Körmen Marina. Turkye.

29 Julie 2018. Sondag.

Knidos to Körmen

 

Dirk en Ina, die twee van Botswana, hou mos vreeslik baie van poseer. As hulle nie vir wêreldberoemde Turkse akteurs poseer nie, flankeer hulle al poserende met Maja. Pragtig!

Ina en Dirk

Ina en Dirk

 

Toe vat ons die pad na Körmen, 19.7 myl. Vandag is Redding Internasionaal dag. Ons sien iets pienk op die water. Wat kan dit wees? Ons vaar nader en ons fonds is 'n walvis. 'n Pienk walvis! Een van daai opblaas goed wat nou so gewild is. 

 

Oggendskoot - op pad

 

Archie begin die reddingspoging en Dirk staan gereed om dit uit die water te red. Na 'n probeerslag op wat is die pienk walvis aan boord.

 

Pienk walvis

 

Toe sien Ina 'n groen ding op die water wat ook daar en dan gered word. Ons is nou die trotse eienaars van nóg 'n opblaas lilo. Waar ons dié twee nuwe aankomelinge op Maja gaan huisves, weet nugter!

Toe sit ons die tog voort en daar is Körmen. Wat 'n verrassing is die marina! Dis nie meer 'n stowwerige konstruksie site nie! Dis 'n netjiese amper- marina. Met storte! Raai wie stort vanaand lank en duidelik. Ons is werklik aangenaam verras met dié Körmen.

Die marinaman beduie ons moet alongside en ons kry al die toue reg. Twee manne staan op die kaai om ons toue te vang. Archie vaar kaai toe, ek en Dirk gooi die toue en Ina is op 'n gereedheidsbasis om enige nodige afstoot te doen (wat glad nie nodig was nie).

 

Körmen Marina

Soek waterklep

Soos ek gesê het, die twee van Botswana is mos nie gewoond aan water nie en gaan swem dadelik op die strand. Daarna word ons getrakteer op roomys, koek en koffie. So dekadent!

Knidos. Turkey.

Palamut tot Knidos

Vandag gaan ons na Knidos, net 10.8 myl. Ons seil so bietjie, al kom die wind van voor en Dirk (en ons) oefen om te "tack". En uiteindelik kom ons by Knidos en gooi anker. Ou Dirk is agter die helm en hy tru (onder Archie se wakende oog), terwyl ek die anker gooi. En baie suksesvol byt daai anker en ons is vas.

Die twee van Botswana is mos hoeka nie gewoond aan water nie, en hulle swem soos konders in die helder water. Te lekker.

Lekker swem

Toe is dit vir Dirk en Ina tyd om die antieke stad van Knidos te besoek. Gus waai van voor en hulle durf die roei in Dinkie aan. Praat van vorentoe, altyd vorentoe.  In die geval is dit eintlik, vorentoe, altyd agtertoe. Die twee vorder maar stadig. Maar aanhouer wen en hulle kom tog by die land uit.

Dirk en Ins beskryf hulle besoek aan Knidos soos volg: 

Besoek aan Knidos-oorblyfsels van 'n antieke stad - met verskeie tempels, amfiteater en huise.

 

Wat 'n ondervinding om met Dinkie aan wal te gaan. Die wind van voor, geen ondervinding en met  'n paar "doughnuts" tussenin. Moeg geroei laaf ons ons dors met 'n koue bier van die Effesiërs!!

 

Roei agteruit

 

Marietjie soek foto's vir die blog. Dit noodsaak ons om 'n geselsie aan te knoop met 'n Turk en vra hom toe baie beleefd om 'n foto'jie van ons te neem. Die foto'tjie word toe ses foto's en 'n verskuiwing van die fotostel.

 

Ons durf die hoogste krans onder instruksie van ons fotograaf aan en daar sit ons en poseer. Na afloop van die fotosessie was ons verbaas om te verneem dat ons fotograaf, Erkan, 'n bekende Turkse akteur en regiseur is! G’n wonder ons moes heeltyd poseer nie!!!

 

Hoogste krans

Uitsig oor baai

Poseer

Knidos

Ina

 

Die ronde tempel was interessant en op ons pad uit, ontdek Ina 'n biegkamer. Ons bieg en beweeg aan. Lawe onsself weer met yskoue Turkse lemonade.

 

Ronde tempel

In die biegkamer

 

Die roei terug gaan vinniger, want ons kry die wind van agter. Dis lekker om die wind van agter te hê!!

 

Wind van agter

 

Die twee kom baie laat terug by die huis en dis tyd vir 'n skemerkelkie. So 'n lekker dag moet gevier word, en şerefe, op vriende en Knidos.

 

Die son sak altyd met kleurvolle grasie hier by Knidos. Dis asof hy die ouwêreldse prag en praal van die verre verlede probeer terugbring na die nou en hier. En ons is deel daarvan. Van die nou en die hier in die pragtige Turkye. 

