.

Sonsopkoms

Hulle voorspel sterk suidwestewinde en in dié geweste is daar nie so baie skuiling teen die winde nie. Ag nee, ek hou maar nie van die Cyclades nie. In Milos is daar ankerplek teen suidewind. Antimilos het 'n wolk op en die groot Griekse boek sê as dit so lyk, verwag mens sterk suidweste en weste winde. Dis wraggies die waarheid!

Andimilos Eiland met sy wolk

Die eerste deel van die vaart motorseil ons. Gus waai van skuins voor, ons kan net-net seil. Die laaste deel gee ons op en vaar maar verder. Ons kry ankerplek in die groot baai en gooi in 'n redelike sterk wind anker. Gus se "gusts" teister ons.

Dis eintlik 'n pragtige vulkaniese eiland met 'n chora op die berg. Ons kan nie eers vir Maja verlaat om die pragtige dorpie te gaan verken nie. Wat 'n jammerte! As dit beter raak, kan ons dalk Vrydag teen die kaai vasmaak en die dorp besoek.

Vulkaniese rotse

Chora

Milou Baai ingang

Eilandjie, huis en kerkie

Ons moet nou hier skuil tot Vrydag. Fors sewe winde word Woensdagnag en heeldag Donderdag verwag. 

Windvoorspelling vir Donderdag

Archie maak nou al vir Maja windbestand. Hy maak vir Dinkie ekstra goed vas en ons vou die bimini op. Mens weet nooit of die wind dalk vroeër deurkom nie.

"Battening down the hatches"

Dit lyk vir my Elize het die plat see en goeie weer in haar rugsak gepak en huis toe gevat! Hier is deesdae net groot see en baie wind. 

Ons het vandag 'n klomp dolfyne gehad wat saam met ons geswem het. Dis darem 'n ligstraaltjie.

Dolfyne swem saam

Te lekker

Koutala Baai. Serifos Eiland.

25 Junie 2018. Maandag.

Fikiada Baai tot Koutala Baai

Hierdie Cyclades is nie vir my nie. Te veel wind. Te groot see. Te min rus vir my siel. Gus het darem stiller geraak in die nag.

Vandag gaan ons nie vêr nie. Ons wil eers kyk hoe lyk Merika se ankerplek en dan gaan ons na Ag. Dimitrios Baai, 7 myl. Ons ry eers 10:00. Merika se ankerplek lyk nie te waffers nie en ons gaan na Ag. Dimitrios. Gooi anker, dit byt pragtig, maar dit wieg in die baai. Ons trek toe maar anker op en seil 15 myl verder na Koutala Baai op Serifos eiland. Ons kort dag word 'n lang dag!

Hoe later hoe kwater en die wind waai sterker, gelukkig van skuins agter en daai see rol en wieg ons rond. Ek is nou al gatvol vir reuse golwe. Tot Archie se oë rek soms as die drie groot golwe na mekaar aangerol kom. Dan gaan dit 'n rukkie beter, tot die volgende drie golwe kom. Ons stem darem oor een ding saam. So groot see is nie lekker nie.

Die wind en see klim in my gemoed. Krap my om. Maak my bedruk. Waar is heerlike Saronic See? En die Ioniese See? En die Peloponnisos? Hier is net wind en wieg. Ek sal weer gewoond moet raak.

Genadiglik gaan ons om die hoek en die see is plat. Daar is wel windvlae, maar die baai bied genoeg beskerming. Hierdie Serifos is een dorre eiland. Vreemde soort mooi. Gekasty deur wind en weer. Ons gooi anker. En hier is ons.

Koutala Baai

 

Fikiada Baai. Kithnos Eiland

24 Junie 2018. Sondag.

Tselevinia tot Fikiada Baai

Dis nog donker toe ons koffie drink. Vandag is die lang pad na Fikiada Baai op Kithnos Eiland, 41 myl. Dis ons seekruising van die Saronic See na die Cyclades. Daar word Fors 5 winde voorspel (so 20 knope).

Ons vertrek 5:15. Dis nog bietjie donker en Maja se ligte is aan. Die winde is so 10 tot 15 knope. Toe dit lig word, span ons die genoa en die hoofseil. Die wind is van die kant en ons seil heerlik gemaklik.

 

Vroeg uit die vere

 

Ons vaar verby die windplaas (eintlik 'n eiland vol windturbines). Dis seker daai turbines wat die towerwoord gespreek het, want toe ons verby die windplaas is, begin Gus in sy volle glorie te waai. Stadig maar seker styg daai knope. Ons trek later die hoofseil in en nog later seil ons net met 'n klein stukkie genoa. Ons seil teen 5 tot 6 knope. 

Wind eiland

 

Die see is groot. Reuse golwe spoeg ons telkens in die gesig. Maja word behoorlik geskommel. Die golwe rol van skuins van af voor onder Maja deur ander kant uit. En ons rol saam. Jy kan nie vir een oomblik ontspan nie. Jou lyf is gedurig besig om te kompenseer vir die beweging. Archie vat daai helm vas, konsentreer en so vorder ons vorentoe. Altyd vorentoe.

