Racisce. Dag 94 en 95

30 Julie 2013. Dinsdag

U. Kosirina tot U. Racisce via U. Przina

Die nag was heerlik windstil. Ons vertrek weer vroeg, want winde word vanaf 08:00 voorspel, 11:00 bietjie sterker en sterk wind vanaf 14:00. Die sterkste  wind sal egter in die nag wees. Ons werk ons roete beplanning daarvolgens uit. Ons behoort 12:00 by Przina op Korcula-eiland, ons ankerbaai, te wees.

Ons kry al van vroeg wind, maar gelukkig van skuins agter en ons seil veilig en vinnig. 11:00 begin dit sterker te waai en Gus begin stadig maar seker die see op te werk. Teen 12:00 is deinings al amper deine. Ons trek die seile in, want Gus ruk hom op tot 20 knope van tyd tot tyd.

Gelukkig is Przina in sig en ek slaak 'n sug van verligting. Onthou, ek hou van plat see en lê-wind. Ons vaar die baai binne. Daar is reeds twee bote en ons gooi anker tussen hulle.

Przinabaai 

Przina is glad nie beskut nie en dit voel of ons nog steeds op die see vaar, want Gus waai vir Maja parallel met die deinings en ons kantel sywaarts, op en af. Amper soos toe ons van Cavtat na Montenegro toe gevaar het, net met een verskil, Gus waai!

Van die ander jagte soek ander ankerplek en ander verlaat die baai een vir een. Ek sê vir Archie ek sal dit nie oorleef nie, want dit gaan net erger word. Nou moet ons kies tussen die uiters onaangename anker en die woedende see. Archie sê ons ry. Racisce-baai, naby Lumbarda Marina is net om die hoek, so 45 min se vaar.

Hy trek die anker op, want Maja skommel so, dat ek nie op haar snoet kan staan nie. Ek is agter die helm en dit voel of ons gaan omval (ons sal nie regtig omval nie).

So elke nou en dan roep ek sy naam as die deining ons erg skommel. Op is die anker en kaptein vat oor.

Gus waai. Waar de moer hy al die blaas vandaan kry, weet ek nie. Die see is groot. Ek sê vir Archie ek wil nie op die see wees nie en hy skree: "SING!" En ek sing Jabulani Afrika. Dit help. Gelukkig kom die golwe en die wind van agter af, so ons ry hulle snoet eerste. Ek het een keer gewaag om om te kyk hoe groot hulle is en het vinnig weggekyk en harder gesing.

Toe moes ons om die draai gaan. Vir 'n ruk moet ons dan parallel met die deinings vaar. Archie skree net vir my: "Hou vas!", en ek hou vas. Ons is deur en toe kom die wind van voor. Dit waai met alle mag en geweld in ons gesigte. Daar is nie deinings nie, net seesprei en wind.

Archie sê ons moet nie hier wees nie. Maar ons is en ons moet daar deur. In my enigheid hoop ek net dit is nie die gevreesde Bora nie. Dis 'n noordewind. Die see sprei water oor Maja, in ons gesigte en verswak ons sig. Archie moet konsentreer, want daar is vlak gedeeltes wat ons moet vermy. Ek lees die kaart sonder my bril.

En Gus waai en waai woedend,sonder ophou...

Daar in nog 'n paar ander jagte wat saam met ons beur teen die wind en so kom ons by Lumbarda Marina aan. Dis amper windstil daar en ons kan asem skep. Die man wys hulle is vol en ons kan net langsaan, by Racisce anker. Ons vaar daarheen en dis propvol, want dis laat, ek dink dit was net na 16:00. Almal soek skuiling. Niemand wil op die see wees nie.

Windstil baai van Lumbarda

Ons vaar die propvol baai binne en kry 'n plekkie. Ons moet twee keer gooi, want daar is tog wind wat ons druk en ons eindig te na aan 'n catamaran.

Racisce-baai

Racisce-baai

Ons is verlig. Ons is veilig. Die aand kom die winde wat hulle voorspel het en Gus waai met nuwe ywer. Ons waai te na aan die boot agter ons en 23:30 trek ons anker op en gooi weer. Dis donker en Gus waai, maar ons gooi anker.

Gus laat vir Maja steun en kraak en kreun en ek doen my nagwaak op die dek. Die rukwinde ruk en pluk aan ons. Daar is konsternasie in die baai. Gus waai die jagte onder hulle ankers uit en kort-kort hoor jy 'n anker gaan op en dan moet hulle in die nag, in 'n oorvolbaai, weer gooi. Op al die bote doen 'n eensame donker figuur die nagwaak. Ek lê heelnag op die dek. Gus het die hele nag gewaai, het net nie opgehou nie.

