Totsiens.

3 Oktober 2014.  Vrydag.

Vandag gebeur twee belangrike dinge. My pa verjaar - "Geluk Pa" - en ons gaan huis toe na 158 dae.

So het ons tweede seiljaar begin, met meer kennis en ondervinding. Met skandes en skades, pret en plesier.

Maja en ons

'n Klomp mense het kom saam seil, Leon en Dirk, Dirk en Rika, Elize en Annette, Gerrie en Ansu. Saam het ons baie lief en leed beleef. Dankie julle!

Ons het net twee lande besoek, my geliefde Griekeland en Turkye, en  het 1500 seemyl op die see met Maja deurgebring. Ons het voet aan wal gesit op 26 Griekse eilande en die Turkse noordelike kus verken.

Griekse eiland

Turkye

Nou is dit tyd om te groet tot ons in 2015 ons avontuur voortsit. "Totsiens, tot volgende jaar!"

Totsiens

Turkye. Istanbul.

2 Oktober 2014. Donderdag.

Vandag het ons nog 'n paar inkopies om te doen en besienswaardighede om te besien.

Die Topkapi Paleis was die swierige woonplek van die Ottoman Sultans. Hulle het in luuksheid en weelde geleef. Die eerste deel van die paleis is deur Mehmet in 1453 gebou en hy bly daar tot met sy dood in 1481. Sultans het hier gewoon tot die 19de eeu. Daarna het hulle in Europees-styl paleise langs die Bosphorus gewoon.

Kamer van die Koningingsmoeder

Privaatkamer van Murad III in harem

Privaatkamer van Ahmet I in harem

Terraskiosk

Ons het maar net geglimlag vir die naam van dié moskee. Dis net in Istanbul waar iets nuut is as dit in 1597 gebou is.

"New Mosque" ...

... gebou in 1597

Koepel

Ons stap al die pad na die Süleymaniye Moskee trek skoene uit, sit kopdoek op, toe sê die man dit is gesluit. Die bordjie sê dit sluit 17:00, maar dit is eers 16:15. Hy hou streng vol dat die moskee gesluit is en jaag ons almal weg.

Süleymaniye Moskee

Die Spice Bazaar is 'n kleurvolle, geurige malspul vol malende mense.

Iets vir smulpape

Kleurvolle winkel

Speserye

Turkye. Bosphorus Seestraat

1 Oktober 2014.  Donderdag.

Dis maar net iets wat jy móét doen as jy in Istanbul is. Jy moet met 'n veerboot die Bosphorus Seestraat opvaar. Dis vanaf die See van Marmara tot by die Swart See. Dan beleef jy twee kontinente tegelyk. Die een kant is Europa en die ander kant is Asië.

Ons veerboot

Daar is ook 'n klomp geskiedkundige geboue langs die pad. So lyk 'n paar van hulle.

Ortaköy Moskee

Rumeli Hisarı

Beylerbeyi Paleis

Ons klim af by Anadolu Kavaği, aan die Asië kant en durf die heuwel na die Yoros Kasteel aan. Dit gee jou 'n panoramiese uitsig oor die misterieuse Swart See (waarop ek nooit wil seil nie).

Yoros Kasteel

Uitsig van kasteel met Swart See in agtergrond

Ingang tot Swart See

Na 'n ligte middagete kyk ons hoe 'n man in 'n wit voorskoot tjoef-tjaf drie vissies vang. Twee vir die spyskaart? en een vir die kat.

Vars vis

15:00 is ons weer in die veerboot vir die terugvaart. Daar vaar 'n klomp jellievisse saam met ons.

Jellievis

As die dag amper verby is en die son wil-wil sak, loop jy op die geskiedkundige Galatabrug wat oor die "Golden Horn" gaan.

Galatabrug

Turkye. Istanbul. Moskees.

