Schionousa Eiland. Agrilos.

29 Julie 2015. Woensdag.

Akrotiri tot Agrilos

Ek is tussen die boom en die bas. Ons het nou klaar ons gevreesde kruising dwarsoor die Meltemi speelterrein gedoen terwyl die weer baie goed was en nou moet ons die tyd omkry tot ons kuiermense kom. Daar is te veel ure in die dag en dit voel vir my of die tyd te stadig verbygaan. Ons kan nie wag om ons geliefde dierbare vriendin, Zané en haar broer by ons te hê nie.

Ons gaan vandag na nog ’n ankerplek by Amorgos, met die oulike naam, Kalotaritissa. Dis net ’n hanetree. Ons is sommer gou-gou daar, maar die baai is vol vissersbote en ons besluit ons gaan vêrder na Agrilos, 36°51.388 N, 25°31.575 O, 15.0 myl, op Schionousa Eiland. Ons het verlede jaar saam met Gerrie en Ansu ook daar geanker. 

Maja verander van koers en daar trek ons. Ons gooi amper op dieselfde plek anker as verlede jaar en vas is ons. Dis vrekwarm en ons gebruik die blou Aegean See om ons af te koel. Nog ’n dag, nog ’n anker. 

Agrilos Baai

“Zané, die tyd raak min! Pak jou bikini in jou rugsak en kom tog net!”

Amorgos Eiland. Akrotiri.

28 Julie 2015. Dinsdag.

Katapola tot Akrotiri

Ons verken die Amorgos eiland nou behoorlik, want vandag gaan ons na ’n ankerplek net 4.3 myl vanaf Katapola, Akrotiri, 36°48.469 N, 25°47.109 O.

Ons moet 9 Augustus in Santorini wees om ons vriend, Chris Joubert en sy suster, Zane van Wyk daar te ontmoet. Hulle gaan vir twee weke saam met ons seil. Maja word weer by die eiland, Ios, agtergelaat, want dit is ’n veilige plek om ’n seiljag te los vir ’n paar dae. Ons gaan dan met die veerboot na Santorini, terwyl Chris en Zane soontoe vlieg. So, ons is nou besig om stadig in die rigting van Ios te beweeg.

Ons vaar rustig na Akrotiri, want ons het geen haas nie. Ons anker en is die enigste seiljag wat hier oornag. Dis warm en ons swem in die kristalhelder blou water. Ons is lui en lê en lees en doen eintlik niks nie. Ons is maar net.

Kerkie naby Katapola

Akrotiri Baai

 

Die geblêr van die bokke en die geklingel van hulle klokke is oral te hoor. Ek dink elke bok hier het sy eie klok en saam maak hulle die mooiste bok-klok musiek.

Amorgos Eiland. Busrit.

27 Julie 2015. Maandag.

Toe ons opstaan, is die fees verby. Ek weet nie hoe laat hulle opgehou fees het nie. Die hawe is verlate en net die jagte lê vreedsaam vasgemeer.

Vandag gaan ons bus ry na Langada. Dit is ’n klein dorpie naby Aigialis. Ons klim die bus 09:30 en daar trek ons. Amorgos is ’n ru, amper onherbergsame eiland. Mens kan sien dat die Meltemi die plek soms erg verniel. Sommige van die bome is windskeef gewaai. Die busrit gaan op met die bergpas en dan weer anderkant af. Ruwe kranse en rotse staan afgeëts teen die blou Aegean See. Dis prentjiemooi. 

Uitsig vanuit die bus

Ons klim af by Aigialis, waar ons nou die dag op anker was en wag vir die volgende bus na die dorpie bo teen die berg, Langada. Dis ’n tipiese Griekse chora. Atmosferies en karaktervol. Ons loop in die wit stegies met die helderkleurige vensters en deure. Oral is spierwit kerkies te sien

In hierdie dorpie het domkies nog n belangrike werk om te doen. Hulle is deel van die vervoerstelsel. Goedere word deur donkies op en af gedra. Ewe gedweë doen hulle dan hulle werk..