 

Şerefe

Sonsondergang

Palamut. Turkey.

27 Julie 2018. Vrydag.

Datça tot Palamut

 

Ons gaan drink die oggend saam met Martin en Shriree koffie. Dirk en Ina ontmoet hulle en kuier heerlik. Ons groet, kry die bemanningslys en ons is gereed om te vertrek na Palamut, 13.7 myl.

Ina, Dirk, Shiree, Archie, ek en Martin

 

Vandag is dit Ina se nooiensvaart. Dis die eerste keer dat sy seil en is baie opgewonde. Dirk kry sy eerste les, en hy moet vir Maja uit haar staanplek kry. Hy neem sy plek agter die helm in en alles verloop klopdisselboom. Anker op en daar gaan ons.

Archie verduidelik nog 'n paar goed aan Dirk en hy leer vinnig. Ina kyk oral rond en ervaar haar eerste seil baie intens.

 

Nooiensvaart

Opleiding

 

Gus waai heeltyd van voor en van seil is daar geen sprake nie. Ons vaar maar net vorentoe, altyd vorentoe. Ina gaan sit op Maja se snoet en geniet die wind en die son. En sommer net die wees op Maja. Dirk sit agter by ons en gesels.

Ons nader Palamut se klein hawe en en Dirk vaar "hair raising" in  en tot ons verbasing is daar "lazy lines". Ons meer vas (nadat die haweman eers gesukkel het om die snoettou in die hande te kry). Archie het nou behoorlik meesterlik in die spasie getru, Dirk help met die voorste tou en Ina staan gereed om af te keer.

Palamut is 'n regte vakansieplek soos Margate, net baie kleiner. Daar is 'n lang strand met baie sambrele. Dirk en Ina gaan swem. Ons stap in die dorpie rond en Ina wil net koop koop koop.

 

Maja, Ina en Dirk

Palamut se kaai

Palamut hawe

Palamut kaai

Maak guzulme

Guzulme

 

Die skemer daal en later kom die maan op. Rond, vol en vol belofte. Ons kyk, saam met ons eie mense in die suidelike halfrond, na die wonder van die maansverduistering. Dis magies mooi en baie spesiaal om dit op Maja in Palamut te geniet. Hier is die stadiums van die maansverduistering.

 

 

 

Ai, maar dis heerlik hier in 'n windstil baai.

Datça. Turkye.

25 en 26 Julie 2018. Woensdag en Donderdag.

Symi tot Datça

Tot siens Griekeland! Turkye hier kom ons. Ons vaar na Datça, 'n skrale 10.8 myl. Ons het 'n agent wat daar wag wat ons gaan inklok en ook ons nuwe bemanningslys gaan invul. Hy is sommer ook op sy pos toe ns 11:00 daar aankom.

Tot siens Symi

Toe is dit boot buite skrop, wasgoed ingee, die stoorkamer ontruim vir Dirk om in te slaap, die hele boot binne was, duvets en lakens oortrek, voorrade koop. Soos Archie altyd sê: " 'n Huisvrou se werk is nooit klaar nie!"

Ons bly vir twee aande in Datça om alles gedoen te kry. Ons wag ook vir ons nuwe besoekers, Dirk en Ina, om te kom. Hulle neem die veerboot van Bodrum na Kormen, die Datça se amptelike veerboothawe is, en dan moet hulle dadelik op die veerbootdiens bus klim na Datça.

En toe skielik sê Martin en Shriree hulle is op pad na Datça om vir ons te sien. Hulle sou op Knidos slaap, maar besluit hulle kom verras ons by Datça. Toe moet ek vinnig kosmaak vir die gaste wat enige tyd vanaf 20:30 kom, voor Gumnuts se mense kom kuier En ook nie lank nie, of Gumnuts kom die baai binnegevaar.

Hulle sal gou kom kuier so tussen 19:00 en 20:00. Kom toe daar aangejaag in die dinghie met twee klein botteltjies yskoue wyn, wat ons in ons glase onder die boom drink. Maja se agterstoep is veels te warm om daar te sit. Dit voel soos piekniek en ons lag soos uitgelate kinders. Ai, maar ons hou baie van díé twee gawe mense. 

Martin en Shiree

Langs die kaai

Piekniek

20:00 stap ons na die busstop waar Dirk en Ina afgelaai gaan word. En daar kom die bus. "Ferry boat service", sê die venster. Dit is hulle bus. Ons staan nader. Enige oomblik nou! Maar o weë! Hulle is nie op die bus nie! Waar is hulle!?

Niks hulle nie. Miskien is hulle reeds by Maja en ons stap daarheen. Niks hulle nie! Ai, die teleurstelling! Archie wag op Maja en ek stap langs die kaai af. Met die terugkeer sien ek vir Dirk. Wat 'n verligting! Hulle is hier!

