Sarpdere, nee Negris Limanı.

7 Junie 2017. Woensdag

Körmen Adası tot Negris Limanı

Hierdie noordelike deel van Turkye kan moeilik raak.

So gaan slaap ons rustig by Körmen en ’n dreuning word deel van my drome. Toe skielik klink en lyk dit soos oordeelsdag. Ek word uit my slaapnewels geruk met harde woorde en skerp ligte! Wat is ek besig om te droom? Ek sit regop in die bed en hoor dit is ’n luidspreker en iemand wat praat. Die kaptein slaap natuurlik soos ’n flippen baba.

Ek loer uit en ek dink dit is ’n disko. Dis rooi ligte wat draai en blou ligte wat swaai en 'n  oogverblindende skerp wit lig wat op ons skyn. Ek maak die kaptein wakker en hy dink ek sê :”Lig op, lig op!” Hy dink die anker sleep en ons moet dit optrek omdat ons te na aan die land is. Ek sê vir hom baie hard en duidelik hy moet opstaan, dis die polisie.

Ek loer weer uit die die polisie boot is teen ons, nog steeds pratende. Natuurlik Turks, wat ons nie verstaan nie. Ons sit ligte in Maja se kajuit aan en Archie gaan uit. Hulle vra allerande vrae en ook “where you from’. Ons antwoord en hulle verstaan nie. Hulle bekyk ons en ons bekyk hulle. Die polisie sê iets van ’n roetine patrollie. Hulle is tevrede en vertrek. Dis die eerste keer dat dit ons oorkom. Om in die middel van die nag wakker gemaak en op geskree te word, is nie lekker nie.

Ons harte pomp, die adrenalien vloei en ons oë is groot en toe moet ons weer probeer slaap. Gelukkig is Klaas Vakie daar en strooi sy sand in ons oë en die slaap oorval ons.

Nou is ons op pad na Sarpdere, 23 myl. Gus lê en die see is plat. Ons vaar vorentoe, altyd vorentoe. Ons nader die ankerplek en daar is ’n westelike baai en ’n oostelike baai. Ons gaan oos en gooi anker en die tweede keer dat ons gooi, byt hy en ons is vas. Toe waai die wind Suid-Wes en die see begin inrol. 

Vissermanne

Sarpdere oostelike baai

Die deinings raak groter. ’n Ander jag kom in en draai in sy spore om na nog ’n baai in die suidelike punt. Hy is seker nie lus vir ’n rondrollery  nie. Later vra ek vir Archie of ons ook maar na die Suid Baai, Nergis Limanı, toe kan skuif. Dit gee beter beskutting teen die wind wat ons nou so vertoorn.

Op met die anker en ons vaar soontoe. Daar lê al klaar vier bote op anker. Die water is heerlik stil en gelukkig is daar vir ons ook ’n plek. Ons gooi anker en geniet ’n rustige middag en nag in Negris Limanı.

Amper volmaan