 

Archie by die helm

 

Vir 22 myl seil ons so. So groot see het ons lanklaas beleef. Groot was ons vreugde toe die baai in sig kom, na 9 ure op see. Daar is reeds 'n hele paar jagte op anker, maar daar is plek vir ons. Hier is nou wel windvlae in die baai, maar die see is plat.

 

Fikiada Baai

Fikiada Baai

 

'n Seiljag met 'n klomp Kroasiërs gooi anker net agter ons, maar hulle toets nie die anker vreeslik goed of dit gebyt het nie. Ek sien later hulle jag is baie vêr agter ons en dink hulle het hul anker oorgegooi. Hul dinghie is nie by die jag nie, so hulle is nie aan boord nie.

Toe daai manne terugkom, is hulle in paniek. Hul anker het gesleep, baie na aan die rotse. Hulle trek anker op en dis net seegras. Hulle het mos hoeka nie getoets of dit gebyt het nie. Hulle gooi weer anker, net so voor ons en toets wragtig weer nie of dit behoorlik gebyt het nie! Gelukkig waai Gus baie ligter. Sommige seilers gee net nie om nie. Dis mos maar net 'n charter boot!

Ons bly die hele dag op Maja. Glad nie lus om in dié wind land toe te gaan nie. Ek het genoeg gehad van wind.

Doodmoeg gaan slaap ons lekker vroeg en maak behoorlik daai matras seer. Baie dankbaar ons is veilig hier!

Elize en Fanie

Elize.

Elize

Hierdie was Elize se vierde seilvakansie saam met ons op Maja. Sy het ons verbaas met haar uithouvermoë om al die steil paadjies en straatjies uit te klim. Sy is 'n sien-vraat. Kry doodeenvoudig nie genoeg van die dorpe nie. Sy wil álles sien en ervaar.

Elize het altyd gehelp waar sy kan. Altyd op haar pos met die koue drankies en sy kán goed skottelgoed was. Dankie vir al die hulp. Dit word baie waardeer.

Elize skryf:
"Dis altyd so moeilik om tussen al die pragtige plekke te kies, maar Monemvasia was vir my dié mooiste en lekkerste. Monemvasia, met sy dorpie op die berg. Die mooi strate tussen die ewe mooi huise en al die pad boontoe. Na die mooiste ruïnes van huise van lank gelede. En op dieselfde dag, die rustige anker in Ieraka baai, waar ek net tot ruste kon kom en die stilte van die baai kon indrink.

Monemvasia

Die kasteel met sy 999 trappe by Nafplio was ook ' n hoogtepunt. Dit was die beste kasteel wat ek nóg gesien het.

Navplio Kasteel

Dan was daar ook nog Ermioni, waar die hope bote op die kaai afpeil en die chaos om vir almal 'n plek te kry. Dit was baie opwindend.

My beste ervaring was die heerlikste swem op anker by Zoyioryia Baai, op Spetsai. Die water was so helder, ek kon meters diep in die water sien, met die mooiste turkoois-blou kleur. Ek kon nie ophou swem en my verkyk nie.

Heerlikste swem

Elke berg wat ek uitgebeur het, of dit nou tot by 'n kasteel of  'n kerk was, of tussen huise deur tot bo, met die steilste trappe wat voor jou uittoring, was vir my 'n lekker uitdaging met 'n gevoel van oorwinning as beloning. Sowat van steil opdraandes en berge, het ek lanklaas beleef.

Trappe op

Berg op by Monemvasia

Dankie Marietjie en Archie vir julle gasvryheid en met julle kundigheid met die hantering van die boot. Nadat ek gesien het hoe onhandig sommige seilers met hulle bote omgaan, is ek bly ek kan saam met julle seil. (Dankie vir die kompliment)

Dankie ook vir die heerlike etes wat ons altyd geniet het. Dankie vir die kapteinskoffie met die koekie van elke oggend.

Ons sal die vakansie, die seil en elke wonderlike en mooi dorp of baai altyd onthou.

Lekker verder seil."

Fanie.

Fanie

Fanie het miere.  Hy moet altyd aan die beweeg bly (behalwe as ons vaar en hy sit voor op die snoet). Hy was elke dag sommer vroeg uit die vere en dan gaan draf hy of verken die dorp. Kom dan terug met twéé brode en verorber een dan saam met sy koffie.

Dis vir hom heerlik om op die dek te slaap, waar 'n briesie hom kan afkoel. Hy het gereeld saam met Elize die skottelgoed gewas en was altyd bereid om met alles te help. Hy is net effe sku vir die klein wit monster in die "head". 

Die plek wat hom die meeste beïndruk het, was Idhra. Die besige hawe, die opstap kerk toe, die hele dorp sonder motors. Ook Mandraki waar ons geanker het met 'n "line ashore". Ook die heerlke 4 km stap van Mandraki tot by Idhra se dorp.