Ek is dankbaar toe die nag begin ligter kleur en in oggend verander. Archie bring 05:00 vir my koffie en ek slurp dit gulsig op. Hy het in die nag ons anker se draaibewegings op die GPS dopgehou.

31 Julie 2013. Woensdag

Vroegoggend op Racisce- baai

Dit was nag, letterlik en figuurlik en toe word dit uiteindelik dag. Archie besluit ons bly die dag hier by Racisce en ons rus . Ek haal my slaap in. Ons  stap 13:00 Lumbarda toe. Dis die dorpie waar die marina is. As jy verder oor die bult stap, kom jy by Przina, wat eintlik 'n gewilde swem sandstrand het. Ons stap in die bloedige son tussen wingerde, braambosse en olyfboorde. Die see daar is vandag baie kalmer.

Oppad na Przina

'n Kalmer Przina-baai

Geluk Elize, my seilsuster, met jou verjaardag!

Published with Blogger-droid v2.0.10

Sesula, Vis en Kosirina. Dag 91, 92, 93

27 Julie 2013. Saterdag

Rogoznica tot U. Sesula (Rooi lyn)

Ons vertrek eers laat, want ons gaan vandag nie ver nie. Ons gaan na die ankerplek van Uvala Sesula (44° 23.579 N, 16° 12.736 O). Ons is eintlik oppad na Vis-eiland en Sesula is die ideale stopplek.

Dis 'n baie gewilde ankerplek en die bote word soos sardiens ingeryg. Jy moet ook 'n tou land toe vat dat jou boot nie rondswaai nie. So gesê so gedaan en ons anker maklik. 

Lyne word land toe geswem (kyk die ketting)

Uitsig van Maja

Dis nou eers 14:00 en daar is nog baie ankerplek. Ons sit en kyk hoe die seiljagte instroom en almal sukkel maar met toue en 'n swemmer wat tou land toe swem. Later moet van die jagte omdraai, want dit is propvol.

Swem tussen twee landtoue

Propvol ankerplek ...

... dit lyk soos 'n marina

28 Julie 2013. Sondag.

U. Sesula tot Vis

Ons vertrek vroeg, 07:00 na die dorpie Vis (43° 03.616 N, 16°11.118 O) op Vis-eiland. Dis 'n lang pad, 21 myl. Oppad sien ons weer dolfyne. Hulle speel en duik skelm en ek sukkel om 'n duidelike foto te neem.

Vroegoggend vaarders

Dolfynpaar

Ons kom 13:00 by Vis aan. Dit lyk of daar plek by die kaai is. Die vasmeerman wys vir ons 'n plek heel op die kant van die kaai aan. Hulle toue is 'n deurmekaarspul en ons maak windskeef vas.

Ons skuif die boot na die plek net langsaan, en toe staan Maja lekker. Later kom daar 'n ander jag tussen ons en 'n superjag in en die arme meisie moet boot afskop, en tou haak en vasmaak. Ek voel vir haar, want ek ken haar pyn. Later is hulle vas en die sweet pêrel op haar bikini lyf.

Vis se fort

Interessante dak

Dieselfde dak, uit ander hoek

Buurdorpie, Kut

Kut se kerk

Die seiljagte stroom in. Daar is twee groot flotillas (dis bote van dieselfde maatskappy wat in groepe saamvaar) en hulle neem die kaai oor. Die mense slaap ook by Vis oor as hulle die volgende dag na die blougrot wil gaan. Ons gaan nie blougrot toe nie, want ons was saam met die kinders daar.

Flotillas

Dis 'n joligheid by Vis, want dit wemel van jongmense. Almal eet en gesels en dans sommer op die seiljagte. Eers baie laat die nag daal daar 'n stilte oor Vis neer toe die slaap die laaste bittereinders oorval.

30 Julie 2013. Maandag.

Vis tot Uvala Kosirina

Die volgende oggend 07:00, terwyl die Vissers nog hulle roes afslaap, vertrek ons. Daar is windvoorspellings vir môre en ons wil vandag 'n groter afstand aflê.

Vis se baai

Die wind waai van vroeg af, reg van voor. Darem nie te erg nie, maar die see is omgekrap. Die winde kom eintlik eers môre, maar ons wil 'n geskikte baai vind. Ons vleg deur die eilande van Korkula en kom by U. Kosirina (42° 540508 N, 16° 51.263 O), naby die dorpie Brna, 31 myl later. 

Eilande - Groot ....

... en klein.

Windskewe plantegroei

Die baai is baie beskut teen die wind wat hulle vir die nag voorspel het en anders as twee aande gelede het ons die groot baai vir onsself.

Uvala Kosirina

Dit is nou windstil. Ons hoop dit hou...

