Kalkan.

8 Mei 2017. Maandag.

Kaş tot Kalkan

Ons staan vroeg op, want Till en Andree moet klaar inpak. Hulle laai al hulle bagasie in die trollie en daar trek hulle. Ons wag vir die taxi net buite die marina se hek. Die geel gevaartetjie kom, laai hulle en hul bagasie op en weg is hulle. Nou is ons weer alleen leen leen.

Vroegoggend Kaş

Sak en pak

Koebaai julle

Ons was vir Maja, kry alles reg en vertrek na Kalkan, 14 myl. Ons wil daar in ’n baai gaan anker. Die wind kom van die suid-ooste af en die baai waar ons wil anker, is nie beskut teen die wind nie. Ons gaan dus vir die eerste keer na Kalkan se hawe. Die klein, oorvol hawe is bekend vir gekruisde ankers. Vandag het ons geen keuse nie en ons vaar die hawe binne. Die hawemeester wys vir ons ’n plekkie aan en  Archie  tru soos ’n pro in die spasie en ek gooi die anker. Die man help met die toue en vas is ons in Kalkan.

Kalkan hawetjie

Kalkan is verwoes in ’n aardbewing en die regering het besluit om nie die ou huise te herstel nie, maar nuwe huise hoër teen die heuwel te bou. In 1980 het ryk sakemanne die meeste van die verwoeste huise opgekoop en dit gerestoureer. Hulle het ook ’n klein hawe gebou en vandag is Kalkan ’n vooruitstrewende klein dorpie met hotelle, interessante winkels en restaurante. Hier is ook omtrent 300 Britte wat permanente inwoners is.

Kleurvolle trappe

Straattoneel

Blommie!

Ons geniet dit om in die dorpie rond te dwaal en is baie bly dat die wind ons hierheen gewaai het. Terug by Maja begin die sports. Die Russe wil vasmeer, maar dis chaos. Eers trek hulle amper die groot boot se anker los en daarna kos dit ’n hele klomp van die Russe aan boord om af te stoot. Almal staan op die jagte en kyk. Of om soms liewers jou oë toe te maak om nie te sien nie! Na ’n lang gesukkel en met baie hulp is hulle vas.

Die Russe keer

Langs ons kom Engelse in. Hul jag is soos ’n steeks donkie en wil nie tru nie. Dan ry hulle vorentoe en probeer weer. Gelukkig waai die wind hulle weg van ons af. Na ’n lang gesukkel, is hulle darem ook vas en veilig. Dis ’n klomp mans aan boord en ruik al die geurige boontjiebredie-reuke wat uit Maja kom. Hulle sê net vir Archie hoe gelukkig hy is om ’n vrou te hê wat vir hom kook. Ek stem saam! Nodeloos om te sê, ons het heerlik aan die kos gesmul en het vroeg gaan inkruip, want môre moet ons douvoordag  wikkel. 

Ons het ’n lang dag van 42 myl wat wag. Ons doen die berugte Sewe Kape en dit kan nogal rof raak. Ons verwag sterk winde van agter af en groot see. My hart mis een slag. En ons hoop nie ons anker is gekruis met iemand anders s’n nie …