Éinde van 'n era

 27 tot 29 Augustus 2022. Saterdag tot Maandag.

Vandag is die laaste skof na Skopelos op Medocean, Enes se 45 voet jag. Enes kry 'n agent en ons klok maklik uit Turkye. Ons vertrek uit Çeşme na Chios, Griekeland, 9 myl. Hierdie is gewoonlik een mislike stuk see waarteen die boek mens waarsku. Ons het eerstehandse kennis van die stuk seestraat. Gus waai altyd hier.

En wonder bo wonder, die see is kalm en Gus waai net liggies. Wat 'n bonus! Ons is sommer gou by Chios waar die Griekse agent ons inwag. Die inklok verloop maklik en vinnig en toe val ons 13:30 in die pad. Dit is 138 myl tot by Skopelos. Dis 'n 24 uur lange reis, en dwarsdeur die nag. 

Tot siens Turkye ...

... hello Griekeland

In hierdie stuk van die Aegean See waai Gus al vanaf Junie aanmekaar. Stormsterk. Maar nou is sy gô uit. Gus lê so bietjie. Ons vaar en motorseil in die gevreesde stuk see sonder enige sterk wind. Ons, Enes en Yavuz, die twee kapteins, is almal baie dankbaar dat ons nie die lang tog op 'n rowwe see aanpak nie.

Sekond vir sekond, minuut vir minuut, uur vir uur vaar ons op die see. Myl vir myl word Maja deel van die verlede en ons nuwe toekoms kom nader. Die einde van 'n era. Dit word later aand en nog later donkernag. Geen maan wat bietjie lig vir ons gee nie. En ons motorseil vorentoe, altyd vorentoe. Baie gemakliker op die groot jag as op ons kleine Maja.

Motorseil

Aandete saam met Enes en Yavuz

Twee kapteins

Skemerkelkie

Die twee kapteins hou hul skerms dop om ander verkeer op die water te sien. Veral op die Athene-Istanbul seeroete, waar die groot skepe vaar. Hulle beman die helm beurtelings, eintlik nie die helm nie. Medocean is op autopilot, sy bestuur haarself. Ek en Archie sit ook maar op die donker dek. Ek probeer om te gaan skuinslê, maar die slaap ontwyk my. Eers laatnag gaan slaap ek. Archie kyk ook op die AIS vir skepe. Baie later gaan slaap hy 'n bietjie.

Dis ons eerste nagseil en dis eienaardig om te vaar sonder om te kan sien. Alles gaan goed en uur vir uur en myl vir myl kom ons nader aan ons eindbestemming.  Die son kom op oor die horison van ons laaste bladsy van ons seilhoofstuk. Die nag verander in dag en ons vaar vorentoe, altyd vorentoe. 

Uiteindelik oggend

Kapteins

Ons sien Skopelos in die vêrte. Eers net 'n dowwe beeld. Later kom ons nader. Skopelos lê duidelik voor ons. Dit het uiteindelik aangebreek. Ons is hier! Ons vaar by die hawe in. Enes en Yavus maak gereed vir vasmeer. Ek is nou soos een van daai vroumense wat op my g@t sit en niks doen nie. Veilig vas en ons is hier.

Skopelos Eiland

Amper daar

Skopelos dorp

Skopelos

Skopelos

Baie dankie aan twee uitstekende kapteins

Die aand neem ons vir Enes en Yavus uit vir 'n dankiesê-ete, soos wat ons gaste altyd op Maja gedoen het. Ons gaan eet by "The Muses". Enes eet garnale en ons drie eet kalamari. Ek smul behoorlik. Daar heers 'n heerlike atmosfeer tussen die twee Suid-Afrikaners en die twee Turke. Daar is 'n band tussen ons. Beloftes van weersiens word gemaak. Wat 'n genotvolle aand.

Ekke en die kapteins

Die drie kapteins

Enes

Skopelos in die nag

Die volgende dag word ons pakkersaie op die kaai afgelaai. "People stop and stare ..."  Al die ander seilers op die kaai wonder oor die klomp goed. Ons trokkie kom eers so 9:00 om ons goed in Marchie's Place se stoorkamer te gaan stoor.