30 September 2014. Dinsdag.

Wat 'n lang reis na Istanbul. Die wiele het 19:00 begin rol en ons het eers die volgende oggend 10:15 hier aangekom. Dit was eers 'n pendelbussie na die groot vervoersentrum in Nevşehir. Toe is dit groot bus en die lang rit tot by Istanbul se vervoersentrum. Laastens was dit weer 'n pendelbussie na Sultanahmet. Die laaste deel was die ergste, want dit het gelyk na 'n verkeersknoop op die snelweg tussen Johannesburg en Pretoria.

                   

***

Istanbul is bekend vir die Blou Moskee. Dis 'n mooi gebou wat 'n projek van Sultan Ahmet I was. Daar is 6 minarets (torings), 260 vensters en tien duisende Iznik teëls. Die moskee het sagte kurwes, baie koepels en 'n groot binnehof. Die argitek was Sedefhar Mehmet Ağa.

Blou Moskee

Binnekant

Hoofkoepel

Een van die vier reuse steunpilare

 Die volgende moskee waarheen ons gaan is die Aya Sofya, 'n reuse moskee. Dit was aanvanklik 'n Christenkerk wat deur die Bizantynse keiser, Justinian, in die 6 de eeu gebou is. In 1453 is dit deur Mehmet die Oorwinnaar, in 'n moskee verander en in 1935 het Atatürk dit as museum verklaar.

Dit bestaan uit 'n grondvloer en gallerye. Daar is nog baie indrukwekkende mosaïeke uit die Christendom in die moskee.

Mosaïek van Jesus Christus

Keiser John II Komnenos, Maagd Maria en Keiserin Eirene

Kolomme en boë

Daar is ook graftombes buite die Aya Sofya vir al die vername sultans van die Ottoman Keiserdom. So mooi soos die Blou Moskee van buite is, is die Aya Sofya van binne.

Graftombe van Selim II

Op die Sultanahmet Plein is daar nog allerhande ander besienswaardighede. Daar is die Obilisk van Theodosius, die rowwe obilisk, die spiraal kolom en die Duitse Fontein.

Almal probeer matte en goed aan ons afsmeer, toe gaan stap ons maar in Gülhane Park.

Ontsnap

Turkye. Cappadocia. Verlore liefde.

28 September 2014.  Sondag.

Vanaand klim ons 19:00 die nagbus na Istanbul. Ons moet 10:30 uit die kamer wees, so ons het baie tyd om te verwyl. Die weer lyk dik en die kans vir reën is goed.

Ons pak en los die bagasie in die hotel se stoorkamer. Ons besluit om die Pigeon Valley, 'n kort roete, te gaan stap en hoop die reën vang ons nie.  

Ons kry die roete maklik en begin te stap. Die roete is bekend vir sy duifhuise wat in die rotse uitgegrawe is. Die mense van vergange se dae het die duiwe se mis as bemesting gebruik.

Duifhuise

Dis 'n heerlike stap in die vallei. Dit lyk anders as die Rooi en Roos met hul rotsformasies. Dié  berge is nog heel en is groot. Baie mense stap hier, al dreig die wolke om ons nat te spat.

Arch waardeer die uitsig

Pigeon Valley

Soldate

Paddastoeldakkies

Ons kom  bo by Uçhisar, die eindpunt van die vallei uit en besluit om met die Love Valley terug te stap.  Dit reën so nou en dan liggies.

Ons sien die roetebordjie wat na dié vallei wys en begin te stap.  Ons kry ook weer die Deense groep wat ons op die Roos Vallei ontmoet het. Hulle gaan ook die roete doen. Die paadjie is klein met min voetspore. Archie sê hy wonder oor die pad, maar ons stap maar aan. Ek sê later vir Archie dat ek nie roete aanbeveel nie, want dis nie eintlik mooi nie. Hy stem saam en ons stap aan. Dan trek ons reënbaadjies aan vir die ligte reën wat plek-plek uitsak, dan hou die reën op en ons trek weer uit.