Published with Blogger-droid v2.0.10

Wonderwerk. Dag 90

26 Julie 2013. Vrydag

U. Lemes tot Rogoznica

Vandag gaan ons Primosten toe. Ons gaan vasmeer op die dorpskaai. Ek gaan heerlik stort en hare was en blaas en in die dorp rondflenter, saam met 'n menigte ander mense. Ek verlang na mense. Al kan ek net vir hulle kyk!

Ons vertrek 09:00 en dis nóg 'n pragtige dag. 'n Dag van swem en sonneskyn én seil. Archie is in sy noppies, want ons seil vir 'n lang tyd. Ek is in my noppies, want Gus is net 'n ligte bries en ons seil net rustig.

"We are sailing .."

"... we are sailing"

Ons nader Primosten, met 'n wind wat al hoe sterker waai. Ek bekommer my al klaar oor vasmeer in die wind. Dit lyk goed, die dorpskaai lyk leeg.

Primosten, hier kom ons!

Voor ons kom 'n superjag by die kaai aan. Hy meer vas en gebruik twee plekke. Ons vaar nader. Daar is baie oop plekke, maar by almal staan "reserve". Die bote wat vasgemeer staan, is omtrent almal superjagte. Die man op die kaai wys hulle is vol. Die blêrrie superjagte. Hulle neem nou vir Primosten ook oor.

Ons anker toe. Maar ek is bemoerd. Die boek sê die baai kan ongemaklik wees as deinings in die baai inkom. En die deinings kom in. Ek wil nie heeltyd sit en op en af en heen en weer ruk nie. Ek wil stort en dorp toe. Ek braak gal by Archie en sê al wat superjag is, sleg. Archie luister maar geduldig en kry my jammer, want hy sê ek is só intens.

Hy vra wat wil ek doen. Ek sê: "Ek wil Primosten se kaai hê. Ek wil nie op anker sit en wieg nie, ek wil nie nou in die wind op die see wieg nie. Al wat ek wou hê, is die dorpskaai!" Minder intens en meer nugterdenkend as ek, besluit Archie ons gaan nog 4 myl verder (omtrent 'n uur se vaar) na Rogoznica (43º 31.585 N, 15º 58.137 O).

Ek is nog steeds moerig. Ons kom by hulle dorpskaai aan. Die vasmeerman wag met die tou. Die wind waai. Ek haak die tou met die boothaak. Ek gryp die tou, maar daai tou is so swaar, ek kry dit nie eers uit die water getrek nie. Hy gee 'n ander tou. Teen hierdie tyd, het Gus vir Archie totaal van koers af gewaai. Gelukkig is daar net een boot naby, waarheen Gus ons natuurlik waai.

Die man gee bevele, Gus waai, ons sukkel, totale konsternasie. Uiteindelik is ons vas, die man tevrede en ons uitasem.

Rogoznica is stil. Daar's nie baie bote in die kaai nie. Die strate is byna mensloos. Die plek het nie atmosfeer nie. In die verte is Marina Frapa, 'n peperduur ★★★★★ Marina. Ek verlang na Primosten!

See van maste by Marina Frapa

Toe gebeur dit. 'n Wonderwerk. Die seiljagte begin instroom. Ek weet nie waar kruip almal uit nie, maar die strate word propvol. Dis bootmense en gewone dorpsmense. Dit pomp (soos ons vriend Chris sou sê). Dit lewe en kry atmosfeer, beter as by Primosten.

Rogoznica kaai

Rogoznica kry lewe

Toe gebeur nog 'n wonderwerk. Ek sit langbeen op Maja en hoor die klank van 'n panfluit. Ek spits my ore. Ek ken daai deuntjie. Dis die Rooi Indiane wat in Italië in Florence op 'n plein gespeel het en my absoluut betower het. Ek verlaat Maja daar en dan en drafstap in die rigting van die meesleurende musiek. Dis wraggies hulle, vere en al. Ek luister en drafstap terug, gryp Archie se beursie en gaan koop 'n CD.

Geveerde Rooi Indiaan

Wonderwerk!

Ek betaal en hy gee kleingeld. Sy beursie lyk presies soos Arch s'n wat hy in Bolivië gekoop het. Ek wys vir die man na die beursie en sê: "Bolivië". Hy wys na sy beursie, kyk my in die oë, glimlag en sê: "Bolivië." Ek luister nog 'n ruk en stap dan tevrede terug na Maja. Ek hou baie van Rogoznica.

Ons stap rond. Oral is musiek by die eetplekke. Daar is die Harpoon Blues Band op die verhoog en die Rooi Indiane speel nog oorkant Maja. Ons kom by 'n regte egte vistrailer wat alle seediere verkoop. Die vrou het baie aantreklike kurwes wat uithang en veral onder die mans verkope bevorder. Ons koop prawns wat vars uit die see kom.