Pakkerasie

Op die kaai

Die manne

Toe is dit sukke tyd. Ons groet Enes en Yavuz. Enes het sy belofte om ons veilig by Skopelos te besorg, nagekom. Hy en Yavuz was regte gentlemen en het ons op die hande gedra. "Baie dankie julle twee!"

Hulle vertrek uit die hawe en ons waai soos my familie altyd waai. Tot hulle uit die hawe is en ek hulle nie meer kan sien nie. Ek het natuurlik weer gegrens.

Hulle vertrek

Tot siens

Nou begin ons nuwe hoofstuk. 'n Nuwe era. Maja is in die goeie hande van Merwe meisiekind. (Sy het die eerste aand op Maja toe hulle op anker was, niks geslaap nie. Dit het gereën en sy het Maja heeltyd opgepas, soos ek altyd gemaak het)

Die trokkie kom en ons pakkerasie word gestoor by Marchie's Place. Ons mag nie daar intrek voordat die kontrak nie geteken is nie. Toe gaan ons na ons studio toe vir ons verblyf tot 5 September. Daarna sal ons waarskynlik Albanië, Macedonië of Bulgarye toe moet gaan om ons Schengen dae te spaar. Die blerrie kontrak kan dalk nog lank neem, of dalk nie. Ons weet nie. Maar ons is darem nou op Skopelos. Wat hou die toekoms vir ons in?

'n Blink toekoms lê voor

Kuşadasi. Vaarwel Maja.

 26 Augustus 2022. Vrydag.

Dis nou amper tyd vir "Vaarwel my eie soetelief", dis 'n stukkie van 'n liedjie uit my jeug. Dis nou tyd om Maja te groet. Enes sal Woensdagaand hier wees en dan sal hulle bank toe gaan dat Enes die geld kan oorbetaal en die koopkontrak teken. (Ek is al bietjie allergies vir die woord "koopkontrak".

Donderdag probeer Enes die geld oorbetaal, sonder einge sukses. Hy probeer by ander bank. Geen sukses. Hy vind toe uit dat ons adres op vorms verkeerd is. Nou in Griekeland werk dit so. As jy huis wil koop, moet jy 'n Griekse bankrekening hê. Om 'n bankrekening oop te maak, moet jy 'n Griekse adres hê. Nou vra ek, hoe de moer? ( My matrooswoorddae is amper verby)

Nou kan ons nie onthou watter adres het hulle op die vorms ingevul nie. Die bankmense sê daar is adres, maar hulle wil nie sê wat dit is nie. Archie bel vir Evangelia dat sy kan hoor, maar sy sê die Griekse bank is al toe. En dis nou eers 14:32!

Hulle gaan weer bank toe, sonder sukses. 'n Oorplasing is onmoontlik. Toe maak hulle mmar ,n plan en Maja word betaal. Nou is sy nie meer ons s'n nie.

Enes hoor hy kan nie 'n kontrak in Kuşadasi teken nie. Dit moet in Çeşme gedoen word. Toe besluit hulle Medocean, die boot waarop ons ry, Maya, 'n boot wat hulle Istanboel toe moet vat en Maja, ons eie kleine boot, moet nou almal Çeşme toe. Dis 'n 11 uur lange vaart en deur die nag.

'n Ander kaptein is op Maja. Toe sy uit die marina vaar, bars ek toe dramaties kliphard in trane uit. Die drie kapteins, Merwe meisiekind (wat op Maja gaan bly) en Archie kyk my grootoog aan. Merwe Meisiekind troos net. Enes troos net en Archie lag verleë.

Daar vaar Maja uit die marina met 'n vreemde man agter die helm. Ons vertrek ook uit die marina. Toe bel Maja. Die autopilot werk nie. Die man is man alleen op Maja sonder autopilot!  

Toe draai al drie bote om en gaan terug na die marina. Archie is asvaal. Hy gaan dadelik kyk. Sy gereedskaptas is heelonder heelagter in die kajuit waarin al ons miljoen pakkesie is. Hy gaan toe maar met een van hulle "tools" en nie met sy "crimping tool" nie.