Ons kom by 'n groterige grondpad uit en Archie ruk die selfoon uit om  te sien waar ons op die aarde is. Die blou kol wys dat ons glad nie naby die Love Valley is nie en ook nie naby Göremi, waar Gûven Cave Hotel is nie. Ons is verlore in die liefde. In ons moer in verdwaal.

Ons stap maar aan, wat sal ons maak. Ons moet êrens uitkom. Hier is baie druiweplase en die mense pluk druiwe. Ons groet hulle en hulle wink en roep ons nader. Die gawe mense gee vir ons elkeen 'n tros druiwe met 'n breë glimlag op die gesig. Hierdie Turke darem. Hulle is juwele! Eva gee haar tros vir Adam.

Turkse juwele

Ons stap maar aan en kom nader aan die teerpad. Die reën kom! Daar is klomp toeriste en ons dien dis die Göremi Panorama. Toe begin die reën uitsak.  Archie gaan vind uit van 'n dolmus en hulle sê die busstop is 500 m verder en elke 15 minute is daar 'n bus. Ons soek nou nog na daai busstop.

"Suffer" is ons voorland en ons stap toe maar in die reën terug hotel toe, al langs die teerpad. Geen Love Valley vir ons vandag nie. Verlore liefde.

"Suffer suster"

Göremi in die motreën

Dis hartseer om Göremi te groet. Mustafa, bestuurder van ons hotel, was so behulpsaam en vriendelik. Göremi sal ons miskien eendag weer sien.

Turkye. Cappadocia. Valleie.

27 September 2014. Saterdag.

Vandag gaan ons hulle kry! Daai twee valleie wat ons ontglip het! Gewapen met (dieselfde) kaart, vat ons die pad. Roos Vallei,  Rooi Vallei,  hier kom ons.

Ons stap heerlik, want dis soos die boek sê: "Om elke hoek is daar 'n ander prentjie." Dis toe ons die prentjie om die hoek wil afneem, dat ons besef - ek het gedink Archie het die kamera en hy het gedink ek het die kamera. Geen kamera! Toe moet ons met die selfoon foto's neem (ekskuus vir die kwaliteit).

Die stap is regtig iets besonders. Die landskap is baie mooier as uit die lug gesien. Die kleur, die vorms van die rotse, die uitgrawings in die rotse, alles. Langs die pad tel 'n hond ons op en loop getrou saam met ons verder. 

Gidshond

Die man by die eensame padstal langs die roete, het sulke rooi granate waarmee hy sap maak. My mond water. Ek koop een by hom vir TL2, dis R10. Hy gee vir my 'n lemoen gratis. Hy groet my met 'n Turkse soen, dis nou die "die kant wang en daai kant wang" soen, 'n bladskut en 'n druk. Toe ek omkyk, waai hy vir my 'n soentjie. Ek dink die man is nou verlief.

Ons stap eers deur die Roos Vallei. Alles is romanties mooi, roospienk met sagte kurwes. Golwend, strelend op die oog, smeulend. Ons stap deur twee tonnels. Die roete kronkel-kronkel deur die mooi en ek is in ekstase.

Begin van die mooi

Roospienk

Roos Vallei

Die pad neem ons verder na die Rooi Vallei. Die rotspunte is skerper, harder, minder vloeiend, met 'n rooi skynsel. Ons daal af in die vallei, en met die hulp van twee staal traplere, is ons onder. Ons gaan deur drie tonnels. Ons loop onder in die vallei en die rotswande troon bokant ons uit.

Tussen Roos en Rooi 

Rooi Vallei

Tonnel

Toe, te gou, na vier ure, is ons weer by die eensame padstal. Hy is bly om my te sien en ek kry weer my bladskut, Turkse soen en druk en Archie kry darem hierdie keer ook 'n bladskut. Ons vat die laaste stuk van die pad terug huis toe.

Feetjie skoorstene

Kasteel en sampioene

Kurwes

Landskap

Wat 'n lekker dag!