Çineviz

01 Mei 2017. Maandag.

Phaselis tot Çineviz

 Vandag is dit nie ’n vêr pad nie, dis net 10.33 myl na Çineviz. Daar hang ’n geheimsinnige mistigheid oor die môre wat die berge skaam laat skuil. Ons trek die anker op, wat behoorlik gebyt het. En weg is ons.

Berg Olympus

 

En wat ’n vreugde was dit nie toe ons speelse dolfyne sien nie! Hulle flankeer nou behoorlik met Maja. Hulle swem en draai op hul rûe by Maja se snoet.  Hulle laggende vriendelike gesigte straal liefde en aanvaarding uit. So asof Maja een van hulle is. Dan swem hulle weg, draai om en kom speel weer. Ons geniet nou behoorlik die skouspel en Till en Andree is in hulle noppies met die vertoning. Dankies Dolfies!

Dolfyne

Ons probeer seil, maar ou Gus laat ons in die steek en die seile word weer laat sak. Ten minste het Till en Andree darem ook ’n bietjie geseil. Ons kom by Cineviz Baai en dis pragtig. Die hoë reus hou wag oor die baai. Natuurlik swem Till, en Andree laat haar twee keer nooi en toe is sy ook in. Die water word as “verfrissend” beskryf. Niemand sê  dis koud nie. Tot Archie het lyf natgemaak!

Andree en Till

 

Gus begin te waai soos hy maar hier doen en Andree is nie lus vir land toe gaan nie. Ek, Archie en Till klim in Dinkie en ons sit voet aan wal. 

Ons stap na die Suid Baai en dit is pragtig. ’n Hond loop al die pad saam met ons. Nadat ons die uitsig ingedrink het, stap ons terug en Maja draai spoggerig, stadig en stadig in die baai rond. Verbeel haar dis haar baai, want sy is die enigste skoonheid in die baai, behalwe natuurlik Andree wat aan boord is en saam draai.

Suid Baai

Ekke by Suid Baai

Maja en die manne

Maja

Ons is maar die res van die tyd op Maja en die aand eet ons manti, sulke Turkse gevulde pasta, saam met tamatie pesto, eenvoudig en heerlik. En toe begin die vonke spat. In alle rigtings. Die manne begin te sing. Sulke liedjies wat in die vorige eeu ontstaan het. Hulle sing en dan drink hulle as ’n beloning omdat hulle so mooi sing. Hulle dink natuurlik hulle sing vreeslik mooi, want dis die een beloning na die ander.

Saloonkonsert

Andree val later ook in en sing saam, soms al drie op hulle eie wysies. Maar dis so mooi. Archie het ’n baie mooi stem. Ek lê op die dek en verlustig my aan die konsert in die saloon. (Ek sing nie, Archie het my mos verbied. Sing te lelik).

Andree haal uit

Die baai word gevul met harmoniese (soms nie) klanke. En dit was omtrent ’n saloonkonsert. Hoe later, hoe kwater. Hoe rooier, hoe mooier… En hulle is mos natuurliefhebbers, hoog in die takke van al daardie tiermelk.