Nisyros Eiland. Paloi.

14 Julie 2015. Dinsdag.

Livadhia tot Paloi, Nisyros Eiland

Klaar geskuil en die wapad is ons woning. Ons vertrek na Paloi, 36°37.186 N, 27°10.260 O, 18 myl. Dit is op die vulkaniese eiland, Nisyros. 

St. Nikolaos kerk by Tilos

Ons vaar verby die punt van Tilos en en toe is dit Nisyros toe. Ons span ook die seile en hoop daar is plek vir ons in die baai. Ons vaar om die vlak en  daar is oorgenoeg plek in die beskutte baai en ons gooi anker, tru in, die buurman help met die toue en ons is vas en veilig. Ook net betyds, want almal het uit hulle skuilplekke uitgeklim en kom hierheen. Sommer gou word al die beskikbare plekke in die hawe vol.

Totsiens Tilos

Tot ons groot vreugde kom daar ook ’n seiljag met ’n SA-vlag ingeseil. Dit is niemand anders as Henry en Sally nie! Archie gaan help hulle met die toue. Ons soengroet. Hulle het ook ’n kuiergas, John, aan boord. Ons skut blad.

Paloi Hawe

Archie besluit ons gaan ’n bromponie huur om die eiland te besigtig. Ek probeer hom oorreed om eerder ’n quad bike te vat, maar dis kwansuis te duur. Toe moet ek maar tevrede wees om met die monstertjie met die klein wieletjies, wat lyk of hy omval, tevrede wees. Ons kry die ding dadelik. Sy naam is Berty. Die uitlener beveel aan dat ons die sonsondergang by Mandraki gaan bewonder en môre na die vulkaan gaan kyk, voordat die baie toeriste daar uitkom. Dan kan ons die gedroggie môre-aand teruggee. Archie sê dis reg en hy betaal sy €10 . Die man verduidelik waar sit wat en hoe ry mens die ding en Archie voel toe hy is reg vir die rit.

Archie sê ek moet klim, maar ek wil nie, te bang vir die ding. Ek sit my helmet op, klim op en klou aan hom vas. Ek is seker die man is kapabel en hou van die geklou! En daar trek ons Mandraki toe! Hemel, maar dit is nie lekker nie. Die ding klink soos ’n grassnyer. Ons ry aan die regterkant van die pad. Die pad is smal en dit voel of dit net wil omval. Die 6 km voel soos 60 km. Genadiglik kom ons heelhuids daar aan. 

Waterfront met Kerk van Maria van die Rots in die agtergrond

Mandraki

Swartklippie strand

Mandraki is mooi in die laatmiddagson. Ons stap daar rond tot die son amper sak, want ons wil nie in die donker terugry nie. Kyk, tussen Gus se gewaai, die groot see en die bromponie word ek as seilende sigeuner op my knieë gehou.

Die son sak