Ek stap later na Maja, wat op 'n pier baie vêr van die ander twee bote is. Ek sien hoe stoei Archie. Die sweetdruppels drup van die punt van sy neus af. Ek stap toe terug na Medocean en pak al daai bokse af om die gereedskapboks te kry. Metin kom later help. Ek sny boks oop en stap na Archie toe met swart ding. Hy sê toe dis verkeerde tool. Ek stap toe maar terug om die hele swaar gereedskapkas te vat. Metin sê hy sal dit vat. Nou het Archie darem die regte gereedskap. Puur verniet. Maja se autopilot verseg om te werk.

Ons gaan slaap toe maar die aand op Maja, ons gaan nie vertrek nie. Enes gaan nog 'n kaptein laat kom dat daar twee kapteins op Maja is wat beurte agter helm kan maak.

Volgende oggend begin Archie al vroeg, so tussen sy koffie deur, aan die autopilot te werk. En eureka! Dit werk! Hy installeer die ding weer en die manne toets. Dit werk. Ons maak toe gereed om te vertrek. Ons gaan alleen na Çeşme en Maya en Maja gaan Istanbul toe. Hulle wag net vir ander kaptein. 

So vertrek ons toe weer en 'n uur na ons, die ander twee bote. Ons kry 'n oproep. Die autopilot werk weer nie. Ag, hoekom word die dinge net moeiliker? Niks wil uitwerk nie. Enes sê hulle gaan nog 'n kaptein kry. Dan is daar vier kapteins tussen die twee bote. Hulle sal regkom.

Nou is ons oppad na Çeşme, omtrent 55 myl. Met twee vreemde mans. Tuis is die familie besig om vir ons te bid. Archie het vir Michelle ons "location" gestuur. Sy track ons nou. Ons sal haar laat weet as ons veilig in Çeşme kom.

Hierdie is sowaar een van die moeilikste jare in my lewe. Ons vaar en vaar en vaar, tot by ons bestemming. Die eerste been van die reis is afgehandel.

Laaste langbeenlê

Laaste langbeensit

Pakkerasie

Soentjies vir Maja

Mr Fixit vir oulaas

Lief vir Maja

Pakkerasie oppad na Medocean

Nog pakkerasie

Merwe meisiekind gaan in Maja bly in Istanbul

Maja se Merwe meisiekind

Maja se meisies

Enes in groen

Ou kaptein en nuwe kaptein en meisies

Archie en Metin stoei met autopilot

Yavus en Archie oppad na Cesme

Archie en ek

Enes

Cesme

Cesme

Göreme. Kiliçlar- en Roos Valleie

 22 Augustus 2022. Maandag.

Hier in Göreme staan ons elke dag vreeslik vroeg op. Dis nou om na die ballonne te kyk en dan vroeg te begin stap voordat dit te warm is. Ons wil vandag die Kiliçlar Vallei stap. Ek wil nie vandag te vêr stap nie, want ons het die vorige twee dae 10 km per dag gestap.

Die ballonne stel nie teleur nie. Dis so mooi om hulle so luilekker te sien sweef, tussen al die mooi rotsformasies deur. 

Toe begin ons te stap, natuurlik saam met 'n hond. Archie stel so nou en dan ondersoek in. Hy is vreeslik nuuskierig oor wat binne-in aangaan. Later moet ons met 'n leer opklim en die hond is toe vreeslik terleurgesteld dat hy moet agterbly. Hy blaf-huil toe ons allees verder stap. Honde kan nie lere uitklim nie. Hier is 'n fotobeeld van ons staptog.

Archie en Hond

Ons kom bo uit en die Rooi-en Roos Vallei lyk so mooi, dat ons besluit om dit ook te stap. Dit word 'n baie lang stap vir die dag, 14 km. Na 'n lang pad om by die valleie uit te kom, besluit ons om die Roos Vallei te stap. Ons het die Rooi Vallei vantevore gedoen, maar nog nie die Roos nie. Ons kom doodmoeg en warm terug in die dorp. 

Vannand 20:30 klim ons die bus terug na Maja toe.

Pragtige Rooi- en Roos valleie

Woensdagaand sal Ennes hier wees dat die papierwerk van die verkoop van Maja gedoen kan word. Dan sal ons ook hoor wanneer beplan hy om ons Skopelos toe te vat met die groter en vinniger seiljag. Intussen bly ons vir oulaas op Maja. En pak natuurlik.