26 September 2019. Donderdag.
Vandag
is ons laaste uitstappie in Roemenië. Môre klim ons die trein na
Bucarest en dan 12:00 klim ons die oornagtrein na Istanbul. Ons kom
Saterdag so 7:00 in Istanbul aan en vlieg Saterdagmiddag 18:35 na Kairo,
land 19:50. Ons vlieg dan vanaf Kairo 23:05 huis toe. Land
Sondagoggend 7:10 op ORT.
Die opsomming van die blog sal eers beskikbaar wees as ons tuis is.
Ons
stap busstop toe om die bus te klim na Sinaia. Archie weet die groot
bus kom daar verby van Braşov af. So staan ons en wag vir die groot bus.
Archie stap 'n entjie om iets te kyk en ek is by die busstop. Toe kom
die minibus na Sinaia daar aan. Archie is moerland toe (soos my ma altyd
gesê het). Gelukkig klim baie mense daar af en 'n klomp wil opklim. Ek
roep vir Archie, maar hy stap net verder weg. Hy is mos doof, hoor my
nie. Toe roep ek soos 'n straatvrou, maar hy hoor nie. Ek sê vir die
busbestuurder hy moet asb net een minuut wag. Toe roep ek baie hard.
"People stop and stare ..." Toe draai hy om en hardloop terug. Nodeloos
om te sê dat ek hoogs de moer in was. Maar ons klim, almal kyk ons aan en ry toe na Sinaia.
Dis
baie bewolk, maar ons wil graag Sinaia se Peleş Kasteel sien. So ons
begin maar die 1.7 km stap na die kasteel. Dis soos gewoonlik op opper opste. My
knieë en voete en rug begin al protesteer teen elke dag se baie loop.
Maar ons kom bo. Die weer is dik.
 |
| Peleş Kasteel |
Prins Carol 1 is in 1866 van Duitsland gebring om in Roemenië te regeer tot 1914. Die kasteel is gebou van 1873 tot 1914. Dit is nie op een slag gebou nie. Vanaf 2007 is die kasteel die eiendom van die Roemeense Koningshuis en is oopgestel as 'n publieke museum. Dit was reeds in 1953 'n privaat museum en het 'n groot verskeidenheid pragtige stukke. Daar is oral pragtige matte, daarom moet ons almal sukke hospitaal teater lapskoene aantrek om dit nie vuil te maak nie.
Die
kasteel is ten volle gemeubileerd en is iets uit 'n ander wêreld. Dis
maar moeilik om foto's te neem, want daar is miljoen toeriste. Al wat ek
weet, is dat van sowat van prag en praal, het ek lanklaas gesien.
Weelderige houtsneewerk, marmer tafels, glas van Murano in Venesië.
Skilderye, goud en silwer. Net geskik vir die koninklikes wat hier gebly
het. Ons vergaap ons aan
al die mooi. Te veel om in te neem.
 |
| Binnehof |
 |
| Argitektuur van binnehof |
 |
| Krygstuig |
 |
| Loodglas vensters |
 |
| Houtdeur |
 |
| Kas |
 |
| Wagkamer |
 |
| Eetkamer vir 36 mense |
 |
| Turkse Kamer |
 |
| Teater |
Die tuine is ook pragtig. Bome, struike en blomme. Veral die bome is hierdie tyd van die jaar pragtig omdat die blare begin verkleur. Daar is
'n reuse standbeeld van Koningin Elizabeth, eggenoot van koning Carol 1 van
Roemenië in die tuin. Lyk my sy was 'n handige vrou, want sy sit en naaldwerk doen.
 |
| Koningin Elizabeth |
In dieselfde tuin, omtrent 100m hoër op, is die Pelişor Paleis. Koning Carol het dit vir sy neef, (en toekomstige koning) Ferdinand (1865 - 1927) en sy vrou, Marie gebou. Sy het glad nie so goed met Koning Carol oor die weg gekom nie en sy is later in een van die boonste verdiepings se kamers oorlede. Die paleis was glad nie so luuks soos die kasteel nie.
Selfs die ou hekhuis het nie 'n tekort aan luuksheid nie en is 'n baie mooi gebou. Dit verleen tot vandag toegang tot die kasteel.
 |
| Ou hekhuis |
 |
| Pelişor Paleis |
Ai, toe stap
ons twee gewone mense maar in die ligte reën, gewapen met ons
reënbaadjies, terug dorp toe en gaan eet ciorba de borşa (afval sop) en
Archie eet mamaliga, dis mieliepap, suurroom en 'n tipe ricotta kaas by Irish House. Geen koningsmaal vir ons nie.
 |
| Mamaliga |
Die ligte reën raak net 'n sagte misreën en ons klim die minibus huis toe. Klaar gekasteel en klaar getoer.
Dan groet ons maar vir eers tot omtrent 2 Oktober, wanneer ons die seiljaar van 2019 sal opsom.