Langada

Stegie

Unieke skoorsteen

Donkie Sarel

Toe is dit die hoogtepunt, die klein kerkie in die rotse. Ons loop deur die kerkhof om daar te kom. Die mense van vergange se dae lê rustig in hulle grafte. Ons loop op die paadjie en ’n ’n ou dame versorg die kersies en blommetjie by die hek van die kerkie. 

Kerkhof

Kerkie teen die krans

Ou dame

Ons loop verder en maak nog ’n hekkie oop en pak die vertikale trappies na die kerk aan. Dit is spierwit geverf. Die kerkie is baie klein. Jy moet buk anders stamp jy jou kop. Kersies brand in die kerkies. In die Griekse kerkies brand daar altyd kersies.

Paadjie

Van hier bo af het ons ’n pragtige uitsig op die Aegean See. Ek drink dit in en pak die beelde weg in my geheue vir onthou. Aan die onderste punt van die kerkie eet ons ons appels om sterkte te kry vir die afstap na Aigialis. Ons gaan nie die bus klim daarheen nie. Ons stap heerlik op die paadjie en aan ons voete lê Aigialis. 

Aigialis Baai

Ons moet ’n uur wag voordat die bus kom en ons eet ’n gyro by ’n restaurant wat op Aigialis Baai uitkyk.

Die bus kom 14:00 en ons klim. Die pad terug na Katapola is net so mooi. Maja is gelukkig nog veilig, niemand het ons anker opgelig nie.

Katapola

Amorgos Eiland. Katapola.

26 Julie 2015. Sondag.

Aigialis tot Katapola

 

Toe ek by die deur uitkyk moet ek my oë knip om seker te maak ek is wakker. Blur my oë? Hoekom kan ek nie sien nie? Om ons is digte mis. Ek kan nie eers die dorp sien nie. Dit voel omtrent soos the morning after. Gisteraand was ’n perfekte magiese idilliese aand. Maar wat gaan nou vanoggend aan?

Die mis brand weg

Ons kan nou nêrens gaan nie, want die sig is totaal te swak. Teen 09:30 begin die mis bietjie te lig en eers ’n uur later kan ons anker optrek en vertrek. Ons het nog nooit sulke mis hier gehad nie.

Daar is vanaand ’n raki fees in Katapola so ons gaan my geliefde Aigialis verlaat en na Katapola 36°49.616 N, 25°51.807 O, 10 myl, gaan.

Ons moet eers deur ’n kanaal vaar en Archie put me up front to con the way through. Dis net die begin waar daar ’n baie smal plek is waar jy kan vaar. Daar is ’n rif aan die eenkant en vlak aan die ander kant. Die kaptein bring ons veilig deur.

Smal kanaal

Katapola lê in ’n groot baai. Ons gaan na die dorpskaai en daar is baie plek. Gelukkig staan ’n barmhartige samaritaan op die kaai om ons te help. Archie tru, ek gooi anker en die man vang die toue en maak vas. Toe is Katapola ons s’n. Ons gaan vind uit waar die fees gaan wees en die mooi, vriendelike Griekse meisie sê dit is by die hawe en die raki is gratis. Wat ’n geluk! Ons ís die hawe.

Die hawe

Banketbakkery

Kleurvolle Katapola

Stegie

 

Die stalletjies word opgerig, reg voor Maja is die raki stalletjie en die verhoog is skuins voor Maja. Eers teen tienuur begin die musiek. Die dansers word met ’n boot aangery. Watter fees is was dit nie! Raki word uitgedeel en die Griekse dansers dans. Ek staan op Maja en kyk. Die hele wêreld wemel van mense. Vir foto’s neem is daar geen kans. Kyk daai raki was sleg. Sommige mense ril en gril, maar wat drink, is hulle. Ek het my gesig ook maar lelik getrek vir die soet gif.

Raki stalletjie

Verhoog

Middernag is die dansers klaar gedans en die mense vat oor. Hulle dans die wêreld vol. Dis behoorlik ’n fees en nogal op ons voorstoep. Archie gaan slaap, maar ek geniet die fees vir die oog. Net na een-uur gaan kruip ek ook in, maar toe ek twee-uur wakker word, kyk ek by die deur uit en die wêreld om ons is almal besig om te dans. Probeer maar weer slaap, maar vier-uur loer ek weer en om en om en om dans hulle. 

Orkes doen hulle ding

Wat ’n fees!