Vangs van die dag

Haal uit en wys!

Ons stap terug na Maja met die heerlike stink prawns. Ons drink eers 'n glasie wyn, maak die prawns gaar en eet op die dek, met agtergrondmusiek van die Rooi Indiane. Ek hou baie baie van Rogoznica.

"Life is great"

Ek kyk vir Archie en sê: "Life is great!"

Published with Blogger-droid v2.0.10

Dolfyndag. Dag 89

25 Julie 2013. Donderdag

Van U. Hiljaca tot U. Lemes

Nog 'n windstil spieël oggend. Ons laat U. Hiljaca, op Zut-eiland agter en vaar na U. Lemes, op Kaprije Eiland (43º 40.766 N, 15º 53.256 O), 23 myl.

Die Kornati-eilande lê in 'n bad vol blousel water aan die regter kant. Voor ons is nog blousel see en nog eilande aan ons linker kant. Dis net onse Maja  wat rustig, met haar statige kameelperdloop, die seemyle een vir een aflê.

Kornati Eiland

Blousel see

Ek sê vir Archie dit lyk vir my na dolfynwater. Ek kry mos 'n aanvoeling oor dolfyne. Nie lank daarna nie, bewys ek my aanvoeling as die werklikheid en die bekoorlike gediertes wys vir ons hulle gladde lywe. Daar is 'n hele klomp van hulle. Hulle duik hier en dan daar. Ek staan gereed met die kamera, maar hulle speel woer-woer met my. As ek die kamera in dié rigting hou, spring 'n ander een in daai rigting. Ek sien een baie naby aan Maja totaal en al sierlik uit die water duik (baie sierliker as Arch se duik). Te laat met die kamera!

Ons besluit toe maar om saam met ons see-vriende te swem. Dit was ongelooflik, om in 80 m diep blousel-blou water te swem en te weet dat nie te ver van ons af nie, swem die dolfyne. Ons kan sien hoe hulle uit die water duik en dan weer in die water verdwyn. Hulle swem al verder en verder van ons af weg...

Hoe blou is die water

Ek en Archie gaan sit op Maja se snoet om droog te bak, terwyl Maja haarself op "auto" bestuur. Ons hou darem 'n oog op die pad, maar niemand is in sig nie.

So by my kool, later sien ek nog dolfyne, maar hulle is verder weg. Ai, maar Archie se aftrede is lekker!

Gus steek liggies op, en ons span seile. Ons seil te heerlik vir omtrent 40 min. In 'n baai sien ons 'n seiljag met 'n SA-vlag. Ons vaar soontoe en Archie skree: "VRYSTAAAAAT!" Hulle kyk soos een man om. Ons groet en gesels. Hulle kom van Plet, Durban en Bloemfontein. Wie hulle is, weet ek nie, maar soos gewoonlik in seilers se lewe, kom die koebaai te gou.

Ons vaar verby interessante klipmure op die eilande en ons bespiegel waarom iemand soveel moeite sou doen om mure daar te bou. Ons kry nie 'n antwoord nie, maar ek is seker as ons vriend, Deon van Aliwal-Noord se wêreld, dié lees, sal hy uitvind en ons inlig.

Vreemde klipmure

Vreemde klipmure

Ons vaar om die punt van Kaprije Eiland na die ankerplek. Geen ankerplek nie, net restaurantboeie. Ons het geen keuse as om 'n boei te gryp nie. 

Uvala Lemes

U. Lemes met Matteo Restaurant

Archie klim in Dinkie en gaan kyk na die spyskaart. Dis gewoonlik peperduur, maar die pryse is billik en hy bespreek 'n tafel vir twee.

20:00 is ons gereed vir ons ete afspraak by Matteo. Ons roei kant toe in 'n papperige Dinkie. Ons klim op die rotse uit en moet as't ware rotsklim na die paadjie. Ons tafel is gereed met die naam Maja op die kaartjie.

Ons bestel. Ek besluit op die huis spesialiteit, lam en geroosterde groente. Die kelner praat onduideliker as Mr. Bean op die TV-reeks, hy antwoord iets. Hulle het "no peka". Wat beteken dit? Ek bestel toe maar kalf met groente. Hy mompel weer iets en sê: "No peka!". Toe bestel ek vis met groente. Hy mompel en beduie en sê baie ongeduldig: "No peka!!" Ek probeer mossels en hy skryf. Mossels het seker nie peka nodig nie. Archie bestel "meat grill".

Restaurant Matteo

Wel, ek moet sê, ek is honger huis toe en Archie sê dis van die smaakloosste restaurant kos wat hy nog geëet het. Restaurant Matteo is nie aan te beveel nie!

Published with Blogger-droid v2.0.10