Idhra

Elize en Idhra se perde

Fanie het baie werkstres. Hy sê dit was vir hom heerlik om op Maja se snoet te sit en totaal af te skakel. En dan net die ritmiese prrr van Maja te hoor en die sagte kabbeling van die verbygaande water. Hy kon heerlik ontspan.

Ontspan op Maja se snoet

Dankie Elize en Fanie vir julle kuier. Dit was vir ons heerlik om julle aan boord te hê op ons kleine Maja (ma het altyd so gesê). Baie dankie vir die geskenk-geld. Ons sal dit nuttig gebruik. Julle kan gerus weer kom.

Tot siens en Tselevinia

23 Junie 2018. Saterdag.

Poros tot Tselevinia

Ons is vroeg uit die vere. Elize moet nog 'n paar goedjies pak. Ons stap na die veerboot en dis sukke tyd. Koebaai-sê. Na die nodige oor en weer bedankings en drukkies en groetery, stap hulle aan boord. Dis 'n bloedrooi ou veerboot en Archie merk op "its only the paint that keeps it together". Gelukkige het Elize dit nie gehoor nie, anders sou sy haar vreeslik bekommerd het. Ons waai totdat ons mekaar nie meer kon sien nie. Archie sê: "Komaan, dis nou genoeg!"

Pak

Gereed om te klim

Daar gaan hulle

Koebaai julle

Weg is hulle

Elize en Fanie se seilvakansie is verby. Hulle het van Monemvasia tot by Poros saam met ons geseil. Baie gesien, baie geloop, baie geklim.

Maja voel leeg en eensaam. Ons wag vir die wasgoed van Souzi's wassery. Kwansuis 'n twee-uur diens, maar ons wag vyf ure. Toe die wasgoed kom, vaar ons alleen leen leen na Tselevinia, 6.7 myl. Môre is dit 'n lang kruising met baie wind. Ons gaan slaap vroeg.

Tselevinia Baai

Poros Dag 2.

22 Junie 2018. Vrydag.

Roete tot op datum

Ons begin sommer vroeg stap. Hierdie plek word baie warm. Archie neem die voortou en hy sien die stapteken en toe weet ons dis die regte pad. Hier in Poros kan mens lekker verdwaal.

Reg vir stap

 

Die uitsigte oor die pragtige dorp raak met elke trappie mooier. Veral Elize stop gereeld om dan af te kyk en die lus vir die oog te waardeer. Mens wil die uitsig inadem en in jou  geheue inbrand om altyd te onthou.

Seiljagte lê stil en vreedsaam op anker in die kanaal. Die ander jagte is saam met Maja teen die kaai vas. Die huise se oranje-rooi dakke is helder in kontras met die wit van die huise. Alles spel 'n rustigheid. Dis heerlik om hier te stap.

 

Pragtige Poros

Poros Kanaal

Archie en ek

 

Ons is al amper op die kruin van die berg en stap heerlik na die kerk. Ek en Elize staan in die boog soos dit susters betaam en Archie vang die oomblik vas en verewig dit vir altyd. Twee susters in bekende vreemde land waar die son ook so heerlik skyn soos in ons sonnige Suid-Afrika. 

 

By die kerk sit ons op die muur en kyk na die roete waarmee ons gekom het. So vleg-vleg tussen die klein eilandjies. Ai, wat 'n voorreg om hier te wees. Ons moet onthou om altyd dankbaar te wees.

 

Die boog

Klein eilandjies

 

Weer dapper en stapper na die westekant toe. Hier is 'n ou fort of iets en dan loop ons verder na 'n kleiner kerkie. Hier sien mens Poros heel anders. Nader en groter. Elize en Fanie lyk pragtig met Poros in die agtergrond.

 

Elize en Fanie

 

Die straatjies in die dorp betower vir Elize. Archie wil na die wagtoring stap en hy klouter op die rots en waai vir sy "ou vrou". Fanie wag geduldig (hoop ek) vir ons. Hy is mos 'n vinnige man wat alles vinnig doen.

Straatkinders

Archie

 

Ons word getrakteer met 'n heerlike  frozen yogurt roomys en eet dit,  met die goedkeuring van die Griekse priester met sy swart gewaad, baard en poniestert, op die kerk se wit  muur. Heerlik. Toe is dit  net af af af en terug na Maja.

 

Eet roomys …

… op kerkmuur

 

Maja se bemanning stort en was hare. Jy ruik net seep en sjampoe. Ons maak gereed vir die groot uiteet. Fanie neem ons vanaand uit vit ete. Die tradisionele dankie-sê ete.  Ons lyk toe te pragtig toe die vierstuks na Platanos stap.

Die mense is vriendelik en ons word goed bedien. Fanie besyel vir hom seekos vir twee (die vraat) en die res van ons is lus vir oond lam. Ons het behoorlik gesmul. "Dankie julle vir 'n heerlike ete!" 

Uitgevat

Spoggerig

Aan tafel …

… by Platanos

Laaina se krale

Dankie julle

 

Ons laaste aand van langbeen sit op Maja kom tot 'n einde.