Hulle het die bus by Körmen verpas en het toe met 'n taxi na Datça gery. Ek weet nie wie was die blyste om wie te sien. Maar baie welkom in elk geval julle!

Hulle kom aan boord met groen goed wat soos doodskiste lyk. En swaar! Ek wonder of hulle met goudstawe smokkel. 

Swaar dra

Hulle pak uit. Dit lyk of hulle twee beeste geslag het en biltong gemaak het en toe ál die biltong saamgebring het na Turkye. Ek dink banting is ons voorland. Baie dankie julle. En dis nie al nie. Dis net voorrade. Honger sal ons nie ly nie. Nee, diksus is my voorland. 

Later eet ons aandete en kuier lekker. Dis heerlik om weer gaste te hê! En eensaam is hulle ook nie in kajuite nie. Nee, elkeen slaap saam met sy tas en 'n noedel.

Symi. Symi Eiland.

24 Julie 2018. Dinsdag.

Roete tot datum

Panormitis tot Symi

Ai, so kom alles tot 'n einde. Symi, 12.6 myl, is ons laaste Griekse bestemming van die seilseisoen.

Ons vertrek vanuit 'n mistige Panormitis. Dit hang oor die baai. Die sig is swak, maar die kaptein sê ons moet vaar. Toe is dit maar anker optrek en in die pad (mis) val. 

 

Begin van die mis

 

Ons vaar uit die baai, maar kan net 'n paar meter vêr sien. Die kaptein hou die lyn op die GPS dop en ek kyk vir ander bote. Uit die niet verskyn 'n as ander jag net 'n paar meter van ons af. Ek dog eers dis die Vlieënde Hollander!

 

Vlieënde Hollander!

 

Dis maar "scary" om so te vaar as jy geen sig het nie. Die sonnetjie probeer deurbreek, maar dis puur verniet. Ons vaar toe maar so in die miskombers. 

Eers heelwat later doen die son sy ding en ons kan weer sien. Heerlik! Ons vaar langs die eiland met sy hoë kranse en berge en eindelik is Symi in sig. Dit bly darem 'n pragtige dorp so teen die berg se hange.

 

Symi

Symi

Symi

 

Maar is die plek besig! Bote kom en gaan. Jagte, superjagte, toerbote, gullets is die wêreld vol. Gelukkig is daar 'n kaaiman wat 'n fluitjie blaas en ons plek op die kaai aanwys. En sonder sukkel is ons vas.

 

Archie doen al die nodige papierwerk en ons is uitgeklaar. Gereed om te gaan. Maar eers geniet ons vir oulaas die dorp. En verstom ons aan al die mense wat in die strate rondloop. Dit krioel van lywe.

Ek en Archie sit heerlik langbeen op die dek en verlustig ons aan die lewe wat voor ons afspeel. Daar is darem net een Griekeland!

Panormitis. Symi Eiland.

Alimia tot Panormitis

Ons het nou net een doel voor öe en dis om by Symi uit te kom en uit te klaar. Ja, ons is sowaar al amper klaar met Griekeland. Ons is op pad na Turkye, waar ons vir Dirk en die onbekende Ina gaan kry om saam met ons 'n heerlike seilavontuur te beleef. So, dis vandag Panormitis, 21.6 myl.

Die see is uiters kalm, net soos ek daarvan hou. Gus is elders en toe is ek éérs tevrede. Sowat van lekker kruis! Ek is omtrent in die sewende hemel. Veral na die baie wind wat ons in die laaste tyd ervaar het. (Ek is geen opregte seiler nie, daarvoor hou ek te veel van min wind en plat see!)

Naby ons baai, sien ons 'n enkele dolfyn wat eensaam en alleen swem. Net so nou en dan verskyn die vin bokant die water. Wonder waar is die res van die skool. Ons vaar die baai binne en soek ankerplek. Ons was al twee keer vantevore hier, so die plek is nie onbekend aan ons nie. Die anker byt en vas is ons.

Windmeule by ingang

Panormitis Baai

Dis hier waar die mooiste kloktoring in die Aegean See is, maar o weë! Dis net staalkonsrtuksies rondom die toring. Hulle is besig om die dit te herstel. Dis mos eintlik 'n baie mooi toring. Die klooster staan ook in al sy glorie in die baai. Van die kamers word mos as vakansie akkomodasie uit verhuur.

Klooster

Kloktoring (2016)

'n Klomp skillies swem rondom ons en ek verkyk my aan hulle. Hulle het mos sukke oumens-gesiggies. Te pragtig.

Skillie

Ons is rustig op Maja en nie eers lus om land toe te gaan nie. Ons lees en verkeer vreedsaam. Archie swem so bietjie. Ai, die luiheid het my totaal oorval en ek geniet dit.

Vanaand vlieg Dirk en Ina. Ons sien vreeslik uit daarna om hulle op Maja te verwelkom.